รูทตะกละพาร์ท 13 : เด็กสาวที่เหลือรอด

ไรน์ฮาร์ต: ――ช่วยบอกผมมาอีกทีด้วย เธอชื่ออะไรนะ?

อามิว: อา… อามิว… อามิว เซียร์ส

ไรน์ฮาร์ต: งั้นเหรอ เป็นชื่อที่ดีนะ อามิว …เรื่องที่เธอเจอมาคงจะทำใจลำบากน่าดู

อามิว: ฮึก…

พออัศวินผมแดงคุกเข่าลงคุยกับเธอในระดับสายตาเดียวกัน อาการสั่นกลัวจากเหตุการณ์ในอดีตที่ย้อนคืนมาก็ทำให้น้ำตาของอามิวก็เริ่มไหลริน

. เมื่อสองวันก่อนหมู่บ้านเล็กๆแถบชายแดนทางตอนเหนือของราชอาณาจักรลุกุนิก้าถูกทำลายย่อยยับ

ด้วยความที่หมู่บ้านตั้งอยู่แถบชนบทที่ห่างไกลจากเมืองหลวงและเมืองใหญ่ทั้งห้าแห่ง กองอัศวินจึงได้ทราบข่าวและส่งคนมาอย่างล่าช้า

ไรน์ฮาร์ตมาเจออามิวเป็นผู้รอดชีวิตคนเดียวที่นั่งกอดเข่าอยู่ท่ามกลางซากศพของครอบครัวและคนรู้จักของเธอ

ไรน์ฮาร์ต: สุบารุ…

ถึงจะมีโอกาสที่นี่จะเป็นฝีมือของลัทธิบูชาแม่มด แต่ไรน์ฮาร์ตก็เอามือแตะที่ด้ามจับของ [ดาบมังกร] และพึมพำนามของคนร้ายตามสัญชาตญาณของเขาออกมา

. ไรน์ฮาร์ต: ตัวการที่ทำแบบนี้คือชายหญิงสองคนไม่ผิดแน่นะ? หนุ่มสาวสองคนน่ะ

อามิว: ค…ค่ะ… ใช่…ตามนั้นเลย อา…แต่ว่า…

ไรน์ฮาร์ต: แต่ว่าอะไรเหรอ?

อามิวสะอื้นจนหยุดคำพูดไปกลางคัน แต่ไรน์ฮาร์ตก็ขมวดคิ้วรอให้เธอกล่าวต่อ

อามิว: ไม่รู้เหมือนกันว่าคนผู้หญิงเป็นเหมือนกันไหม แต่ว่าคนผู้ชายเขา…

ไรน์ฮาร์ต: คนผู้ชายทำไมเหรอ?

อามิว: ถึงหนูจะมองไม่เห็นเลย แต่มันเหมือนกับว่าเขากำลังคุยกับใครอยู่

ไรน์ฮาร์ต: …

ข้อมูลจากอามิวนั้นแฝงไปด้วยความลังเลและขาดความเชื่อมั่นของเจ้าตัว แต่ไรน์ฮาร์ตก็มั่นใจว่าอามิวรับรู้มาถูกต้องแล้ว

――นัตสึกิ สุบารุจะต้องสนทนากับใครอื่นนอกจากผู้หญิงที่ติดตามเขาอยู่เป็นแน่ ใครที่เขาก็ไม่อาจทราบได้ว่าตัวเองรู้จักหรือไม่

. ไรน์ฮาร์ต: ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะ อีกไม่นานภาคีอัศวินจะมาจัดการเรื่องนี้เอง เธอมีญาติคนอื่นนอกจากครอบครัวอยู่ไหม…?

อามิว: ――อา

อามิวยื่นนิ้วมาคว้าขอบกางเกงของไรน์ฮาร์ตไว้ราวกับว่ากลัวที่เขาจะทิ้งเธอไป

ไม่แปลกที่สภาพจิตใจของเธอจะเป็นเช่นนี้ เธอพึ่งเสียทั้งครอบครัวและบ้านเกิดของตัวเองไป เขาจึงอยากที่จะช่วยบรรเทาความวิตกกังวลของเด็กสาวลง

ไรน์ฮาร์ต: ได้เลย ผมจะคอยอยู่เคียงข้างจนกว่าจะหายห่วงเรื่องความปลอดภัยของเธอเองนะ เพราะงั้นอย่ากังวลไปเลยนะ ไม่มีใครที่จะทำร้ายเธอได้อีกแล้วล่ะ

อามิว: ฮือออ …ขะ ขอโทษด้วยค่ะ…ขอโทษด้วยนะคะ…

ไรน์ฮาร์ต: ไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอก ――เธอน่ะไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ

. ไรน์ฮาร์ตกุมมือของอามิวที่น้ำตาเริ่มเอ่อล้นอีกครั้ง จากนั้นก็หวนคิดถึงตัวการที่ก่อหายนะครั้งนี้ขึ้นมา

ไรน์ฮาร์ต: แบบนี้เหรอ…แบบนี้เหรอที่สมใจอยากนาย? มันช่วยเติมเต็มนายเหรอ? อะไรกันที่ดวงตาคู่นั้นของนายมองเห็นอยู่? ตัวผมน่ะไม่เข้าใจเลย ――สุบารุ

ไรน์ฮาร์ตหลับตาลงและพึมพำชื่อของสหายที่ไม่ได้อยู่ ณ ที่แห่งนี้ขึ้นมา

เขาเป็นสหายที่จะมาฆ่าไรน์ฮาร์ตสักวันหนึ่ง เขาเป็นสหายที่จะยอมทำทุกวิถีทางเพื่อฆ่าไรน์ฮาร์ต

――และเขาก็เป็นสหายที่ไรน์ฮาร์ตจะต้องฆ่าด้วยมือตัวเองสักวันหนึ่ง