บทที่ 6 ตอนที่ 23 " บททดสอบของมังกรเทพ"

เอมิเลียขึ้นมาถึงชั้นไมอาและพบมังกรเทพวอลคานิก้าผู้เปรียบเสมือนสัญลักษณ์แห่งความหวังของประชาชนลุกุนิก้ารอเธออยู่

วอลคานิก้า : เจ้าผู้ที่มาถึงยอดหอคอย ผู้มีความประสงค์อันยิ่งใหญ่เอ๋ย จงก้าวผ่านชั้นแรกขึ้นมา …นามของข้าคือวอลคานิก้า ตามพันธสัญญาแต่โบราณ ข้าขอถามความประสงค์ของเจ้า ผู้ที่มาถึงยอดสูงสุด

แต่กลายเป็นว่าวอลคานิก้าอยู่ในสภาพเหมือนคนแก่เลอะเลือนเพราะมีชีวิตอยู่มานานเกินไป เขาพูดย้ำวนๆอยู่แค่สองประโยค เอมิเลียถูกบังคับให้เคลียร์การทดสอบที่แม้แต่ผู้คุมสอบก็ลืมเลือนเกี่ยวกับมันไปแล้ว โดยมีเวลาจำกัดก่อนที่เพื่อนๆจะตาย

ที่ชั้นไมอานี้มีความสูงระดับเมฆ รอบๆมีเสาตั้งอยู่หลายต้น แต่เสาต้นกลางที่สูงจนไม่เห็นยอดและมีวอลคานิก้านอนพิงอยู่ดูโดดเด่นเป็นพิเศษ พอเอมิเลียลองไปสำรวจมันดูวอลคานิก้าก็ฟาดหางใส่เธอทันที เอมิเลียหวิดหัวขาดมาได้ด้วยการสร้างกำแพงน้ำแข็งตั้งรับ

การกระทำนั้นช่วยให้เอมิเลียแน่ใจว่าเสาต้นกลางมีความสำคัญอยู่ เธอเลยเปิดใช้งานเวทบทใหม่ “ไอซ์ แบรนด์ อาร์ตส์ : คุณทหารน้ำแข็ง” สร้างเป็นทหารน้ำแข็งสุบารุ 7 คนมาตามรับใช้เอมิเลียเหมือนราชินี ทหารสุบารุแต่ละคนมีอาวุธในมือ แถมยังแข็งแกร่งและรวดเร็วกว่าสุบารุตัวจริงเสียอีก

ทหารน้ำแข็งยังเหมือนสุบารุตัวจริงอีกอย่างตรงที่ต่อให้พวกเขาจะถูกทำลายไปก็ยังสามารถคืนชีพมาสู้เพื่อเอมิเลียได้เรื่อยๆตราบใดที่เธอยังมีมานาอยู่ เอมิเลียใช้ทหารน้ำแข็งรับมือหางและเท้าหน้าของวอลคานิก้าไว้ พวกทหารสามารถตรึงหางแส้ของวอลคานิก้าได้สำเร็จด้วยซาซุมาตะ(ไม้ง่าม)น้ำแข็ง

ด้วยการบูสต์ของทหารคนหนึ่งเอมิเลียกระโดดสูงข้ามหัวมังกรไปไต่เสาต้นกลางได้สำเร็จ ในขณะเดียวกันวอลคานิก้าก็พ่นเปลวเพลิงสีน้ำเงินที่รุนแรงจนคอนเซ็ปต์ของเสียงยังถูกลบไปชั่วคราว พอมังกรทำลายกองทหารสิ้นซากมันก็สยายปีกบินขึ้นมาหาเอมิเลียต่อ

เอมิเลียไต่เสาได้ไม่ทันไรมังกรก็บินตามมาฟาดหางใส่ทัน เธอจึงต้องโดดหลบแล้วสร้างแท่นเหยียบน้ำแข็งเพื่อวิ่งย่ำขึ้นไป เอมิเลียต้องฝืนบล็อคหางแส้ด้วยดาบคู่น้ำแข็งจนแขนเธอชา จึงต้องประยุกต์แผนด้วยการสร้างทหารน้ำแข็งสุบารุแบบครึ่งตัวไว้บนเสาแล้วย่ำมือของพวกเขาขึ้นไปเป็นบันได

ปกติเอมิเลียสร้างทหารได้ทีเดียว 7 ตัว แต่พอสร้างแบบครึ่งตัวเธอเพิ่มจำนวนได้เป็น 10 แถมทหารสุบารุยังมีประโยชน์ในการปาอาวุธล่อวอลคานิก้าอีกด้วย แต่ก่อนจะปีนไปถึงยอดวาลคานิก้าก็ฟาดหางใส่เสาอย่างแรงจนทหารน้ำแข็งแหลกหมด

เอมิเลียร่วงลงไปบนหลังของวอลคานิก้า เธอขยับไปไหนจากตรงนี้ไม่ได้เพราะลมแรงมาก เอมิเลียสังเกตได้ว่ามังกรน่าจะบินด้วยเวทมนตร์เหมือนพัคกับรอสวาล ปีกมีไว้เปลี่ยนเส้นทางเฉยๆ จากนั้นก็เหลือบไปเห็นรอยแผลเป็นสีขาวบนคอของวอลคานิก้าเข้า

พอใช้ทหารน้ำแข็งแตะแผลดู วอลคานิก้าก็ร้องเสียงหลงแล้วสะบัดเอมิเลียร่วงลงมาบนชั้นสูงสุดของหอคอยที่นั่นมีแผ่นศิลาประหลาดที่มีรอยประทับมือของชายหญิง 6 คนอยู่

เอมิเลียสังเกตว่ามีรอยมืออันหนึ่งที่พอดีก็ของเธอเป๊ะเลย แต่ยังไม่ทันทำอะไรวอลคานิก้าที่หายเจ็บก็บินลงมาจอด รอบนี้วอลคานิก้าฟาดหางกวาดทหารน้ำแข็งจนเกลี้ยงแต่กลับแค่มัดขาเธอไว้แล้วเอาลงอย่างนุ่มนวล

วอลคานิก้า: นี่เจ้ากำลังทำอะไรอยู่? เอาแต่กระโดดโลดเต้นไปมา ถ้าเจ้าร่วงหล่นลงไปจะเป็นเช่นไร? ถ้าเกิดเป็นเช่นนั้นขึ้นมา ข้าก็ถูกตำหนิพอดีสิ

อยู่ดีๆวอลคานิก้าก็พูดประโยคอื่นได้ขึ้นมา เอมิเลียพยายามถามเรื่องการทดสอบแต่เขาก็ตอบไม่ตรงคำถาม คุยไม่รู้เรื่องอยู่ดี

วอลคานิก้า: ฟลูเกลกับเรดหายไปไหนเสียล่ะ? ไปไม่ลาเช่นนี้เดี๋ยวชอล่าก็รู้สึกเหงาหรอก ฟาร์เซลเองก็ทำตัวหนวกหูเช่นกัน

จากคำพูดของวอลคานิก้าเอมิเลียเลยพอเดาเจ้าของรอยประทับมือเพิ่มเติมได้

1. นักปราชญ์ฟลูเกล

2. ดาบสวรรค์เรด แอสเทรีย

3. ฟาร์เซล ลุกุนิก้า (ราชันราชสีห์คนสุดท้าย ผู้ทำสัญญากับวอลคานิก้า)

4. ชอล่า

5. รอยมือผู้หญิงที่เหมือนของเธอ (ซาเทล่า?)

6. รอยมือผู้ชายอันสุดท้าย (ยังเดาไม่ออก)

วอลคานิก้าเห็นเอมิเลียท่าทางกังวลเลยแสดงความห่วงใยขึ้นมา ด้วยการเรียกชื่อที่ทำให้เธอลืมหายใจ

วอลคานิก้า: มีเรื่องอะไรก็บอกข้ามาเสีย ให้ข้าได้ช่วยคลายความเศร้าโศกของเจ้าเถิด ซาเทล่าเอ๋ย

พอเอมิเลียถามกลับว่าทำไมมังกรเทพถึงเรียก “แม่มดแห่งความริษยา” เหมือนสนิทสนม แววตาของวอลคานิก้าก็กลายเป็นสายตาที่ห่างเหิน เอมิเลียขนลุกทั้งตัวเลยก้มหมอบทันที เธอหวิดถูกพลังบิดเบือนมิติบางอย่างฆ่าทิ้ง จึงเสกอาวุธน้ำแข็งขึ้นมาพร้อมสู้อีกครั้ง

วอลคานิก้า: ซาเทล่า… ใช่แล้ว… ซาเทล่าเอ๋ย พวกข้าต้องหยุดเจ้าไว้ ไม่ให้เจ้ากลายเป็น “แม่มดแห่งความริษยา” …ในวันนั้น หากข้าไม่ลังเล… ในวันนั้น ถ้าหากข้าไม่ลังเล คงไม่มีใครต้อง…

วอลคานิก้าหยุดพูดแค่นั้น เขาเรียกเอมิเลียเป็นซาเทล่าและเตรียมเผาผลาญทุกอย่างให้ไม่เหลือซาก

เอมิเลีย: ไม่ใช่ ผิดแล้ว… ฉันคือแม่มดเยือกแข็งแห่งป่าเอลิออร์ เอมิเลีย!! ชื่อของฉันน่ะจำเอาไว้ให้ดี!

เอมิเลียผสานปริมาณกักเก็บมานามหาศาลในร่างเข้ากับมานาในชั้นบรรยากาศเพื่อร่ายเวทระดับสูง “แอบโซลูท ซีโร่” ขึ้นมา เวทนั้นเยือกแข็งบรรยากาศเป็นสีขาวจนชั่วพริบตานั้นเหมือนว่าห้วงเวลาได้หยุดลง เวทไม้ตายใหม่ของเอมิเลียหักล้างกับเปลวเพลิงสีน้ำเงินของวอลคานิก้าได้สำเร็จ

วอลคานิก้าบินไปตั้งหลักบนฟ้า เอมิเลียเลยใช้ทหารน้ำแข็งต่อตัวกระโดดตามขึ้นไป แต่ก็เข้าทางวอลคานิก้าที่ดักรอฟาดเอมิเลียที่ลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ ตอนนั้นเองแรมที่จำเอมิเลียได้แล้วก็โผล่มาร่ายเวทลมเสริมตัวเธอให้ลอยสูงขึ้น หางฟาดไปโดนเท้าแทนที่เป็นหัวจนร่างของเธอกระเด็นขึ้นฟ้าไป

เอมิเลียกัดฟันเสกเพดานน้ำแข็งขึ้นมาเบรคจากนั้นก็ดีดตัวกลับลงมาหาวอลคานิก้าที่มัวแต่ตกตะลึงกับมังกรดินที่มากับแรม

วอลคานิก้า: พาทรัช??

เอมิเลียสร้างรองเท้าสเก็ตน้ำแข็งกับลู่วิ่งกลางอากาศพุ่งตัวเข้าไปเตะใส่แผลเป็นของวอลคานิก้าได้สำเร็จ เอมิเลียที่ร่วงลงไปมีทหารน้ำแข็งสุบารุรอรับอย่างนุ่มนวล เธอจึงฉวยโอกาสนั้นเอามือไปประทับบนรอยมือที่ตรงกับของเธอเป๊ะ วอลคานิก้ากลับมาย้ำประโยคเดิม แต่ครั้งนี้เอมิเลียรู้สึกได้ว่ามันคือคำถามของจริง

วอลคานิก้า: นามของข้าคือวอลคานิก้า ตามพันธสัญญาแต่โบราณ ข้าขอถามความประสงค์ของเจ้า ผู้ที่มาถึงยอดสูงสุด …ให้ข้าได้ฟังความประสงค์ของเจ้าเถิด!

เอมิเลีย: อยากให้ทุกคนปรองดองเป็นหนึ่งเดียวกัน!

การทดสอบที่ชั้น 1 “ไมอา” ถูกเคลียร์ได้สำเร็จ