นิยายสปินออฟ EX5 บท "หมาป่าดาบสีเพลิง" พาร์ท 1: ทาสดาบ

. “การประลองแบบถึงตาย” คือมหรสพที่มอบความบันเทิงให้แก่ผู้ชมบนเกาะทาสดาบ “กินุนไฮฟ์”

แต่ในระหว่างที่ผู้ชมกำลังส่งเสียงเชียร์อย่างสนุกสนานนั้น เหล่าผู้ที่ถูกบังคับให้สู้กันอยู่ที่ลานประลองเบื้องล่างก็มิได้สนุกไปด้วย

ทาสดาบชาย: ก็คนที่ต้องมาเสี่ยงชีวิตน่ะมันคือทางนี้นะเฟ้ย!

ชายถือดาบใหญ่ถ่มน้ำลายระหว่างที่บ่น แล้วจับตาดูคู่ต่อสู้ของเขาซึ่งเป็นชายหัวโล้นผิวซีดที่ต่อสู้ด้วยมือเปล่าอย่างน่าประหลาด

กระนั้นเขาก็จะประมาทศัตรูไม่ได้ เพราะชายหัวโล้นใช้ศาสตร์ลับที่เรียกว่า “หัตถ์พิษ”

มันคือวิชาที่มือสังหารโชกมือของตนด้วยพิษร้ายในระดับที่แค่ใช้เล็บข่วนศัตรูก็ฆ่าได้แล้ว

ชายถือดาบวิเคราะห์เล็บสีม่วงแดงของศัตรูรวมกับความสามารถในการฆ่าแบบไม่ลังเลจนพอคาดเดาได้แล้วว่าอาชีพเก่าของชายหัวโล้นคืออะไร

ทาสดาบชาย: ดูท่าจะเป็น “ชิโนบิ” ที่ลอบสังหารพลาดมาล่ะสิท่า

“ชิโนบิ” คือมือสังหารที่ผ่านการฝึกฝนสุดหฤโหดและการดัดแปลงร่างกายนับครั้งไม่ถ้วน

เรื่องราวเกี่ยวพวกเขานั้นลึกลับจนทำใจเชื่อได้ยากว่ามีอยู่จริง จนกระทั่งได้มาเห็นตัวเป็นๆ อยู่ตรงหน้านี่แหละ

ลือกันว่ามีแต่ผู้อำนาจที่สามารถจ้างงานชิโนบิได้ แต่ไม่รู้ว่าชิโนบิคนนี้ไปทำงานพลาดอีท่าไหนถึงมาลงเอยอยู่ที่กินุนไฮฟ์ได้

ไม่ว่าจะมีพื้นเพแตกต่างกันเช่นไร จะเป็นทาสที่ถูกขายหรือเป็นอาชญากรที่ถูกส่งตัวมา ทาสทุกคนบนเกาะแห่งนี้ล้วนแต่มีสถานะเป็น “ทาสดาบ”

หน้าที่ของเหล่าทาสดาบในเกาะกินุนไฮฟ์คือการประลองกันแบบถึงตายเพื่อมอบความบันเทิงให้แก่ผู้ชม ซึ่งมักเป็นเหล่าขุนนางแห่งจักรวรรดิวอลลาเคีย

. ทาสดาบชายผู้เป็นคู่ต่อสู้ของชิโนบิกวัดแกว่งดาบเล่มใหญ่ด้วยแขนขวาข้างเดียว ไม่ใช่เพราะว่าเขาอยากโชว์ แต่เพราะไม่มีทางเลือกอื่น

――เนื่องจากว่าแขนซ้ายของทาสดาบคนนี้มันกุดหายไปแล้ว

ที่จริงก็ใช่ว่าเขาพึ่งเสียแขนไปเมื่อเร็วๆ นี้ เขาสูญเสียแขนซ้ายไปเนิ่นนานจนชินชากับการรักษาสมดุลของร่างกายที่มีแขนเดียวไปแล้ว

ชายแขนเดียวไว้ผมยาวซึ่งมัดรวบเป็นหางเดียวไว้หลังศีรษะ เพื่อจะได้มองเห็นศัตรูได้สะดวกด้วยดวงตาดุดันที่ทำให้เขาโดนหาว่าหน้าตาโฉดชั่วในบางครั้ง

. ในเมื่อคู่ต่อสู้เป็นจำพวกที่ต้องสู้ด้วยความระมัดระวัง ชายแขนเดียวจึงไม่อยากลากศึกนี้ออกไปให้นานเกินจำเป็น

ชายแขนเดียว: คิดว่าไง พ่อคุณชิโนบิล่ะมั้ง? สนใจมาร่วมมือกันโยนเกมไหม?

ชิโนบิ: โยนเกมรึ?

ชายแขนเดียว: โฮ่ สนใจล่ะสิ? ง่ายนิดเดียว ชั้นจะวิ่งหนี ส่วนแกก็ตามมาโจมตี แต่ไม่ต้องโจมตีให้โดนนะ ยื้อไปเรื่อยๆ เดี๋ยวผู้ชมกับเจ้าของเกาะเขาจะเริ่มรำคาญเอง มีโอกาสสูงเลยที่พวกเขาจะปล่อยสัตว์มารหรือตัวอะไรสักอย่างออกมาเพิ่มสีสัน ทีนี้เราก็ไม่ต้องสู้กันเองแล้ว แต่สู้สัตว์ก็พอ

ชิโนบิ: ถ้าเรากำจัดมันได้ ก็ถือว่ารอดตัวไปในวันนี้ ――ที่เจ้าอยากบอกคือตามนี้หรือเปล่า?

ชายแขนเดียว: เออ ใช่เลยคร้าบ! ฮู้ว ในที่สุดก็มีคนคุยรู้เรื่อ―― เหวอ!?

นักฆ่าหัตถ์พิษใช้โอกาสที่ชายแขนเดียวเผลอพุ่งเข้ามาโจมตีด้วยเล็บเคลือบพิษที่แหลมคม ชายแขนเดียวจึงม้วนตัวถอยหลังไปตั้งหลักก่อน

ชิโนบิ: ถามอะไรโง่ๆ ให้ร่วมมือกับแกเพื่อสู้กับเดรัจฉานงั้นรึ? หาเรื่องเสี่ยงตายสิไม่ว่า ถ้าให้เลือกสู้ระหว่างชายแขนเดียวกับสัตว์มาร ใครเขาก็เลือกสู้คนพิการกันทั้งนั้น ข้าก็ไม่ต่าง

ชายแขนเดียว: เฮ้ย ฟังนะ พอเข้าใจแหละว่ารู้สึกยังไง แต่ช่วยเห็นหัวกันในฐานะเพื่อนมนุษย์…

ชิโนบิ: อีกอย่างนี่เป็นโอกาสที่ข้าจะได้แสดงทักษะที่ขัดเกลามา ไม่ชอบใจเลยเวลาโดนขัดความสนุกเนี่ย

ชายแขนเดียว: เวรเอ๊ย โทษที! ไม่ทันสังเกตว่าเป็นพวกฆาตกรโรคจิต งานนี้สงสัยจะเสวนากันไม่รู้เรื่องแล้ว

. ชายแขนเดียวเขินอายจนอยากเกาศีรษะ แต่พอลดดาบลงเพื่อทำเช่นนั้น มันก็เป็นการเปิดช่องว่างให้ชิโนบิเข้ามาโจมตี

――ทว่า ชายแขนเดียวรู้อยู่แล้วว่าคู่ต่อสู้จะโจมตีเข้ามาอย่างไร

เปิดฉากด้วยมือขวาเคลือบพิษก่อน พอเขาหลบ ชายหัวโล้นก็จะง้างแขนซ้ายหลอกต่อ แต่ที่จริงแล้วจะโจมตีเผด็จศึกด้วย “บาทาพิษ” ที่เป็นไพ่ตายของแท้

ต่อให้จะเป็นการโจมตีที่มีเล่ห์กลเพทุบายซ่อนอยู่หลายชั้นแค่ไหน หาก “เคยเห็น” มาก่อนแล้ว มันก็ไม่มีความหมายอีกต่อไป

ชายแขนเดียวหลบหมัดฮุคขวา แล้วพอชิโนบิขยับแขนซ้ายหลอก เขาก็ตวัดดาบดักรอต่อ โดยเล็งใส่หน้าแข้งที่อีกฝ่ายแอบเตะเข้ามา

คมดาบเล่มใหญ่เฉือนขาของชิโนบิขาดตั้งแต่หัวเข่าลงไป เลือดสีแดงเข้มสาดกระเซ็นไปทั่ว ชายแขนเดียวแอบภาวนาให้เลือดไม่เป็นพิษไปด้วย

ชิโนบิ: …!?

ชายแขนเดียว: ก็แค่ดวงไม่ดี… ไม่สิ ――ดาวไม่ดีเลยล่ะนะ

ศีรษะของชิโนบิถูกชายแขนเดียวฟันขาดสะบั้น กระทั่งในวาระสุดท้าย สีหน้าของชิโนบิก็เปี่ยมล้นด้วยความตกตะลึงเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง

. (อ่านต่อได้ในพาร์ทต่อไป)