รูทเย่อหยิ่งพาร์ท 13 : ผู้รออยู่ในสวนแห่งเงา

. “ความตาย” ที่แสนคุ้นเคยคืบคลานเข้ามาใกล้

ทุกครั้งที่สุบารุตาย เขาจะถูกพามาที่ยังสถานที่ปริศนาที่แสนมืดมนและโดดเดี่ยว มันเป็นสถานที่สุดอ้างว้างที่ทนอยู่คนเดียวแทบไม่ได้

ทุกครั้งที่สุบารุตายเขาจะถูกส่งออกจากที่นี่ เพื่อกลับไปยังโลกที่เต็มไปด้วยเลือด ความเจ็บปวด น้ำตา เสียงคร่ำครวญและความรักที่มีอยู่เพียงน้อยนิด

แต่ตอนนี้มันไม่จำเป็นอีกแล้ว เขาพึงพอใจแล้ว

. ซาเทล่า : ――――

สุบารุสัมผัสได้ว่าใครบางคนในโลกมืดมนใบนี้ได้กระซิบบางอย่างให้เขาฟัง มันคือคำปลอบประโลม มันคือคำให้กำลังใจ มันคือคำยืนยัน มันคือคำบอกรัก

แต่ทำไมกัน? เธอคนนี้ไม่ใช่คนรักที่สุบารุใฝ่หา

เธอคนนั้นอยู่ที่อื่น เธออยู่คนละที่กับเขา ความฝันของเธอได้กลายเป็นจริงและความทุ่มเทของเธอกำลังจะได้รับผลตอบแทน

. สุบารุได้สังเวยผู้คนมากมายรวมถึงตัวเขาเองในตอนท้ายก็เพื่อการนั้น

ดังนั้นเขาถึงได้ไม่ต้องการอะไรเพิ่ม เขาไม่ได้ต้องการถูกช่วย เพราะเขาได้รับการปลอบประโลมมาตั้งแต่ต้นแล้ว

ซาเทล่า : ――――

นั่นเป็นเสียงเรียกชื่อเขาแน่ๆ ใครบางคนกำลังเรียกชื่อเขาด้วยความอ่อนโยน เรียกด้วยความเมตตา เรียกด้วยความรัก

ในที่สุดสุบารุก็หลุดพ้นจากวังวนของ “ความตาย” มาได้ เขายอมรับตัวตนที่อยู่ด้วยและตอบรับคำพูดของ 『――――』 ไป

“ถึงแม้ว่าเธอจะปฏิเสธ ชั้นก็จะไม่มีวันลืมเธอเลย”

. รูทเย่อหยิ่ง “อายะมัตสึ” จบ