สุบารุยังเคลือบแคลงใจว่าแค่ 4 คนจะเพียงพอต่อภารกิจเดินทางสู่เมืองเคออสเฟลมในครั้งนี้ไหม
อัลเลยขออนุญาตพริสซิลล่าว่าอยากติดตามไปช่วยเหลือพี่น้องของเขาในภารกิจนี้ด้วยคน
อัลเคลมว่าถึงแม้ฝีมือต่อสู้ของเขาจะต่ำกว่าทาริตต้าก็ตาม แต่ขอรับรองว่าตัวเขามีประโยชน์ต่อสุบารุแน่นอน
พริสซิลล่าไม่พอใจเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยอมอนุญาตให้อัลร่วมทางกับพวกสุบารุเป็นสมาชิกคนที่ 5
ที่จริงสุบารุก็ไม่อยากให้อัลมาเกี่ยวข้องเหมือนฟล็อปกับมีเดียม แต่สุดท้ายวินเซนต์ก็ตัดสินใจให้อัลติดตามมาด้วยโดยไม่สนใจความเห็นของสุบารุ
สุบารุเริ่มโวยวายว่า “ไม่ฟังกันงี้แล้วจะให้ตูเป็นนักกลยุทธ์ของเอ็งเพื่ออะไร?” วินเซนต์เลยสวนว่าเขาจะรับฟังความเห็นที่มีประโยชน์เท่านั้น
อีกอย่างตอนนี้วินเซนต์ต้องการยกเครดิตผู้กำราบเมืองปราการกัวราลให้สุบารุทั้งหมด พร้อมทั้งเตรียมการใส่สีตีไข่ให้เรื่องราวมันเว่อร์วังกว่าเดิมเสียด้วย
. วันต่อมา วินเซนต์ได้ฝากฝังให้ซีคูร์ทำให้พวกทหารในเมืองกัวราลเป็นน้ำหนึ่งเดียวกัน(หันมาภักดีต่อวินเซนต์)ในระหว่างที่เขาไม่อยู่
ก่อนที่พวกสุบารุจะออกเดินทาง เรมก็เข้ามาร่ำลาเล็กน้อย
เรม: จะไปจริงๆ งั้นเหรอคะ?
สุบารุ: …
เรม: ไม่สิ ถามอะไรแปลกๆออกไปจนได้ อย่าใส่ใจเลยค่ะ
เรมนั้นเลือกอยู่ที่เมืองกัวราลต่อเพื่อรักษาคนเจ็บ ไม่ได้ติดตามไปกับพวกสุบารุด้วย
. ถ้าเป็นไปได้สุบารุก็ไม่อยากอยู่ห่างจากเรมมากเกินไป เนื่องจากว่าเขาจะไม่สามารถคอนเฟิร์มความปลอดภัยของเรมได้
สุบารุรู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมาอีกครั้งเพราะเขาแอบรู้สึกยินดีที่ขาเรมพิการอยู่ เธอเลยหนีไปจากเขาไม่ได้
สุบารุตั้งสติอีกครั้งแล้วตั้งมั่นว่าจะนำความเชื่อใจของเรมต่อตัวเขากลับคืนมา
สุบารุ: บอกมาที เรม ถ้ามีอะไรที่เธอไม่สบายใจก็บอกได้เลยนะ ชั้นจะพยายามแก้ไขให้ดีที่สุดไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร
เรม: …ถ้างั้น ทำไมถึงยังแต่งตัวแบบนั้นอยู่อีกล่ะคะ?
สุบารุ: เอ๊ะ!?
. กลายเป็นว่าสุบารุยังคงอยู่ในโหมดแต่งหญิงเป็น “นัตสึมิ ชวาร์ซ” ในการออกเดินทางครั้งนี้
สุบารุ: บอกไปเมื่อวานแล้วไง เรม ว่าพวกเราน่ะมาจากประเทศข้างๆ ถ้าชื่อจริงของชั้นหลุดออกไปได้เป็นปัญหาระดับประเทศแน่ เพราะงั้นถึงได้จำเป็น นี่น่ะไม่ใช่ตัวชั้นแต่เป็น “นัตสึมิ ชวาร์ซ” ต่างหาก!
เรม: เฮ้อ งั้นเหรอคะ
สุบารุ: เป็นคำตอบที่ฟังดูไม่เชื่อกันซะเหลือเกิน!!
สุบารุตั้งมั่นว่าจะปล่อยให้ชื่อ “นัตสึกิ สุบารุ” ถูกเผยแพร่ออกไปในจักรวรรดิไม่ได้เด็ดขาด
เพื่อการนั้น เขาจะทำให้ชื่อ “นัตสึมิ ชวาร์ซ” มีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมาแทนตามแผนของวินเซนต์
ไม่ใช่แค่เพื่อกลบเกลื่อนตัวตน แต่ถ้าหากพวกเอมิเลียได้ยินชื่อเสียงของนัตสึมิเข้า เพื่อนๆก็น่าจะรู้แน่นอนว่าเป็นสุบารุและมาตามหากันได้ถูกที่
สุบารุ: สรุปคือชั้นแต่งตัวแบบนี้เพราะความจำเป็นเข้าใจไหม?
เรม: …เข้าใจก็ได้ค่ะ
. ก่อนเดินทางสุบารุถามเรมให้แน่ใจว่ายัยนั่น(รุย)อยู่ไหน เธอตอบว่าตอนนี้รุยคงเล่นอยู่กับอูตาคาตะ
เรมบ่นว่าสุบารุคิดมากเหลือเกิน ก่อนหน้านี้ตอนที่ยึดเมืองกัวราล สุบารุก็ละสายตาจากรุยตั้งพักใหญ่ แต่เรมก็ไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้น
สุบารุชั่งใจว่าจะบอกตัวจริงของรุยให้เรมฟังดีไหม แต่ก็ตัดสินใจยังไม่บอก เรมจะได้ไม่เก็บไปเครียด
สุบารุเลือกฝากให้คูนาช่วยระวังเรื่องรุยแทนช่วงที่เขาไม่อยู่
อัลเรียกให้สุบารุมาขึ้นรถที่ลากโดยสัตว์พาหนะชนิดใหม่ “ม้าลมกรด”
ม้าลมกรดคือสัตว์พาหนะหายากที่มอบให้แก่ทหารระดับแม่ทัพในวอลลาเคียเท่านั้น ซีคูร์เป็นคนมอบมันให้พวกสุบารุเอามาใช้งาน
สุดท้ายเรมก็เริ่มรำคาญที่สุบารุไม่ไปสักทีทั้งที่อัลมาเรียกแล้ว เลยใช้ไม้เท้าตีไล่เขาไป
. ในที่สุดรถม้าลมกรดก็เดินทางออกจากเมืองกัวราลมุ่งหน้าไปสู่นครมารเคออสเฟลม
เรมมองดูรถลากที่มีคณะเดินทางทั้ง 5 คนโดยสารอยู่ค่อยๆวิ่งห่างออกไปจนพ้นระยะสายตา
พริสซิลล่าโผล่มาเสวนากับเรมเล็กน้อย เรมกล้าพูดโต้กลับ จนพริสซิลล่าแอบถูกใจ
มีการเปิดเผยผ่านมุมมองของเรมว่ากลิ่นสาบแม่มดของสุบารุบางช่วงหนักจนถึงขั้นบดบังหน้าตาของเขาเลย
ทุกครั้งที่มองหน้าสุบารุ เรมก็จะเห็นความหมดหวังที่ก่อตัวอยู่ในดวงตาของเขา มันเป็นความรู้สึกที่มีต่อ “ตัวเธอคนเก่า” ไม่ใช่เปลือกที่ว่างเปล่าในปัจจุบัน
เรมรู้สึกเกลียดตัวเองที่แอบรู้สึกยินดีที่ได้แยกห่างจากสุบารุเสียที เพราะเธอทนดูสายตาหมดหวังของเขาไม่ได้
. พริสซิลล่า: เจ้าน่ะชื่อว่าอะไร?
เรม: เอ๋?
พริสซิลล่า: นามของเจ้า นี่เสียไปทั้งชื่อและตัวตนหรือยังไง? แต่ได้ยินว่าเจ้าถูกเรียกด้วยชื่ออะไรสักอย่างอยู่นี่ รู้สึกว่าจะเป็น…
เรม: “เรม” ค่ะ
ในที่สุดเรมก็ยอมรับนามที่เธอถูกสุบารุเรียกมาราวสองสัปดาห์เป็นชื่อของตัวเองเสียที
พริสซิลล่า: น่าสนใจ …เรม ข้าพเจ้าจะขอเก็บเจ้าไว้ข้างกายสักพักหนึ่งล่ะนะ
เรม: …ข้างคุณ เหรอคะ?
พริสซิลล่า: เจ้าน่ะมีพื้นฐานกับความมุ่งมั่น แต่ขาดทักษะ ข้าพเจ้าจะช่วยปรับปรุงเวทรักษาห่วยๆของเจ้าให้พอใช้งานได้เอง
เรม: …! จะช่วยสอนการใช้เวทรักษาให้เหรอคะ?
พริสซิลล่า: โง่เง่า ข้าพเจ้าไม่ได้มีพื้นฐานการใช้เวทรักษาเสียหน่อย แต่ก็มีสายตาที่จะประเมินสิ่งที่เจ้ายังขาดไปได้
. พริสซิลล่าตัดสินใจอยู่รออัลกลับมาที่เมืองกัวราลต่อและคิดจะเรียก “ชูลท์” มาช่วยงานจิปาถะ
พริสซิลล่าสั่งให้เรมไปเตรียมห้องนอนไว้ให้เธอโดยทันที เรมเลยคิดจะไปคุยกับซีคูร์แต่ก็เจอเข้ากับอูตาคาตะกลางทางก่อน
ทั้งสองคุยกันเล็กน้อยและตัดสินใจว่าจะปกป้องที่แห่งนี้ไว้เพื่อรอให้พวกทาริตต้ากลับมา
. ตอนนั้นเองที่เรมสังเกตเห็นความผิดปกติ… ทำไมอูตาคาตะถึงได้มานั่งมองหน้าต่างอยู่คนเดียว?
เรม: อูตาคาตะจังอยู่คนเดียวเหรอคะ? แล้วรุยจังล่ะ? ไม่ได้อยู่ด้วยกันเหรอ?
อูตาคาตะ: ช่าย! “ลู” น่ะตามไปด้วยไง
เรม: เอ๋? …รุ…รุยจังทำไมนะ?
อูตาคาตะ: ช่าย ตามไปด้วยกัน! อูไปคนช่วยพาเธอไปขึ้นรถลากเอง
ดูเหมือนว่าคณะเดินทางไปเมืองเคออสเฟลมจะมีสมาชิกคนที่ 6 ที่ไม่ได้ถูกรับเชิญเสียแล้ว
จบตอน
(สมาชิกปาร์ตี้เดินทางไปเมืองเคออสเฟลมปัจจุบัน: วินเซนต์ / นัตสึมิ(สุบารุ) / ทาริตต้า / มีเดียม / อัล / รุย)