รูทเย่อหยิ่งพาร์ท 3 : สักวันหนึ่ง

. ถึงสถานการณ์จะดำเนินไปนอกเหนือจากที่คาดการณ์ไว้ แต่เอลซ่าก็ถูกจัดการตามเป้าหมายดั้งเดิมของเขา เท่านี้ปัญหาเรื่องเหรียญตราของซาเทล่าก็คลี่คลายลงได้

ในเมื่อเฟลท์กับปู่รอมไม่ได้พบกับเอลซ่าที่เป็นผู้จ้างวาน ซาเทล่าก็คงขอเหรียญตราคืนได้ ไม่ถึงต้องฆ่าแกงกัน สถานการณ์ที่โกดังแลกของโจรจบลงด้วยผลลัพธ์ที่สุบารุพึงพอใจ ดังนั้นแล้ว――

เอลซ่า: …นี่คุณช่วยฉันไว้ทำไมเหรอคะ?

สุบารุ: ไม่ต้องเชื่อใจชั้นก็ได้ ถ้าไม่สนใจว่าจะถูกพวกทหารรักษาการณ์เข้าล้อมจนหมดสิทธิ์รีเวนจ์(แก้แค้น)ก็ฆ่าชั้นทิ้งแล้วหนีไปได้เลยตามสบาย

. เอลซ่าเลือดท่วมตัวนั่งพิงกำแพงอยู่ เครื่องแบบสีดำฉีกขาดจนเผยให้เห็นผิวขาวเนียน แต่มันก็เต็มไปด้วยบาดแผลที่ไม่น่าดู

แถมสุบารุยังไม่ได้สนใจเอลซ่าในฐานะเพศตรงข้ามแต่แรกแล้ว เขาเพียงแค่มองว่าเธอมีประโยชน์และไม่อยากเสียโอกาสนี้ไป

สุบารุ: พวกทหารยามมองหาเธอจนเลือดขึ้นตาเลย ชั้นตั้งใจบอกทางผิดเพื่อล่อพวกนั้นไปที่อื่นแล้ว คงอีกสักพักกว่าจะรู้ตัว แผลเป็นไงบ้าง?

เอลซ่า: เจ็บมากเลยล่ะ เจ็บมากจนรู้สึกว่าจะตายได้เลย หุหุ วิเศษไปเลยนะเนี่ย

สุบารุ: เป็นความรู้สึกที่ชั้นเข้าไม่ถึงเลย แต่จะปล่อยให้เธอตายไม่ได้ ชั้นจะหาทางทำอะไรสักอย่างเอง

. เขาลงทุนหลอกพวกทหารยามเพื่อให้เอลซ่ารอดตายขนาดนี้ จะยอมมาคว้าน้ำเหลวไม่ได้ เดี๋ยวลูปที่ซาเทล่ารอดตายจะเสียเปล่า

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นเขาก็คงทอยเต๋าใหม่จนกว่าจะได้ผลลัพธ์นี้อีก

เอลซ่า: ช่วยพาฉันไปที่ส่วนตะวันออกเฉียงใต้ของย่านสลัมนี้ทีได้ไหม? ฉันจะได้ไปเจอน้องสาวที่นั่น เธอจะช่วยรักษาบาดแผลและเตรียมเส้นทางหลบหนีให้เอง

สุบารุ: น้องสาวเหรอ! เหอะ เธอมีน้องสาวกับเขาด้วย ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ร้อก~ แต่ก็น่าเศร้าจริงน้า~

ไม่ว่าเธอจะเผยข้อมูลนั้นเพราะเชื่อใจเขาหรือไม่ มันก็ยังช่วยให้สุบารุหาทางออกจากสถานการณ์นี้ได้อยู่ดี

พวกเขาหลบหนีมาทางใต้พอสมควรแต่แรกแล้ว สุบารุใช้เหรียญทองที่เอลซ่าพกติดตัวติดสินบนเหล่าผู้อาศัยในสลัมให้พวกเขาบอกทางผิดๆถ้าพวกทหารยามมาถาม และนำทางเอลซ่าไปสู่สถานที่รวมตัวอย่างไร้ปัญหา

. เอลซ่า: ที่ยังไม่เข้าใจคือคุณจะได้อะไรจากการช่วยฉันไว้

สุบารุ: แค่อยากให้เธอติดหนี้ชั้นไว้ สักวันหนึ่งหนี้ครั้งนี้มันอาจจะมีประโยชน์ก็ได้ล่ะน้า~

เอลซ่า: หนี้เหรอคะ แปลกจังเลยนะ ――ดูท่าทางคุณอยากจะฆ่าฉันมากแท้ๆ

ระหว่างที่พยุงไหล่เอลซ่าหนี เธอก็มองตาสุบารุเพื่อสอดส่องอารมณ์ของเขา การประเมินดวงตาสีดำคู่นั้นถูกต้องแล้ว ถ้าหากทำได้สุบารุอยากจะฆ่าเอลซ่าตอนนี้เลย แต่เขาคงสู้เอลซ่าสภาพปางตายไม่ไหวด้วยซ้ำและเขาไม่อยากจะด่วนสรุปเกินไป

. สุบารุมองสถานการณ์ของเขาเป็นเหมือนการเล่นบอร์ดเกมที่ไม่ยุติธรรมเกมหนึ่ง เขาจำเป็นต้องรู้ทันทุกทางเลือกในการเดินหมาก ต้องลองผิดลองถูก และเลือกตัวเลือกที่ดีที่สุด

คล้ายหมากรุกโชกิที่เอาแต่เดินมั่วๆไปก็ไม่มีวันชนะ สลับขั้วมิตรและศัตรูเมื่อมีตัวเลือก และยามที่มีโอกาสก็ต้องไม่ลังเลที่จะเปลี่ยนสถานการณ์

ด้วยเหตุนี้เขาถึงยอมใช้งานคนที่ชิงชังจนอยากฆ่าให้ตาย

สุบารุ: ชั้นก็อยากฆ่าเธอจริงๆ สักวันหนึ่งจะฆ่าเธอให้ได้ แต่ว่ายังไม่ใช่ตอนนี้

เอลซ่า: งั้นเหรอ

. สุบารุเปิดเผยความในใจโดยไม่คิดจะเก็บซ่อน ถ้าเอลซ่าเป็นคนรอบคอบเธอควรจะฆ่าเขาทิ้งตั้งแต่ตอนนี้ แต่สุบารุก็รู้ดีว่าเธอจะไม่ทำเช่นนั้น

เป็นความมั่นใจที่โชกไปด้วยเลือดซึ่งได้มาจากประสบการณ์ถูกเธอฆ่าตายไปเกิน 80 รอบ

เอลซ่า: วิเศษไปเลย ฉันกับคุณผูกพันธ์กันด้วยความเกลียดชัง สักวันหนึ่งสินะคะ คุณจะต้องทำจริงตามที่พูดแน่ๆ ช่างเป็นอะไรที่วิเศษเหลือเกินค่ะ

ริมฝีปากเลือดท่วมของเอลซ่าผ่อนคลายลงเป็นรอยยิ้มของหญิงสาวที่กำลังตกหลุมรัก รอยยิ้มนั้นทำให้สุบารุคิดจากใจจริงว่าเธอคนนี้น่าขนลุกเสียจริง

. ภาพประกอบโพสต์วาดโดยคุณ おわり