รูทตะกละพาร์ท 11 : ออตโต้กับสุบารุ

ออตโต้: “พบกันอีกครั้งเป็นรอบแรก” นี่ฟังดูแปลกดีนะครับ แต่ถ้าให้ผมพูดเองเนี่ย แบบนี้มันผิดแผนไปจากเป้าหมายของคุณแล้วไม่ใช่เหรอครับ?

สุบารุ: ว่าไงนะ?

สุบารุถึงกับเอียงคอและขมวดคิ้ว ส่วนออตโต้กล่าวต่อว่า “ว่าไงดีล่ะ”

ออตโต้: ว่ากันตามตรงคุณเดินหมากได้มีประสิทธิภาพมากเลยล่ะ รอจังหวะที่ทุกคนมารวมตัวกันในที่เดียวแล้วใช้การจู่โจมแบบไร้ทางหนีเพื่อเก็บทุกคนให้หมด… ขอแสดงความนับถือเลยครับ พอต้องต่อกรกับภัยธรรมชาติ ต่อให้เป็นยอดนักดาบหรือกลุ่มทหารรับจ้างก็ตอบโต้อะไรไม่ได้เลย

สุบารุ: …

ออตโต้: ขนาดนี้แล้ว หรือว่าการที่คุณเอคิดน่าหลบหนีออกมาจากหอสังเกตการณ์ก็เป็นส่วนหนึ่งในแผนการของคุณด้วย? ปล่อยให้เธอหนีไป แล้วทีนี้ผู้คนที่รู้จักคุณจะได้มารวมตัวกันเพื่อฟังการรายงาน ถ้าเป็นไปตามนั้น ก็มีโอกาสสูงที่เมืองพริสเทล่าจะกลายเป็นสถานที่รวมตัว แถมที่นี่ยังมีประตูกั้นน้ำอยู่อีก

สุบารุ: …รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับคำชม

ถึงจะรับคำชมมาแต่ที่จริงสุบารุก็อยากชมเชยออตโต้ที่เดาได้อย่างแม่นยำเรื่องที่เขาจงใจปล่อยให้เอคิดน่าหนี

. สุบารุ: ที่จริงแล้วที่เอคิดน่าหนีไปได้แต่แรกน่ะเป็นความบังเอิญล้วนๆ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าตัวเธอจะมีประโยชน์หลังหลบหนีไปก็เลยตัดสินใจที่จะไม่ไล่ตาม

ออตโต้: อย่างนี้นี่เอง ถ้ามองขาดขนาดนั้นผมก็คงจะแปลกใจเหมือนกัน การที่ผู้สูญเสียความทรงจำจะฉลาดหลักแหลมขึ้นมามันก็ไม่ได้เกินจินตนาการขนาดนั้น ――แต่ว่านะ

ออตโต้หยุดคำพูดไว้และจดจ้องมายังสุบารุอย่างเด็ดเดี่ยว

ออตโต้: ท้ายที่สุดแล้วคุณก็พลาดเป้าหมายหลักไปนะ

สุบารุ : พลาดงั้นเหรอ? ชั้นเนี่ยนะ? อารมณ์ไหนถึงคิดแบบนั้น?

ออตโต้: …ถึงจะยังไม่ค่อยเข้าใจสำนวนนั้น แต่อารมณ์อะไรเนี่ยไม่ได้เกี่ยวหรอกครับ ก็แค่ว่าโอกาสที่จะได้โจมตีทีเผลอแบบนี้มันมีไม่บ่อยหรอกนะ ถ้าหากว่าตั้งใจจริง คุณก็ควรจะทำตามจุดประสงค์ดั้งเดิมก่อน

สุบารุ: ทำตามจุดประสงค์ดั้งเดิมเหรอ…

ออตโต้: ควรจะเล็งกำจัดคุณไรน์ฮาร์ตก่อน แทนที่จะเอาแต่โลภไงครับ

ออตโต้ชี้นิ้วไปทางสุบารุและประกาศออกมาเช่นนั้น พอเห็นดวงตาของอีกฝ่ายเบิกกว้างออตโต้ก็ไล่ต้อนต่อ

ออตโต้: คุณน่ะตั้งใจจะใช้ [หนังสือคนตาย] เพื่ออ่านความทรงจำของคนอื่นไม่ใช่เหรอครับ? ถ้าหากจะใช้วิธีนั้นเพื่อเอาตัวเองกลับมา ภัยคุกคามอันดับ 1 ก็คือคุณไรน์ฮาร์ตแน่นอน การจะหมายหัวเขาน่ะไม่มีทางอื่นนอกจากการเล่นทีเผลอ หลังจากนี้ไปเขาก็จะระวังตัวขึ้นแล้ว โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีรอบที่สองหรอกนะ

สุบารุ: หรือก็คือ ไม่ควรปล่อยเขี้ยวหลังจากที่ฝังมันลงไปในเหยื่อได้แล้ว นายพยามจะสื่อว่างั้นใช่ไหม?

ออตโต้: ใช่แล้ว ถูกต้องตามนั้นครับ เพราะงั้น…

สุบารุ: หึ

ออตโต้: ――?

เสียงที่หลุดมาลำคอของเขาทำให้อีกฝ่ายเลิกคิ้วสงสัย จากนั้นก็แสดงสีหน้าประหลาดใจและสับสนออกมา

ถึงออตโต้จะอ่านสถานการณ์ได้ขาดมาตลอดแต่ว่าเขาตีความจุดหมายหลักของสุบารุผิดไป

. สุบารุ: นายนั่นแหละออตโต้ คนที่เข้าใจผิดน่ะคือนายนั่นแหละ

ออตโต้: หมายความว่าไง…

สุบารุ: ชั้นไม่ได้หมายหัวไรน์ฮาร์ต แน่นอนว่าถ้าหมอนั่นจมน้ำตายไป อะไรๆก็คงจะสะดวกขึ้นเยอะเลย แต่ชั้นก็ไม่คิดจะพึ่งพาความบังเอิญแบบนั้นหรอกนะ

ชื่อเสียงของไรน์ฮาร์ตในฐานะ [นักดาบเทวา] นั้นทำให้สุบารุทราบดีว่าการจะฆ่าเขามันไม่ใช่เรื่องง่าย

ต้องคอยเตรียมมาตรการอันแล้วอันเล่ามาเพื่อรับมือ เพราะถึงอย่างไรวีรบุรุษอย่างเขาก็ไม่มีทางมาตายเพราะลัคกี้พันช์หรอก

สุบารุ: เพราะงั้นถึงต้องเตรียมวิธีการมาก่อนที่จะลงมือฆ่าหมอนั่น อาจจะทำให้อ่อนแอลง อาจจะเล่นทีเผลอ อาจจะวางกับดักหรืออาจจะจับตัวประกันมา ถ้าอยากจะฆ่าหมอนั่นก็ต้องทำแบบนั้น …แต่ว่า ลำดับความสำคัญน่ะมันต่ำไป

ออตโต้: ถ้างั้นการปล่อยน้ำท่วมนี่ก็เพียงเพื่อที่จะกำจัดคนที่รู้จักคุณพร้อมกันหมดเหรอ? จริงอยู่ว่าจำนวนคนที่รู้จักคุณในเมืองนี้หลังจากเหตุการณ์นั้นมัน…

“เพิ่มขึ้นสูง” คือสิ่งที่ออตโต้พยามจะกล่าวก่อนที่จะถูกสุบารุหยุดไว้ด้วยการยื่นฝ่ามือออกมา

. เหตุผลที่ออตโต้กล่าวมานั้นเป็นเพียงปัจจัยส่วนน้อยถ้าเทียบกับเหตุผลหลักของเขา เป้าหมายหลักของสุบารุในการลงทุนจมเมืองประตูกั้นน้ำเพื่อสร้างเป็นเวทีนี้ขึ้นมามีเพียงอย่างเดียวคือ――

สุบารุ: ――นายนั่นแหละ ออตโต้

ออตโต้: หา?

สุบารุ: แผนการครั้งนี้คิดขึ้นมาเพื่อฆ่านายโดยเฉพาะ ส่วนคนอื่นที่ตายไป…ก็นะ…ถือว่าเป็นของแถมละกัน

พอเห็นออตโต้ตัวแข็งทื่อเพราะไม่เข้าใจจุดประสงค์หลักของเขา สุบารุก็หันดูรอบเมืองจมน้ำด้วยดวงตาข้างซ้ายที่เลือนลาง

ออตโต้: …ทำไม…ถึงเป็นผมล่ะ?

สุบารุ: ทำไมถึงต้องลงทุนขนาดนั้นเพื่อกำจัดนายน่ะเหรอ? เพราะกับนายน่ะต้องรอบคอบให้มากที่สุด นั่นแหละคือที่อยากจะสื่อล่ะ ที่จริงแล้วชั้นคิดแผนเผื่อไว้ด้วยว่านายจะต้องมีการ์ฟีลอยู่ข้างตัว

ออตโต้: …

สุบารุ: บอกไว้ก่อนว่าเรื่องนี้ชั้นไม่ได้คิดคนเดียวหรอกนะเฟ้ย ชั้นน่ะนะ ไม่ได้เชื่อใจความคิดของตัวชั้นเองเลยด้วยซ้ำ สมองไร้ค่าของชั้นน่ะไม่ได้มีความรู้อะไรให้ดึงมาใช้หรอก

. สุบารุนั้นเจ้าเล่ห์ไม่มากพอ อ่อนหัดเกินกว่าจะเข้าใจกฎเกณฑ์ของโลกนี้ ไม่ทราบถึงความลับต่างๆและไม่คุ้นเคยกับกฎของโลก เพราะงั้นเขาถึงได้――

สุบารุ: ถึงได้ปรึกษาพวกเขาให้เรียบร้อยก่อนไงล่ะ

รอบตัวของออตโต้ที่ยืนเงียบขรึมคือเพื่อนพ้องจากฝ่ายเอมิเลียซึ่งมีเพียงสุบารุคนเดียวที่มองเห็น สุบารุมองหน้าเหล่าสหายจากนั้นก็ยักไหล่และกล่าวว่า “จริงไหม?”

สุบารุ: ในบรรดาคนที่รู้จักชั้น ใครเป็นตัวปัญหามากที่สุด?

[เอมิเลีย: ออตโต้คุง]

สุบารุ: ในบรรดาคนที่รู้จักชั้น ใครเป็นตัวปัญหามากที่สุด?

[เบียทริซ: ออตโต้กระมัง]

สุบารุ: ในบรรดาคนที่รู้จักชั้น ใครเป็นตัวปัญหามากที่สุด?

[แรม: ก็คงเป็นออตโต้แหละนะ น่ารำคาญจริงๆ]

สุบารุ: ในบรรดาคนที่รู้จักชั้น ใครเป็นตัวปัญหามากที่สุด?

[รอสวาล: ก็ออตโต้คุงน่าน~ แหละเนอะ]

สุบารุ: ในบรรดาคนที่รู้จักชั้น ใครเป็นตัวปัญหามากที่สุด?

[เพทร่า: คุณออตโต้]

สุบารุ: ในบรรดาคนที่รู้จักชั้น ใครเป็นตัวปัญหามากที่สุด?

[เฟรเดริก้า: ท่านออตโต้ค่ะ]

สุบารุ: ――เป็นเอกฉันท์ ถ้าสมมุติว่าการ์ฟีลเข้าไปร่วมวงด้วย เขาก็คงจะตอบเหมือนกัน

ออตโต้: นี่คุยกับใครอยู่กันเนี่ย…

สุบารุ: ถึงจะพยามซื้อเวลาไปก็เปล่าประโยชน์ บอกไปแล้วนี่ ที่ชั้นจมเมืองนี้น่ะก็เพื่อที่จะฆ่านาย ――ในที่ๆ ไม่มีกระทั่งหนูสักตัวเหลือรอดแบบนี้ ต่อให้เป็นนายก็หนีไม่พ้นหรอก

. นั่นแหละคือเหตุผลหลักที่สุบารุจมทั้งเมืองอยู่ใต้น้ำ ไม่ว่าจะเป็นมังกรน้ำ หนูหรือหนอนแมลงก็ไม่เหลือรอดมาให้ออตโต้ ซูเวนใช้ความสามารถถนัด สุบารุใช้ความรู้จากทุกคนแบบจัดเต็มเพื่อการนี้

สุบารุ: ――ชั้นจะไม่ดูถูกนายไปเด็ดขาด คนเดียวที่ชั้นจะประเมินค่าต่ำก็คือตัวชั้นเองเท่านั้น พวกนายน่ะสุดยอดกันทุกคน เพราะงั้นถึงต้องลงมือฆ่าแบบไม่พึ่งทางลัดชุ่ยๆไงล่ะ

ออตโต้: คุณน่ะ…

ชอล่า: ――ท่านอาจารย์คะ

หลังสุบารุประกาศสงครามขึ้นมา ชอล่าที่โชกไปด้วยเลือดก็กระโดดมาลงจอดบนหลังคาขัดคำพูดของออตโต้พอดี เธอใช้มือปาดเลือดที่เปื้อนหน้าอกออกและกล่าวต่อ

ชอล่า: จบสักทีค่า เฮ้อ~ ดื้อด้านพอตัวเลยล่ะค่ะ ขนาดว่าเครื่องในด้านในท้องโดนเป่ากระเด็นไปแล้วยังขยับได้อยู่อีก นึกว่าเป็นอมตะนะคะเนี่ย

สุบารุ: เพราะงั้นถึงได้ใช้เวลานานสินะ …แล้วปิดฉากเรียบร้อยดีหรือเปล่า?

ชอล่า: ทำลายหัวไปแล้ว ก็น่าจะเรียบร้อยนะคะ นอกจากท่านอาจารย์แล้ว ถ้ามนุษย์ถูกทำลายหัวก็คงจะตายหมดแหละเนอะ?

สุบารุ: ทำไมถึงไม่นับรวมชั้นไปด้วยล่ะเนี่ย ถ้าหัวถูกทำลายชั้นก็ตายเหมือนกันนะเฟ้ย

ชอล่า: พูดแบบนี้อีกแล้วนะคะเนี่ย~

ชอล่าหัวเราะพลางสายไหล่ไปมาเหมือนกับไม่เชื่อคำพูดของเขา เธอเป็นคนเข้าใจยากเหมือนเคยแต่สุบารุก็ไม่คิดที่จะจุ้นจ้านกับความเชื่อของเธอ อีกอย่างเธอก็ทำหน้าที่ได้ลุล่วงตามที่สั่ง แค่นั้นก็ดีพอแล้ว

. สุบารุ: ทำได้ดีมากนะ ชอล่า ทีนี้ก็…

ชอล่า: เหลือแค่จัดการเก็บ “คุณอันดับแรก” ใช่ไหมคะ? แต่ว่าๆ ต้องลงทุนขนาดนี้เพื่อเขาเลยเหรอคะ? เค้ารู้สึกเหมือนแค่ว่า…

สุบารุ: ถ้าพูดถึงเรื่องความแข็งแกร่งกับความอ่อนแอตรงๆ ชั้นก็โดนเธอขยี้ทิ้งด้วยมือข้างเดียวได้เหมือนกันแหละน่า

ความแข็งแกร่งของออตโต้ที่สุบารุฟังมาจากพวกเอมิเลียนั้นเป็นอะไรที่ชอล่าไม่อาจจะวัดเกณฑ์ได้ เธอจึงตอบกลับอย่างเห็นพ้องว่า “เห~ ก็จริงนะค้า”

. ส่วนทางออตโต้ก็ได้แต่ยืนมองการสนทนาด้วยความเกลียดชังที่ก่อตัวขึ้นในใจ

ออตโต้: ให้ตายสิ ในชีวิตพึ่งเคยถูกประเมินค่าสูงสุดแบบนี้ แต่มันดันย้อนกลับมาเข้าตัวซะได้ รู้สึกแย่สุดๆ เลยล่ะครับ

สุบารุ: ในชีวิตพึ่งเคยถูกประเมินค่าสูงสุดเหรอ? เรื่องนั้นนายเข้าใจผิดแล้วล่ะ

นั่นไม่ใช่การพูดเสียดสีแต่เป็นความจริงที่สุบารุได้ฟังมาจากหนังสือของสมาชิกฝ่ายเอมิเลีย

สุบารุ: ทุกคนในฝ่ายเขาน่ะประเมินค่านายไว้สูงสุดเสมอนั่นแหละ ออตโต้!

ออตโต้: ――ไปตายซะ ไอ้ตัวปลอม

ต่างฝ่ายต่างเผยรอยยิ้มออกมาในช่วงเวลาสุดท้ายนั้น ถึงแม้ว่าคำพูดของออตโต้จะทำให้สุบารุเจ็บอกอยู่เล็กน้อย

――แต่ในวินาทีต่อมาร่างของออตโต้ก็ถูกกระสุนแสงทะลวงจนการสนทนาถูกตัดจบลงแค่นั้น