รูทเย่อหยิ่งพาร์ท 5 : การทดสอบ

. อีกสองเดือนต่อมาสุบารุก็ได้เรียนรู้เรื่องซาเทล่าเพิ่มเติม

สุบารุ : การคัดสรรกษัตริย์! ฮาล์ฟเอลฟ์ผมเงิน! ได้รับการอุปถัมภ์โดยรอสวาล L แมเธอร์ส! ไม่ใช่ซาเทล่า ――แต่เป็นเอมิเลีย!

สุบารุปรบมือยินดีเมื่อได้รับข่าวสารอย่างละเอียดหลังจากที่หาข้อมูลไม่ได้มานาน เขาได้ข้อมูลที่ไม่คาดคิดนี้มาจากการประกาศอย่างเป็นทางการของพระราชวังในหัวข้อการแข่งขันชิงบัลลังก์ซึ่งเป็นข่าวอึกทึกครึกโครมไปทั่วประเทศ

. ทีแรกที่เขาเห็นคำแถลงการณ์ที่ติดไปทั่วเมืองสุบารุก็ยังล้อว่าเป็นการเลือกตั้งไร้สาระอยู่เลย

แต่ดวงตาเขาก็เบิกกว้างพอได้เห็นผู้มีคุณสมบัติท้าชิงตำแหน่งกษัตริย์ทั้งห้าคนเป็นผู้หญิง ――และมีเด็กสาวที่เขาตามหาอยู่ในนั้นด้วย

สุบารุ: การคัดสรรกษัตริย์ การคัดสรรกษัตริย์งั้นเหรอ …ถ้าเป็นผู้มีสิทธิ์ขึ้นเป็นกษัตริย์ก็แสดงว่าเธอมีชาติตระกูลดีสินะ แหงล่ะ แค่ตอนเธอเดินผ่านก็ได้เห็นถึงความสง่างามแล้ว เอมิเลีย…เอมิเลียสิน้า~

. หัวใจของสุบารุเบิกบานเหมือนได้ติดปีก เขารู้มานานแล้วว่า “ซาเทล่า” เป็นแค่ชื่อปลอม และก็รู้ด้วยว่าทำไมเอมิเลียที่เป็นฮาล์ฟเอลฟ์ผมเงินถึงได้แนะนำตัวด้วยชื่อปลอมอย่างนั้น

สุบารุ: แน่นอนว่าคนที่ได้ฟังก็จะนึกว่าเธอเกี่ยวข้องกับเจ้าพวกนี้และตีตัวออกห่าง เป็นมาตรการขั้นเด็ดขาดในการกีดกันชั้นให้ห่างจากอันตรายนี่เอง หน้าตาน่ารักไม่พอ วิธีคิดก็ยังน่าร้ากตามไปด้วยอีก

ตอนบอกว่าเป็นฮาล์ฟเอลฟ์เธอช่างดูเศร้าสร้อยและหวาดหวั่นว่าจะถูกปฏิเสธ แต่ก็ยังใส่ใจไม่ปล่อยให้คนแปลกหน้าตกอยู่ในอันตรายด้วยการใช้สายเลือดของเธอ

เธอช่างเป็นเด็กสาวที่สง่างามและน่าสงสารจนทำให้สุบารุปวดใจ

. เพเทลกิอุส: นัตสึกิ สุบารุ! สาวกแห่งความรัก! อยู่หรือเปล่าครับ!?

เสียงแหลมสูงเหมือนสัตว์ปีกถูกบีบคอเรียกชื่อสุบารุจากนอกห้อง

เขาขมวดคิ้ว วางใบแถลงการณ์ที่ฉีกมาจากเมืองหลวงไว้บนเตียง แล้วเปิดประตูออกไปยืนพิงหน้าห้องรอพบชายผิวซีดผอมแห้งในทางเดินสลัวๆ

เพเทลกิอุส: กำลังหาตัวอยู่เลยครับ! ทำไมกัน ทำไมกัน ทำไมถึงได้ทำตัวเกียจคร้านอยู่ในที่แบบนี้ล่ะครับ!? พวกเราน่ะ! ต้องขยัน! ทำตามการชี้แนะของแม่มดเพื่อตอบแทนความรักของเธอนะคร้าบบบบ!

สุบารุ: อย่ามากล่าวหากันลอยๆสิครับ คุณเพเท ชั้นแค่ทำตามคำสั่งของ “พระวรสาร” เอง พระวรสารบอกให้ชั้นอยู่ที่นี่น่ะครับ

เพเทลกิอุส: เหตุใดกัน! พระวรสารสั่งคุณมาเช่นนั้นเหรอ!? ในเพลานี้ ในโอกาสนี้ ในสถานการณ์เช่นนี้กลับสั่งให้สาวกผู้มีศรัทธาอย่างคุณอยู่เฉยๆ แม่มดคิดอะไรอยู่ นี่มันช่าง! เกินปัญญา! ของข้าพเจ้าจริงๆครับ!

ตะโกนเสียงดังไม่พอ พฤติกรรมยังน่าขนลุกอีก

. ชายคลั่ง “เพเทลกิอุส โรมาเนคอนติ” ผู้นี้รับมือยากลำบากจริงๆ เขาเป็นพวกเสียสติไม่น่าคบแต่ก็มีประโยชน์กับสุบารุมากๆ

เนื่องจากบิชอปคนอื่นมีแต่พวกเห็นแก่ตัวอีโก้สูง แถมพวกสาวกธรรมดาก็ดูจะเหม่อลอยไร้สติ

สุบารุตั้งทฤษฎีส่วนตัวว่ามีอะไรบางอย่างส่งผลต่อสติของพวกสาวกธรรมดาให้กลายเป็นพวกไร้อารมณ์ อาจจะเพื่อป้องกันให้ไม่ให้ความลับรั่วไหลในการใช้ชีวิตประจำวัน

แต่สิ่งสำคัญตอนนี้คือคนตำแหน่งสูงในลัทธิอย่างเพเทลกิอุสมาหาเขาทำไม

. สุบารุเข้าลัทธิมาได้สองเดือนแล้ว ถึงความเป็นอยู่จะค่อนข้างสุขสบาย แต่เรื่องสุขภาพจิตนั้นเลวร้ายทีเดียว เนื่องจากต้องคอยเสวนากับพวกคลั่งศาสนาไม่เต็มเต็ง

สุบารุอาศัยอยู่ในถ้ำที่ซ่อนอยู่ในภูเขาแห่งหนึ่ง ถึงแม้เขาจะสร้าง “ห้องส่วนตัว” ขึ้นมาได้ แต่สำหรับเด็กยุคใหม่แล้วพื้นแข็งๆกับกำแพงเย็นๆก็ยังทำใจให้ชินยากอยู่ดี

สุบารุคิดว่าเขาคงแสดงเก่งไม่พอจะปกปิดความเกี่ยวข้องกับลัทธิ เลยเลือกอาศัยอยู่ที่นี่เพื่อเรียนรู้และสั่งสมข้อมูลเกี่ยวกับโลกนี้แทน

สุบารุ: แล้วมีธุระอะไรกับคนเก็บตัวอย่างชั้นหรือเปล่า?

เพเทลกิอุส: ทราบเรื่องหรือยังครับ? เหตุการณ์อันโง่เขลาที่กำลังจะเกิดขึ้นในประเทศแห่งนี้!

สุบารุ: เหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นในประเทศ… หมายถึงการคัดสรรกษัตริย์หรือเปล่า?

เพเทลกิอุส: ใช่แล้วครับ! การคัดสรรกษัตริย์! แต่ว่าปัญหาไม่ใช่เรื่องนั้นครับ! สิ่งสำคัญไม่ใช่การคัดสรรกษัตริย์แต่เป็นตัวผู้ท้าชิง! หรือก็คือครึ่งมารผมเงินคนนี้ครับ!

. เพเทลกิอุสหยิบใบประกาศแบบเดียวกับที่สุบารุมีขึ้นมาและชี้นิ้วผอมๆไปที่ใบหน้าของเด็กสาวผู้น่ารักที่สุบารุอยากจะจ้องจนกระดาษเป็นรู

เพเทลกิอุส: ดูสิครับ! ใบหน้านี้! สายเลือดนี้! ความเหมือนนี้ช่างเป็นการดูหมิ่นแม่มดครับ! พวกเราจะมองข้ามตัวตนนี้ไม่ได้เด็ดขาด! ถึงเวลาทำ “การทดสอบ” แล้วครับ!

สุบารุ: การทดสอบ

เพเทลกิอุส: ใช่แล้วครับ!!

เพเทลกิอุสแปะใบประกาศกับกำแพงแล้วชกไปที่ส่วนข้อมูลของเอมิเลีย กำปั้นของชายคลั่งผู้เสพติดการทำร้ายตัวเองแหกจนเลือดกระเด็นเปื้อนภาพเอมิเลียไปหมด

. เพเทลกิอุส: หากเข้ากันได้ก็เก็บตัวเธอไว้! หากเข้ากันไม่ได้ก็ละทิ้งไปเสีย! ถ้าหากพิสูจน์แล้วพบว่าเธอเป็นภาชนะที่เหมาะสมสำหรับแม่มด ก็รับตัวเธอมาอยู่ใต้การดูแลของพวกเราครับ! เพื่อการนั้นแล้วต้องทำการทดสอบ!

สุบารุ: แล้วอยากให้ชั้นช่วยใช่ไหม?

เพเทลกิอุส: ถูกต้องตามนั้นครับ! ติดต่อคนอื่นไปแล้ว แต่เจ้าพวกไร้ศรัทธาคงไม่มากันหรอกครับ! มีแค่ “โทสะ” ที่อาจจะตอบรับ แต่ว่าตอนนี้เธอคนนั้นอยู่ไกลจากอาณาจักรนี้มาก… เพราะฉะนั้น! เลยเหลือแค่พวกเราที่ต้องไปกัน!

เพเทลกิอุสน้ำตาไหลด้วยใจรักหน้าที่ จากนั้นก็ยัดกำปั้นเข้าปากตัวเองเพื่อกัดซ้ำจนทั้งมือและปากฉีกอย่างสยดสยอง สุบารุต้องแสร้งตีหน้าสำรวมไว้

สุบารุ: แล้วอยากให้ชั้นตามไปด้วยไหม? ถึงจะไม่รู้รายละเอียดอะไรเลยก็เถอะนะ ท่านบิชอป

เพเทลกิอุส: จะติดตามมาด้วยกันเหรอครับ! อา! โอ้ว! นี่มันช่างช่างช่างช่างช่างช่างช่างช่างช่างช่าง… ช่างน่ายินดีอะไรเช่นนี้ครับ!

สุบารุ: แค่บอกว่าจะไปด้วยเองครับ ตื่นเต้นเกินไปแล้ว

เขายิ้มแห้งๆจากใจจริง เพเทลกิอุสพยักหน้ารัวๆแล้วจัดท่าทางขาให้ยืนตรง

. เพเทลกิอุส: ออกเดินทางกันเลยครับ! ระหว่างมาที่นี่ข้าพเจ้าก็ออกคำสั่งพวก “นิ้วมือ” ไปแล้ว… เราจะไปรวมตัวกับพวกเขาแล้วมุ่งหน้าสู่อาณาเขตเมเธอร์ส จากนั้นก็ทำตามคำชี้แนะของ “พระวรสาร” กันครับ!

สุบารุ: รับทราบ …จะว่าไปแล้ว การทดสอบนี่คืออะไรเหรอครับ?

เพเทลกิอุส: ถามได้ดีครับ มันคือการทดสอบความเหมาะสมของภาชนะของแม่มด… หรือก็คือการทดสอบเพื่อประเมินว่าตัวภาชนะมีความแข็งแกร่ง มีคุณภาพและมีคุณสมบัติมากพอจะรองรับวิญญาณของแม่มดหรือไม่ครับ!

คำอธิบายไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่สุบารุก็พยักหน้าทำเป็นเข้าใจไป

. อย่างน้อยตอนนี้เขาก็รู้ข้อมูลเยอะกว่าเดิม แถมยังจะได้ไปข้องเกี่ยวกับเอมิเลียอีก แต่ปัญหาก็คือ――

เพเทลกิอุส: เอาล่ะ เอาล่ะเอาล่ะ! เอาล่ะเอาล่ะเอาล่ะ! ออกเดินทางกันครับ! ไปทดสอบกันครับ! ถ้าหากภาชนะนี้เหมาะสม แม่มดก็จะได้จุติใหม่ครับ! นี่คือโอกาสในรอบหลายร้อยปีที่ตำแหน่งที่นั่งบาป 7 ประการจะได้ถูกเติมเต็ม!

สุบารุ: พอแม่มดซาเทล่าลงมาจุติแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นกับเด็กที่เป็นภาชนะล่ะ…?

เพเทลกิอุส: เป็นการเสียสละที่จำเป็นครับ! แต่ก็เป็นการเสียสละอย่างมีเกียรติครับ! ถ้าเป็นไปได้ข้าพเจ้าก็อยากทำหน้าที่นั้นเอง! ถ้าหากเป็นความประสงค์ของซาเทล่าที่ต้องการร่างกายนี้ จะให้ข้าพเจ้าทุกข์ทรมานมากแค่ไหนก็ยอม ขอเพียงแค่ได้เจอกับเธออีกครั้งครับ!

. สุบารุ: อย่างงี้นี่เอง เธอจะต้องหายไปสินะ?

สุบารุที่เดินตามหลังเพเทลกิอุสพึมพำอยู่คนเดียว มันเป็นเสียงกระซิบที่ไปไม่ถึงหูของเพเทลกิอุสที่หลงละเลิงอยู่ในโลกส่วนตัว

สุบารุ: เห~ อย่างงั้นเหรอ

――แม้แต่ชายคลั่งก็ไม่ได้สังเกตเลยว่านัตสึกิ สุบารุกำลังฉีกยิ้มอย่างน่าขนลุก

. ภาพประกอบโพสต์วาดโดยคุณ ツイログ