นิยายสปินออฟ EX5 บท "แสงสายัณห์สีชาด" พาร์ท 3: ผู้มาเยือน

. “วินเซนต์ อาเบลุกซ์” พี่ชายต่างมารดาของพริสก้าเดินทางมาเยี่ยมที่คฤหาสน์หลังจากที่อาราเคียพึ่งเก็บกวาดพวกนักฆ่าเสร็จหมาดๆ

วินเซนต์เป็นเด็กหนุ่มผมดำวัยประมาณ 18-19 ปี รูปโฉมหล่อเหลา ท่าทางฉลาดเฉลียว มาดความเป็นผู้นำสูงจนชวนให้โค้งคำนับยามที่เห็น

วินเซนต์พาผู้ติดตามมาด้วยประมาณสิบคน หลังจากที่พี่ชายได้เห็นสภาพเละเทะของห้องรับประทานอาหาร พริสก้าก็เชิญวินเซนต์ไปคุยต่อที่ห้องรับแขก

วินเซนต์: ไม่อยากสอดนักหรอกนะ แต่เจ้าพอรู้ไหมว่าใครส่งนักฆ่ามา?

พริสก้า: ไม่เลย ถึงจะไร้ฝีมือ แต่ก็ลบร่องรอยที่จะสาวต่อไปถึงตัวการจนไม่เหลือ แม้จะไม่อยากยอมรับนัก แต่ข้าพเจ้าก็ไม่เหลือเบาะแสให้ตามต่อแล้ว ที่ถามนี่เพราะท่านพี่รู้อะไรงั้นหรือ?

วินเซนต์: น่าเสียดาย ทั้งเจ้าและข้าต่างก็มีเหตุผลให้ถูกหมายหัวมากเหลือล้น

. สองพี่น้องผู้ชินชากับการถูกลอบสังหารมาตั้งแต่วัยเยาว์จิบชาคุยกันต่อได้อย่างสบายใจเฉิบทั้งที่พึ่งมีการสังหารหมู่ในบ้านของญาติตนเอง

วินเซนต์: เรื่องคฤหาสน์ให้ข้าช่วยจัดการเอง หากสูญเสียน้องสาวผู้รอดมาได้นานเช่นนี้ด้วยเหตุผลงี่เง่าเกินทน… ข้าคงจะเหงาน่าดู

พริสก้า: เหงางั้นหรือ! ช่างน่าเชยชม ข้าพเจ้าขอยินดีที่ได้รับความใส่ใจจากท่านพี่ที่รักก็แล้วกัน

วินเซนต์: ปกติเด็กผู้หญิงควรจะน่ารัก แต่เจ้านี่ไม่น่ารักเอาเสียเลย

สองพี่น้องหยอกล้อดึงเชิงเพื่อพยายามล้วงข้อมูลจากกันอย่างทุกที ต่างฝ่ายต่างหยิงผยองพอกัน แต่ทั้งคู่ก็เป็นพี่น้องที่เคารพและสนิทกันแบบแปลกๆ

. เด็กหนุ่ม: ฝ่าบาท! ฝ่าบาทครับ! ผมเดินตรวจตรารอบบริเวณเสร็จแล้ว

เด็กชายวัยกระเตาะที่มีอายุพอๆ กับพริสก้าและอาราเคียเปิดประตูห้องรับแขกเข้ามาด้วยทีท่าสุดเริงร่า

เขามีผมสีน้ำเงินที่มัดรวบเป็นหางม้า หน้าหวานจนมองแค่ผิวเผินบอกเพศได้ยาก

เด็กหนุ่มนั่งลงบนโซฟาข้างวินเซนต์ผู้เป็นเจ้านาย แถมยังพูดจาเชิงสนิทสนมอย่างไร้กาละเทศะกับทั้งวินเซนต์และพริสก้า

พริสก้า: หากอยากจะเก็บตัวตลกไว้ข้างกายนั่นก็เป็นเรื่องของท่านพี่ แต่การพูดจาก้าวก่ายของเจ้านี่มันไม่ถูกใจข้าพเจ้าเสียเลย

เด็กหนุ่ม: ตัวตลก? มีด้วยเหรอ…? ตัวตลก ตัวตลก ไม่เห็นมีเลย ――เดี๋ยวนะ หรือว่าหมายถึง “น้องหมา”? ข้างตัวเธอมีน้องหมากำลังงีบอยู่แน่ะ

อาราเคีย: น้องหมา? ฉันเหรอ?

เด็กหนุ่ม: จะใครอีกล่ะ? หูตกด้วยน่ารักจัง น้องหมา แต่ว่าแต่งตัว… โป๊เกินไปไหม? เหมือนพวกชอบโชว์เลย แต่งตัวแบบนั้นระวังจะดึงความสนใจจากพวกแปลกๆ เข้านะ

อาราเคีย: โป๊… โป๊เกิน… น้องหมา…

อาราเคียส่งสายตาขออนุญาตมาทางนายหญิง นั่นทำให้พริสก้ารู้ทันทีว่าเธอคิดจะโต้ตอบเด็กชายปากมากอย่างไร

พริสก้า: ท่านพี่ ――เตรียมหาตัวตลกคนใหม่ได้เลย

พริบตาที่พริสก้าเอ่ยจบ อาราเคียก็หายตัวไปปรากฏที่เพดานห้องรับแขก จากนั้นก็ดีดตัวกลับลงมาหาเด็กหนุ่ม

หัตถ์ของอาราเคียส่องประกายสีฟ้าแล้วแปรเปลี่ยนเป็นเปลวเพลิงที่จะกลืนกินศัตรูของเธอ

อาราเคีย: โฮ่ง! โฮ่ง!

เด็กหนุ่ม: โอ๊ะโอ ใจร้อนน่าดูนะครับ แต่ก็ไม่ได้เกลียดนิสัยแบบนั้นหรอก ชอบด้วยซ้ำครับ

เด็กหนุ่มหยิบดาบ “คาตานะ” อาวุธที่มีถิ่นฐานจากนครรัฐคารารากิขึ้นมาปัดป้องฝ่ามือเปลวเพลิงของอาราเคียได้ทันท่วงที

มิหนำซ้ำเด็กหนุ่มยังชักดาบคาตานะเล่มที่ 2 ออกมาจ่อคออาราเคียไว้แบบต่อเนื่องไม่มีหยุดพัก

. หากเด็กหนุ่มปรารถนา เขาสามารถกุดศีรษะของอาราเคียทิ้งได้ทันที

ภายนอกดูเหลาะแหละไร้ความจริงจัง แต่แท้จริงแล้วซ่อนฝีมือดาบสุดเฉียบคมเอาไว้ราวกับดาบที่เก็บไว้ในฝักอย่างมิดชิด

วินเซนต์: ข้าเจอตัวเขาในสนามรบ ――ขณะที่กำลังขุดคุ้ยอาวุธที่ถูกทิ้ง

เด็กหนุ่มลดดาบลงจากคอของอาราเคีย แล้วเก็บอาวุธทั้งสองเล่มใส่ฝักดังเดิม

เด็กหนุ่ม: อ้อ ลองโจมตีเข้ามาใหม่ก็ได้นะ มาลองกันไหมว่าผมจะหลบการโจมตีของเธอโดยไม่ปัดป้องได้หรือเปล่า? ผมคงจะดูเท่ขึ้นอีกเป็นกองจากที่เท่อยู่แล้―― โอ๊ยๆๆๆ!

วินเซนต์: พอเสียที อย่าได้เหลิงตัวนัก ข้ามิได้หมายจะเป็นศัตรูกับพริสก้า ยังมิใช่ตอนนี้

วินเซนต์หยิกหูตักเตือนเด็กหนุ่มจอมอวดดีไปที ก่อนจะลากตัวเขามายืนเบื้องหน้าตน

วินเซนต์: แนะนำตัวซะ ให้เธอจดจำเจ้าไว้หน่อยก็ดี

เซซิลุส: ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณหนู ผมชื่อ “เซซิลุส เซ็กมุนต์” เป็นข้ารับใช้คนสนิทของท่านวินเซนต์ อาเบลุกซ์ ผู้ที่วันหนึ่งจะมีชื่อเสียงเลื่องลือว่าแกร่งที่สุดในจักรวรรดิ ――ในฐานะดาราเด่นของโลกใบนี้!

. การแนะนำตัวสุดเว่อร์วังของเด็กหนุ่มทำให้กระทั่งพริสก้ายังดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อย

พริสก้า: หึ ฟังเจ้าคนอวดดีนี่พูดสิ! แต่ที่น่าหงุดหงิดก็คือสิ่งเจ้าเอ่ยมามิได้มีคำโกหกเจือปนอยู่เลย

เซซิลุส: ผมไม่ได้มีเหตุผลอะไรให้โกหกแหละนะ อะแฮ่ม คุณหนูพริสก้า…สินะครับ? น้องหมาของคุณก็มีฝีมือใช่เล่น ถึงเธอจะเทียบกับผมไม่ได้ก็เถอะนะ

อาราเคีย: เกลียด… ไอ้หมอนี่…

พริสก้าปลอบใจอาราเคียด้วยการให้เธอนอนหนุนตักแล้วช่วยลูบหัว จากนั้นพริสก้าก็เปิดประเด็นสนทนาต่อทันที

พริสก้า: เมื่อครู่ท่านพี่บอกว่า “ยังไม่คิดจะเป็นศัตรูกับข้าพเจ้า” งั้นหรือ? ――ท่านพี่มิเคยเอ่ยสิ่งใดเรื่อยเปื่อย แสดงว่านั่นหมายถึง…

วินเซนต์: หัวไวเสมอเลยนะ น้องข้า

ระหว่างที่สองพี่น้องเข้าใจกันเอง บริวารทั้งสองก็ยังคงสับสนงุนงนเพราะตามไม่ทัน เซซิลุสจึงเอ่ยถามขึ้นมาโต้งๆ

ดวงตาสีดำและดวงตาสีแดงของพี่ชายน้องสาวที่อายุห่างกัน 7 ปีจดจ้องกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะเอ่ยต่อ

พริสก้า: มันจะเริ่มแล้วงั้นหรือ?

วินเซนต์: ใช่แล้วล่ะ “พิธีกรรมคัดเลือกจักรพรรดิ” พริสก้าเอ๋ย เจ้าจงเตรียมตัวเดินทางไปนครหลวงเสียเถิด ――ท่านพ่อของพวกเรา องค์จักรพรรดิใกล้จะสิ้นพระชนม์แล้ว

. (อ่านต่อได้ในพาร์ทหน้า)