รูทเย่อหยิ่งพาร์ท 9 : เพื่อน

. ――สำหรับสุบารุแล้วเสียงแก้วแตกนั้นเป็นดั่งการพังทลายของความเชื่อใจ

ยุลิอุส: นะ นี่มัน…อึก

เฟลิคซ์: ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ นะ ไม่อยากทำแบบนี้เลย ไม่อยากจริงๆนะ ไม่อยากทำเลย

ชายหนุ่มพยายามวางข้อศอกบนเคาน์เตอร์แต่ก็พยุงร่างไม่ไหวจนเขาล้มลงไปนอนกองอยู่บนพื้นร้าน

แก้วบนเคาน์เตอร์ร่วงตามลงมากระแทกพื้นแตก แอลกอฮอล์ในแก้วไหลเปื้อนชุดอัศวินสีขาวของชายหนุ่ม

. หน้าตาสง่างาม ร่างผอมสูง แถมท่าทางตอนเข้าร้านมาและการใช้คำพูดตอนคุยกับเพื่อนก็ดูดีไปหมด สมกับเป็นอัศวินในหมู่อัศวิน

สุบารุ: สมฉายา “ยอดอัศวิน” จริงๆนะครับ คุณยุลิอุส ยูคริอุส

ยุลิอุส: แกเป็นใคร…

สุบารุ: แต่ว่านะ พอคิดถึงฐานะของตัวเองดูแล้ว คุณควรจะระมัดระวังตัวให้ดีกว่านี้ คุณเป็นถึงอัศวินของผู้ท้าชิงตำแหน่งกษัตริย์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในตอนนี้เชียวนะ แน่นอนอยู่แล้วว่าไม่ใช่แค่เจ้านายคุณ แต่ตัวคุณเองก็ถูกเล็งเป้าได้เช่นกัน ถึงอย่างงั้นก็เถอะ…

สุบารุลุกขึ้นยืนมองยุลิอุสที่นอนหอบอย่างทรมาน เขาเอื้อมมือไปหาคนที่นั่งอยู่ข้างๆที่นั่งของยุลิอุส แล้วลูบหัวของเด็กหนุ่มหูแมวผมน้ำตาลจนเขาเคลิบเคลิ้ม

ยุลิอุส: เฟ…ริส…นี่เธอ

สุบารุ: รู้ไหมว่ากว่าจะใช้ประโยชน์จากความเศร้าของหมอนี่ได้มันลำบากขนาดไหน? ไม่นึกมาก่อนเลยว่าจะต้องพยายามมากขนาดนี้เพื่อช่วยชีวิตคนอื่นนอกจากเธอคนนั้น (เอมิเลีย) แต่ก็คุ้มค่าล่ะนะ

ยุลิอุส: แก…วางแผน…อะไรอยู่…

สุบารุ: ไม่เกี่ยวกับนายอีกต่อไปแล้ว แต่อย่าห่วงไปเลย ในมุมมองของชั้น พอนายตายไปแล้วเจ้านายของนายก็ไม่จำเป็นต้องเจ็บตัวอีก แต่ถ้าเธอลุกฮือขึ้นมาเอาคืนก็ไม่รู้เหมือนกันล่ะน้า

. ดวงตาสีเหลืองของยุลิอุสปั่นป่วนไปด้วยหลากอารมณ์ สับสน คลุ้มคลั่ง เศร้าโศก ระส่ำระส่าย รวดร้าว หวาดระแวง แต่ทั้งหมดนั้นล้วนไร้ความหมาย

สุบารุ: เพื่อนเก่านัดมาเจอกันที่ร้านเหล้า แต่พอจิบได้อึกเดียวก็ตกอยู่ในสภาพนี้ ความเชื่อใจนี่มันช่างเป็นยาพิษที่หอมหวานเนอะ คุณ “ยอดอัศวิน” หวานจนนายเผลอจมและตัดสินใจพลาดไป

ยุลิอุส: …า…พิษ

สุบารุ: เป็นคนที่ไม่ว่าใครก็ต่างภาคภูมิใจนี่ฟังดูดีจริงๆ ชีวิตคงง่ายดี น่าอิจฉาจัง แต่ถึงคราวตายของนายละ

สุบารุก้มลงมองใบหน้าก่อนตายของยุลิอุส แต่อีกฝ่ายไม่ได้สนใจตัวการที่สั่งตายเขา

ยุลิอุสมองไปยังสหายที่ถูกสั่งให้ฆ่าคนโดยที่เจ้าตัวไม่ต้องการด้วยความเป็นห่วง ในช่วงชีวิตสุดท้ายดวงตาคู่นั้นก็แฝงไปด้วยความรู้สึกผิดต่อเจ้านายผู้ไม่ได้อยู่ ณ ที่นี้

สุบารุ: ไม่ยอมทิ้งความเป็นอัศวินจนถึงที่สุด น่ารังเกียจจริงๆเลยน้า

. เขาถ่มน้ำลายแล้วมองดูร่างของยุลิอุสนอนไม่มีวันฟื้น สุบารุรู้สึกคลื่นไส้เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฆ่าคนอื่นโดยไม่ได้จำเป็น มันต่างจากตอนสั่งฆ่าพวกลัทธิและบิชอป

รอบนี้สุบารุเลือกฆ่ายุลิอุสเพียงเพราะเขาเป็นเหยื่อที่ง่ายกว่าอนาสตาเซียที่มีผู้คุ้มกันอยู่ตลอด แถมเฟลิคซ์ที่ปลอบมาจนพึ่งพาสุบารุอย่างเดียวก็เป็นเหยื่อล่อชั้นดี

เฟลิคซ์: ท่านสุบารุ ฉันทำได้ดีหรือเปล่าคะ?

สุบารุ: เยี่ยมไปเลยล่ะ ขอโทษที่ให้ฝืนใจทำนะ

สุบารุลูบหัวนักเวทสีฟ้าอีกครั้งเพื่อปลอบจิตใจที่ไม่มั่นคงของเขาให้สงบลง

เฟลิคซ์: ไม่เป็นไรค่ะ ตราบใดที่ฉันเป็นประโยชน์ต่อท่านสุบารุก็เพียงพอแล้ว ในเมื่อนี่มันจำเป็นต่อการสร้างอนาคตที่ฝ่าบาทกับท่านสุบารุปรารถนา ใช่ไหมล่ะคะ?

สุบารุ: อื้ม ใช่แล้วล่ะ เพราะงั้นเราถึงปล่อยให้เพื่อนของนายมีชีวิตอยู่ไม่ได้

เฟลิคซ์: ค่ะ…

. ถึงใบหน้าของจอมเวทสีฟ้าจะไร้อารมณ์ แต่การตายของเพื่อนก็ปวดร้าวจนเขาต้องกุมชายเสื้อของสุบารุไว้เพื่อเติมเต็มความว่างเปล่าในใจ

และตอนที่กลิ่นของความตายเริ่มระอุไปทั่วนั้นเอง――

ออตโต้: ――โอ๊ะโอ ยังไม่สะดวกหรือเปล่าเนี่ย?

ประตูหน้าที่ไม่ควรมีใครเข้ามาถูกเปิดออกและชายหนุ่มร่างบางคนหนึ่งก็เดินเข้าร้านมา สุบารุนึกว่าเขาต้องปิดปากพยานเสียแล้ว แต่โชคดีที่ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนใน

สุบารุ: ตรงเวลาดีนะ

ออตโต้: แน่นอนครับ ในเมื่อเวลามันเป็นของที่มีจำกัด และพ่อค้าอย่างพวกผมเชื่อกันว่า “เวลาเป็นเงินเป็นทอง” ครับ

สุบารุ: ยังเรียกตัวเองว่าพ่อค้าอยู่อีก หน้าด้านไม่เบานะ จริงไหม “ผู้ค้าความตาย”?

ออตโต้: ไม่รู้จะตอบยังไงเลยครับ

ชายผมเทาร่างผอมเกาศีรษะตอบ เขาแต่งกายด้วยชุดสูทและเน็กไทสีดำเหมือนพึ่งกลับมาจากงานศพ แต่ถ้ามองดูให้ดีแล้วก็จะพบว่าชายคนนี้มีกลิ่นอายของความตายติดตามตัวชัดเจนจนปกปิดไม่ได้

. ใบหน้าและดวงตาดูอ่อนโยนแท้ๆ แต่สายตายามเขาชำเลืองมองไปรอบๆบ่งบอกถึงความระแวดระวังของชายที่ผ่านความตายมานับไม่ถ้วน

สิ่งที่สุบารุถูกใจที่สุดคงเป็นดวงตาไร้ชีวิตชีวาของเขา มันคือดวงตาของผู้ที่ไม่เห็นค่าและไร้จุดมุ่งหมายในการมีชีวิตอยู่ แต่ก็ยังเลือกอยู่ต่อไปในฐานะศพเดินได้ เป็นดวงตาที่มีความคล้ายคลึงกับจอมเวทสีฟ้า

สุบารุ: ชื่อของนายนี่… จะว่าไปยังไม่เคยได้ยินเลยนะ

ออตโต้: ก็ไม่เคยแนะนำตัวไปและไม่คิดจะบอกชื่ออยู่แล้วครับ แน่นอนว่าทางผมเองก็ไม่มีความต้องการจะถามชื่อของคุณลูกค้าเช่นกันครับ แบบนี้ทั้งสองฝ่ายจะสบายใจกว่า

สุบารุ: อืม ก็ถูกของนายนะ ใช่ว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนกันได้

ออตโต้: แหงล่ะครับ พอมีอะไรเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยเราก็กลายเป็นศัตรูกันได้ทันที แถมผลลัพธ์ของการเรียกคนอื่นเป็นเพื่อนเนี่ยก็เห็นกันอยู่ตรงหน้าเราเลย จริงไหมครับ?

ชายหนุ่มหยอกล้อศพที่คว่ำอยู่ของยุลิอุสและเฟลิคซ์ที่เกาะติดสุบารุแจ

. ยาพิษที่ใช้ไปและการเก็บกวาดงานนั้นเป็นสิ่งที่สุบารุได้รับมาจากการร่วมมือกับชายผมเทาคนนี้

จากนี้ไปพวกลัทธิบูชาแม่มดอาจจะเริ่มเคลื่อนไหว เป็นสถานการณ์ที่เสี่ยงอันตรายสำหรับสุบารุ

สุบารุ: ฝากทักทายรัสเซลทีนะ ขอวานให้ช่วยตามเคย นายเป็นมือขวาของเขาใช่ไหมล่ะ?

ออตโต้: มือขวาของคนๆ นั้นก็คือส่วนปลายแขนของตัวเขาเองครับ ตัวผมน่ะเป็นแค่ทาสเพียงเท่านั้น

สุบารุประทับใจในคำตอบไม่โลกสวยของชายคนนั้นและนึกเสียดายอยู่นิดหน่อยว่าถ้าหากได้เป็นเพื่อนกัน พวกเขาคงจะสนิทกันดี

. ภาพประกอบโพสต์วาดโดยคุณ いわむし และคุณ いとま