รูทโทสะพาร์ท 11 : สองนักดาบ

. ท่ามกลางห้องโถงรับแขกที่ถูกทำลายมีอัศวินชุดขาวผู้มีผมสีแดงเหมือนเปลวเพลิงยืนลอยชายอยู่

ดาบศักดิ์สิทธิ์ในมือเขาที่ถูกตีมาอย่างดีโดยช่างตีดาบเลื่องชื่อแหลกสลายกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยจากการแกว่งดาบครั้งเดียว

ดวงตาสีฟ้าของเขาจับจ้องไปยังเศษซากที่เหลืออยู่ของคนชั่วและเหล่าลูกสมุนที่ถูกทำลายแลกกับดาบเล่มนั้น――

เซซิลุส: ――รู้ตัวใช่เปล่าว่าทำตัวไม่น่ารักเท่าไหร่เลยนะเนี่ย?

คมดาบของ “อัสนีสีฟ้า” พุ่งตัวผ่านฝุ่นควันมาจู่โจมไรน์ฮาร์ด ทั้งความเร็วและเสียงดังกระหึ่มตอนเข้าปะทะนั้นเหมือนกับสายฟ้าฟาดสมฉายา

แต่ไรน์ฮาร์ดก็รับคาตานะของเขาไว้ได้ด้วยการบิดตัวเอาปลอกดาบมากัน เซซิลุสที่ถูกแรงสะท้อนผลักกลับไปถึงกับผิวปากชื่นชมความพริ้วนั้น

เซซิลุส: ให้ตายสิ ไม่ไหวแฮะ ยังผิดมนุษย์มนาเหมือนเคย… ดีใจจังที่คุณไม่ได้เปลี่ยนไปเลยนะครับ คุณไรน์ฮาร์ด

ไรน์ฮาร์ด: แต่ทางผมไม่ได้รู้สึกยินดีกับการพบเจอกันครั้งนี้เลยครับ ท่านเซซิลุส

เซซิลุสถีบพื้นที่ฝุ่นคละคลุ้งด้วยรองเท้าโซริ จากนั้นก็ชัก “ดาบอสูร” มุราซาเมะที่วางพาดบ่าออกมา

ตอนนั้นเองฝุ่นควันในห้องที่จางลงก็ทำให้ไรน์ฮาร์ดขมวดคิ้ว

ไรน์ฮาร์ด: …ไปไม่ถึงงั้นเหรอ?

เซซิลุส: อ้อ ไปไม่ถึงตัวบอสสินะ เอาเถอะ การโจมตีใส่ที่ที่ผมกับคุณฮาริเบลคุ้มกันอยู่มันย่อมไม่ง่ายอยู่แล้ว แต่ถ้าพูดตามตรง ผมก็ไม่ได้เคลื่อนไหวโดยคำนึงถึงเรื่องปกป้องบอสเลย ฉะนั้นยกให้เป็นผลงานของคุณฮาลิเบลทั้งหมดเลยครับ

เซซิลุสใช้คางชี้ไปที่ส่วนด้านหลังห้องโถง [ราชาผู้ล้างบาง] ยังคงนั่งอยู่บนบัลลังก์ที่รายล้อมไปด้วยควัน และที่ข้างตัวเขาก็มีมนุษย์หมาป่าฮาริเบลยืนสูบไปป์คิเซรุอยู่

ฮาริเบล: คุณเซ ขอแก้หน่อยนะ นี่ไม่ใช่ผลงานของผมหรอก

เซซิลุส: เอ๋!? ถ้างั้น…หรือว่า… พลังลับในตัวผมจะตื่นขึ้นมา…

ฮาริเบล: ไม่ใช่ซะหน่อย นี่น่ะเป็นฝีมือของคุณซู …ดูเหมือนว่าบัลลังก์นี้จะมีพลังมหาศาลบางอย่างปกป้องไว้อยู่ ขนาดพวกผมเองก็ยังไม่รู้เรื่องนี้เลย

ฮาริเบลส่ายหน้าให้เซซิลุสที่เอาแต่จ้องมือตัวเอง จากนั้นราชาผู้ล้างบางก็ลุกขึ้นจากบัลลังก์และเอามือคว้าผ้าพันคอสีส้มของเขาไว้

สุบารุ: ――เคยเห็นการโจมตีของนายมาแล้วที่โกดังแลกของเถื่อน แน่นอนว่าต้องเตรียมพร้อมรับมือไว้

[ราชาผู้ลบล้าง] นัตสึกิ สุบารุส่งรอยยิ้มน่าขนลุกให้ไรน์ฮาร์ตที่ได้พบพานอีกครั้ง

ไรน์ฮาร์ด: …สุบารุ!

สุบารุ: ดวงไม่ดีเลยนะ ไรน์ฮาร์ด ถ้านายไม่มาช่วยชั้นไว้ที่โกดังแลกของเถื่อน เรื่องแบบตอนนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น ――แต่ขืนเป็นแบบนั้น ก็จะอดเจอกับนายหญิงคนสำคัญ เพราะงั้นมันก็ไม่ได้เลวร้ายต่อฝั่งนายขนาดนั้นล่ะสิท่า?

ไรน์ฮาร์ด: ――อึก

สุบารุโผล่มาแลบลิ้นใส่เขาจากหลังฮาริเบล ดวงตาสีฟ้าของไรน์ฮาร์ดสั่นไหวต่อใบหน้าที่เหมือนปีศาจร้ายของสหายเก่า แต่จู่ๆ สีหน้าของสุบารุก็เปลี่ยนไป

สุบารุ: ――อะไรกัน สุดท้ายแล้วนายเองก็เป็นสีขาวดำเหรอ?

ไรน์ฮาร์ด: …? ขาวดำ? หมายถึงอะไรกัน…

สุบารุ: หุบปากไปซะ ไอ้คนปลิ้นปล้อน ――ไม่มีทางที่ชั้นจะยอมให้คนอย่างแกฆ่าหรอกโว้ย

สุบารุที่หมดความสนใจในตัวไรน์ฮาร์ดกล่าวด้วยโทนเสียงไร้อารมณ์ เขาตบไหล่ฮาริเบลเบาๆ แล้วชำเลืองมองไปยังเซซิลุส

สุบารุ: เซซิลุส อยากทำอะไรก็เชิญเลยนะครับ ชั้นน่ะหมดความสนใจแล้ว

เซซิลุส: ――ผมเองก็ไม่ค่อยจะเข้าใจ แต่ดูเหมือนว่าตัวผมกับบอสจะมองเห็นอะไรต่างกันนะ ยังไงก็ขอน้อมรับศัตรูที่คู่ควรคนนี้ไว้ด้วยคำขอบคุณ

สุบารุ: มองเห็นอะไรต่างกันงั้นเหรอ… ฮ่าฮ่า ก็แหงล่ะ ทำให้ขำได้จนถึงที่สุดเลยนะ

ไม่รู้ว่าคำพูดของเซซิลุสมีอะไรน่าขำ แต่สุบารุก็บันเทิงจนตบเข่าตัวเอง จากนั้นรอยยิ้มบนหน้าก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว

สุบารุ: ที่ผ่านมาก็สนุกดีนะ เซซิลุส นายนี่ไร้จุดอ่อนจนทำเอารับมือลำบากแทบแย่

เซซิลุส: จุดอ่อนของผมก็ไอ้นั่นไงครับ ――“มายองเนส” น่ะน่ากลัวชะมัด

สุบารุ: เหอะ!

สุบารุที่ถูกฮาริเบลอุ้มอยู่หัวเราะพึงพอใจก่อนที่ร่างของทั้งคู่จะจมหายเข้าไปในเงา พวกเขาปลีกตัวออกไปจากสถานการณ์ฉุกเฉินได้สำเร็จ

ไรน์ฮาร์ด: เดี๋ยวก่อนสิ! ยังคุยกันไม่จบ…

เซซิลุส: ――จบแค่นั้นนั่นแหละครับ [นักดาบเทวา] ถ้าไม่อยากให้มันจบ ก็กรุณาไล่ตามไปแล้วเริ่มคุยใหม่ละกัน แต่ว่าก่อนหน้านั้น ลูกสมุนผู้ซื่อสัตย์ของ [ราชาผู้ล้างบาง] จะขอขวางทางคุณไว้

ไรน์ฮาร์ด: หนอย…

ไรน์ฮาร์ดที่พยายามไล่ตามพวกสุบารุถูกขัดขวางไว้ด้วยการฟาดฟันของดาบคาตานะที่ผ่าพื้นแยกเป็นเส้นตรง

มันเป็นการโจมตีที่ทั้งรุนแรงและรวดเร็วจนไม่เห็นชั่วขณะที่ชักดาบออกมา สมกับที่เป็นผู้ไปถึงจุดสูงสุดของวิชาดาบ

เซซิลุส: น่าเสียดาย แต่มันยังเร็วไปที่จะประเมินกันแบบนั้น ตัวผมน่ะยังอยู่ในขั้นตอนที่กำลังไต่เต้าขึ้นไปอยู่เลยครับ อีกแค่หนึ่งขั้นที่ต้องก้าวข้าม จากนั้นก็น่าจะไปถึงเสียที

ไรน์ฮาร์ด: ไปถึงที่ว่ามันที่ไหนกัน?

เซซิลุส: ดาบสุราลัยไงล่ะ

วินาทีนั้นบรรยากาศโดยรอบก็แข็งตัวและส่งเสียงราวกับว่ามันถูกฟันจนตาย

“การไปถึงยอดสูงสุดแห่งวิถีดาบ” คือจุดหมายของเขา แต่แค่คมดาบของคาตานะเล่มที่ชักออกมาก็ปล่อยออร่าเหนือสามัญสำนึกออกมาแล้ว

ถ้าหากถูกใบดาบเล่มนั้นสัมผัส แม้แต่สิ่งที่มองไม่เห็นก็สามารถตายได้

เซซิลุส: รอช่วงเวลานี้มาตลอด ――ช่วงเวลาที่จะได้ประดาบกับคุณ

ไรน์ฮาร์ด: …ท่านเซซิลุส ผมกับท่านเคยสู้กันมาแล้วนะครับ การประลองในครั้งนั้นมีความหมายกับผมมาก ทำไมตัวคุณคนนั้นถึงได้…

เซซิลุส: แน่นอนว่าตราบใดที่ตัวข้านั้นคือผู้ใช้ดาบ ――การจะเข้าใจกันได้ก็ต้องผ่านเส้นคาบเกี่ยวของความเป็นความตายเท่านั้น

คาตานะเล่มที่ 1 “ดาบมายา” มาซายูเมะเผยความปรารถนาที่จะฟันออกมาพร้อมคมดาบที่งดงามของมัน

คาตานะเล่มที่ 2 “ดาบอสูร” มุราซาเมะเองก็ถูกชักออกมาส่องประกายแพรวพราว

ในโลกนี้มีดาบเลื่องชื่ออยู่ 10 เล่ม บ้างก็เป็น “ดาบมนตรา” บ้างก็เป็น “ดาบศักดิ์สิทธิ์” และ ณ ที่แห่งนี้ก็มีดาบสองในสิบเล่มนั้นอยู่ ไม่สิ――

เซซิลุส: ――[ดาบมังกร] เรด

ดาบเล่มนั้นที่อยู่ข้างกาย [นักดาบเทวา] มาโดยตลอด ในที่สุดก็ถูกชักออกจากฝักมาอวดโฉมใบดาบสีขาวบริสุทธิ์ที่ส่องประกายต่อหน้าศัตรูที่คู่ควรกับมัน

เซซิลุส: คุณไรน์ฮาร์ดน่าจะทราบเรื่องนี้ดีอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ? ว่าเบื้องหน้าพวกเราน่ะมันมีกำแพงอยู่

ตัวตนเหนือสามัญทั้งสองยืนประจันหน้ากันพร้อม “ดาบศักดิ์สิทธิ์” “ดาบมนตรา” และ “ดาบมังกร” ในมือ กระทั่งโลกใบนี้ก็ต้องหวั่นกลัวการปะทะกันของทั้งสอง บรรยากาศถึงกับเริ่มบิดเบี้ยว

เซซิลุส: เหล่าผู้ที่ไต่เต้าไปถึงจุดๆหนึ่งมักจะเจอกำแพงมาขวางกั้นอยู่เสมอ ต่อหน้ากำแพงที่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถก้าวข้ามได้นั้น บางคนก็จะยอมแพ้ใช่ไหมล่ะ? แต่ว่าผมน่ะไม่มีทางทำแบบนั้นได้หรอก ถ้าหากไม่ก้าวข้ามกำแพงนั้นไป ตัวผมก็จะไม่ใช่ตัวผม

ไรน์ฮาร์ด: …

เซซิลุส: พอไปต่อไม่ถูก ก็ได้รับคำเชิญชวนจากบอส เรื่องวิธีการที่จะข้ามผ่านกำแพงนั้น… เอาเถอะ สุดท้ายแล้วมันก็คือการดวลดาบบนเส้นคาบเกี่ยวของความเป็นความตายกับคุณ บนเวทีประลองที่ต้องคร่าชีวิตกันซึ่งเขาจัดเตรียมไว้ให้ นี่มันก็เหมือนกับ ――ความรู้สึกของการไขว่คว้าเส้นฟาง

ไรน์ฮาร์ด: เส้นฟางเหรอ…?

เซซิลุส: “เหมือนกับคนที่จมน้ำ” นั่นแหละที่เขาว่าไว้ครับ

นั่นแหละคือคำตอบเดียวที่นำพาเซซิลุส เซ็กมุนต์มาถึงที่แห่งนี้ หรือมันอาจจะเป็นเส้นทางที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ตั้งแต่ที่เขาอยากมาเป็นนักดาบแล้ว

หลังจากนั้น [อัสนีสีฟ้า] ก็เริ่มหัวเราะออกมาต่อหน้า [นักดาบเทวา] ที่เบิกตากว้าง

เซซิลุส: พวกเราน่ะคือคนจมน้ำครับ ท่านไรน์ฮาร์ด วาน แอสเทรอา ตามที่ท่านนายจ้างของผมว่าไว้ เหล่าผู้ที่ปรารารถนาต่อบางสิ่งอย่างแรงกล้าอย่างพวกผมน่ะ พวกเราทุกคนล้วนกำลังจมน้ำอยู่ครับ จมอยู่ใน [มหาสมุทร] อะไรซักอย่างที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน

ไรน์ฮาร์ดสูดหายใจช้าๆ เซซิลุสที่ถือคาตานะในสองมือเองก็ก้มต่ำลงแล้วถอดรองเท้าโซริออก

เซซิลุส: ――นักดาบ เซซิลุส เซกมุนต์

มิใช่ตัวแทนจักรวรรดิวอลลาเคีย มิใช่แม่ทัพเอก มิใช่ [อัสนีสีฟ้า] ――ตำแหน่งพวกนั้นล้วนไม่มีความจำเป็น เขาเป็นเพียงแค่นักดาบคนหนึ่งที่ปรารถนาเส้นทางสู่ดาบสุราลัย

――สายฟ้าฟาดกระหน่ำลงกลางแพนเดโมเนี่ยม ตามมาด้วยโลหิตที่สาดกระเซ็น

. ภาพประกอบวาดโดยคุณ くむお