รูทโทสะพาร์ท 14 : เพื่อปกป้อง

. เอมิเลียวิ่งเท้าเปล่าอยู่ในปราสาทและทิวทัศน์ที่ไม่คุ้นตา ถึงเธอจะใช้ชีวิตอยู่ในแพนเดโมเนี่ยมมาเป็นปี แต่เอมิเลียก็ไม่เคยรู้จักปราสาทหลังนี้เกินห้องสีขาวไปเลย

และกระทั่งตอนนี้เองโลกภายนอกก็ยังคงไม่สำคัญต่อเธอ เอมิเลียมุ่งความสนใจไปหาเด็กหนุ่มผู้คอยเรียกหาแต่เธอเพียงคนเดียวเท่านั้น

ไรน์ฮาร์ด: ――ท่านเอมิเลีย!

เอมิเลียหยุดเท้าลงเพราะตกใจที่ถูกเรียกชื่อ ชายหนุ่มผู้มีผมสีเปลวเพลิงและดวงตาสีฟ้าเรียกให้เธอหยุดกลางโถงทางเดินที่พังทลายไม่เหลือเค้าโครงเดิม

เอมิเลีย: ไรน์ฮาร์ด…

ไรน์ฮาร์ด: ปลอดภัยดีหรือเปล่าขอรับ ท่านเอมิเลีย? ช่างน่ายินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง

ในสถานการณ์เช่นนี้เขาก็ยังคงมารยาทและท่าทางเยี่ยงอัศวินไว้ได้ ช่างกล้าหาญและสง่างาม

ไรน์ฮาร์ด วาน แอสเทรอาที่พบตัวเอมิเลียรีบรุดหน้าเข้ามาโค้งคำนับต่อเธอ แต่ดวงตาสีม่วงครามของเอมิเลียกลับสั่นไหวต่อสภาพของเขา

เอมิเลีย: ไรน์ฮาร์ดบาดเจ็บหนักเลยนี่ ไม่เป็นอะไรแน่เหรอ?

ไรน์ฮาร์ด: อย่าห่วงไปเลยขอรับ ถึงจะเรียกว่าเป็นแผลตื้นๆ ไม่ได้ก็เถอะ

ถึงเจ้าตัวจะผ่อนคลายพอที่จะส่งยิ้มให้ได้ แต่สภาพปัจจุบันของไรน์ฮาร์ดนั้นเป็นอะไรที่อยู่เหนือจินตนาการของเอมิเลีย

เขามีบาดแผลหนักเต็มตัว เลือดไหลหยดตามทางเดินสีขาวไม่หยุด ผมเผ้ายุ่งเหยิง ลมหายใจก็เหนื่อยหอบ เครื่องแบบอัศวินสีขาวเองก็เปื้อนเลือดไปหมด นอกจากนั้นแล้ว――

เอมิเลีย: ดาบของนาย…

ไรน์ฮาร์ต: เป็นการตัดสินใจของ [ดาบมังกร] เอง ว่ามันควรถูกชักออกมาที่นี่และในเวลานี้ขอรับ

ดาบศักดิ์สิทธิ์ที่สืบทอดกันมาในตระกูลแอสเทรอา [ดาบมังกร] เรดที่มิเคยถูกดึงออกมาก่อนกำลังส่องประกายสีขาวสวยงามจนเอมิเลียเห็นแล้วถึงกับกลืนน้ำลาย

เขาชักดาบเล่มนี้ออกมาสู้กับใครกัน? และจะเอามันไปสู้กับใครในปราสาทแห่งนี้ต่อ?

ไรน์ฮาร์ด: ยังไงก็เถอะ น่ายินดีเหลือเกินที่ท่านเอมิเลียปลอดภัยดี …มากับกระผม แล้วออกไปจากที่นี่กันเถอะขอรับ ด้านนอกปราสาทมีรถมกรรออยู่แล้ว นั่งมันกลับไปที่ลูกุนิก้า…

เอมิเลีย: ไปที่ลูกุนิก้าเหรอ? …ถ้างั้นที่นี่มันที่ไหนกันล่ะ?

ไรน์ฮาร์ด: ที่นี่คือปราสาทลับที่ซ่อนอยู่ในเนินเขาสีชาดกิราล ณ ชายขอบของนครรัฐคารารากิขอรับ …การหาที่ตั้งน่ะไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เรื่องนี้ต้องขอบคุณหน่วยข่าวกรองผู้มากฝีมือกับคนในที่ให้ข้อมูล

ไรน์ฮาร์ดให้คำตอบพลางกวาดสายตาดูรอบๆ

การสั่นไหวบ่งบอกว่าการต่อสู้ยังคงดำเนินอยู่ที่อื่นในปราสาทแห่งนี้ ไรน์ฮาร์ดคงอยากจะไปช่วยพวกพ้อง แม้จะอยู่ในสภาพที่มีบาดแผลเต็มตัวแต่เขาก็ยังคงเป็นชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก

ตราบใดที่ยังมีเขาอยู่ อีกไม่นานแพนเดโมเนี่ยมก็จะล่มสลาย

――ถ้าหากไม่มีเขาอยู่สักคนล่ะก็

ไรน์ฮาร์ต: ท่านเอมิเลีย ตอนนี้รีบไปจากที่นี่――

“กันเถอะขอรับ” คือสิ่งไรน์ฮาร์ดพยายามจะกล่าวก่อนจะถูกขัดกลางคันโดยเอมิเลียที่ไม่ได้หันมามองด้วยซ้ำ

มันเกิดขึ้นในชั่วพริบตา ดาบน้ำแข็งเจาะทะลุหน้าท้องของไรน์ฮาร์ดจากข้างหลัง ความเยือกเย็นของมันบุกรุกเข้าไปทำลายอวัยวะภายในจน [นักดาบเทวา] ที่สำลักเลือดรู้สึกตกใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ไรน์ฮาร์ด: ท่าน…เอมิเลีย…

เอมิเลีย: อา…

ไรน์ฮาร์ดที่ยังไม่ทันเข้าใจสถานการณ์เข่าทรุดลง กระทั่งตัวเอมิเลียก็ได้แต่ประหลาดใจและจ้องมองไปที่นิ้วมือสีขาวของเธอเอง เพราะว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอตั้งใจกระทำ

หากว่าการโจมตีนั้นมาจากหัวใจที่ทรยศของเอมิเลียอย่างแท้จริงหรือเป็นการโจมตีเปี่ยมไปด้วยจิตสังหารและความมุ่งร้าย มันคงไม่มีทางผ่านสัญชาตญาณของไรน์ฮาร์ตไปได้

มิหนำซ้ำปราสาทแพนเดโมเนี่ยมแห่งนี้ยังทำให้พรคุ้มครองของไรน์ฮาร์ตทำงานได้ไม่เต็มที่อีกต่างหาก

แพนเดโมเนี่ยมกับหัวใจที่ยังไม่แน่นอนของเอมิเลีย สองปัจจัยนี้มอบโอกาสให้การโจมตีนั้นส่งไปถึงตัวไรน์ฮาร์ด

เอมิเลีย: ไม่…ได้ …ไม่ได้นะ ห้ามทำร้าย…สุบารุนะ ไม่ได้นะ ไรน์ฮาร์ด จะไม่ยอมให้ทำร้ายสุบารุ… สุบารุน่ะ…ต้องการฉัน…

ถึงจะส่ายหน้าเหมือนไม่ยอมรับ แต่ความตั้งใจจริงที่สนับสนุนการกระทำของเธอก็ถูกเผยออกมา ที่เธอโจมตีไรน์ฮาร์ดโดยไม่รู้ตัวก็เป็นเพราะว่าตัวตนของเขาเป็นอันตรายต่อนัตสึกิ สุบารุ

เอมิเลียที่ปกป้องสุบารุโดยไม่รู้ตัว ไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากต้องสังหารไรน์ฮาร์ดทิ้ง

เอมิเลีย: สุบารุน่ะ…ฉันจะ…

ในที่สุดเอมิเลียก็เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง เธอที่เฝ้ามองสุบารุผู้มาเยี่ยมหาครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อพักผ่อน ช่วงเวลาที่ได้ใช้ร่วมกับเขามันช่วยเธอไว้เช่นกัน

“อย่างที่สุบารุจำเป็นต้องมีเอมิเลีย เอมิเลียก็จำเป็นต้องมีสุบารุเช่นกัน”

เอมิเลีย: ฉันจะ…ปกป้อง ฉันจะต้องปกป้องสุบารุ…

ไรน์ฮาร์ด: ท่านเอมิเลียขอรับ แบบนั้นมัน…

เอมิเลีย: ――พัค! ขอร้องล่ะ!

ลมหนาวเย็นพัดผ่านโถงทางเดินสีขาวทำเอาผมสีเงินของเธอปลิวไสว

ไรน์ฮาร์ดจำเป็นต้องกระโดดถอยหลังก่อนที่ร่างกายของเขาจะถูกเยือกแข็ง ทำเอาเลือดจากร่างเขาพุ่งเป็นทาง จากนั้นเขาก็ยกดาบขึ้นมาระหว่างที่สำลักเลือด

ที่เบื้องหน้าดวงตาสีฟ้าคู่นั้นคือ [แม่มดเยือกแข็ง] กับ [เดรัจฉานแห่งจุดจบ] ยืนอยู่เคียงคู่กัน

พัค: โทษทีนะ ไรน์ฮาร์ด ความปรารถนาของลิอาก็คือความต้องการของผม ถ้านายอ่อนแอลงขนาดนั้นก็แสดงว่ายังพอมีโอกาสชนะอยู่ คิดซะว่านี่เป็นความโหดร้ายแบบฉบับแมวล่ะกันเนอะ?

เอมิเลีย: ขอร้องล่ะ ไรน์ฮาร์ด ช่วยกลับไปทั้งอย่างนั้นที อย่ามายุ่งกับฉันและสุบารุเลยนะ

ไรน์ฮาร์ด: ――ทำอย่างนั้น…ไม่ได้ขอรับ

ไรน์ฮาร์ดส่ายหน้าให้เอมิเลียที่ป่านนี้แล้วยังพยายามหาทางออกแบบสันติ การต่อรองมันจบไปตั้งแต่เธอโจมตีเขาจากด้านหลังแล้ว

และต่อให้ไม่นับเรื่องบาดแผลลอบโจมตี ไรน์ฮาร์ดก็เชื่อมั่นว่าสถานการณ์มันเลยเถิดเกินจะแก้ไขอย่างสันติไปแล้ว

ไรน์ฮาร์ด: ในฐานะนายใหญ่ขององค์กร [เพลอาเดส] นัตสึกิ สุบารุ [ราชาผู้ล้างบาง] คือผู้อยู่เบื้องหลังการฆาตรกรรมของอดีตมาร์เกรฟ รอสวาล L เมเธอร์ส นอกจากนี้เขายังทำให้ผู้คนจากราชอาณาจักร ผู้คนจากจักรวรรดิวอลลาเคีย ผู้คนจากนครรัฐคารารากิและผู้คนจากราชอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์กุสเทโก้เสียชีวิตรวมไปกว่า 126,702 คนนะขอรับ

เอมิเลีย: …

ไรน์ฮาร์ด: นั่นคือตัวเลขจากความเสียหายโดยตรงเท่านั้น ถ้านับความเสียหายทางอ้อมและนับเหยื่อที่ไม่ถึงแก่ชีวิตด้วยแล้ว ตัวเลขก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้นไปอีกระดับ ไม่ว่าอย่างไร เขาก็คือความชั่วร้ายที่ไม่ควรมองข้ามนะขอรับ

ไรน์ฮาร์ดพยายามวิงวอน เขาหวังว่าเอมิเลียจะเปลี่ยนใจหลังได้ยินวีรกรรมความชั่วของนัตสึกิ สุบารุ

ถึงเอมิเลียจะพอเดาได้อยู่แล้วว่าสุบารุต้องสังหารรอสวาลเพื่อเอาตัวเธอออกมา แต่เธอก็มิอาจจะรับรู้ถึงวีรกรรมอื่นที่สุบารุก่อเอาไว้นอกห้องส่วนตัวห้องนั้น

จึงไม่น่าแปลกที่เอมิเลียจะรู้สึกประหลาดใจจนเธอก้มมองต่ำ …แต่ทว่า ความรู้สึกประหลาดใจที่ว่านั้นไม่ได้มาจากความผิดหวังต่อบาปกรรมที่สุบารุก่อ――

เอมิเลีย: ――ขอโทษนะ ไรน์ฮาร์ด ถึงอย่างนั้นสุบารุก็ยังเป็นคนสำคัญของฉันอยู่ดี

กระทั่งตัวเอมิเลียเองก็รู้สึกประหลาดใจที่ถึงแม้จะได้รู้วีรกรรมความชั่วของเขาแล้ว ความหลงใหลในตัวนัตสึกิ สุบารุกลับมิได้ลดน้อยลงไปเลย ความรู้สึกของเธอมันไม่ได้เปลี่ยนไป

ทางด้านไรน์ฮาร์ดก็ได้แต่ขบริมฝีปาก จากนั้นก็เงยหน้าและชูดาบมังกรขึ้นมา

ไรน์ฮาร์ด: ――จากตระกูล [นักดาบเทวา] ไรน์ฮาร์ด วาน แอสเทรอา

เอมิเลีย: ส่วนฉันชื่อเอมิเลีย แค่เอมิเลียเฉยๆ

ชั่ววินาทีต่อมา เจ้าหญิงผู้ถูกกักขังก็เริ่มฆ่าฟันกับอัศวินแห่งดาบที่มาเพื่อช่วยเหลือเธอ คลื่นกระแทกสีขาวทำลายทั้งชั้นบนของแพนเดโมเนี่ยม

. ภาพประกอบวาดโดยคุณ みよる