ตอนนี้เกือบทั้งตอนจะเล่าผ่านมุมมองของ “ท็อดด์”
เปิดตอนมาด้วยฉากที่ท็อดด์กับจามาลกำลังส่องดูศาลากลางจากที่ไกลๆ
ที่พวกท็อดด์เลือกกลับมาก็เพราะว่าเขาสังเกตเห็นแม่ทัพเทวะ “อาราเคีย” บุกเข้าไปที่ศาลากลางพอดี
ทั้งสองเลยได้เห็นอาราเคียใช้เวทมนตร์เป่าหลังคาศาลากลางหายไปกับตา
(จามาลเคยเจออาราเคียเมื่อ 2 ปีก่อน)
. ระหว่างที่วิ่งกลับเข้าไปเป็นกำลังเสริมให้แม่ทัพเทวะ ท็อดด์ก็สังเกตเห็น “นัตสึมิ” มายืนอยู่ต่อหน้าอาราเคียพอดี เขาภาวนาในใจให้อาราเคียรีบฆ่านัตสึมิทิ้งไปเลย
ท็อดด์ไม่ได้ต้องการเครดิตผลงานอะไรทั้งสิ้น สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือใครสักคนต้องสังหาร “นัตสึมิ” ตัวอันตรายทิ้งทันทีที่มีโอกาส
แต่แล้วพริสซิลล่าก็กระโดดจากหลังมังกรบินลงมาปกป้องสุบารุกับเรมไว้ได้ทัน
ท็อดด์รู้ได้ทันทีว่าพริสซิลล่าแข็งแกร่งและการปรากฏตัวของเธอทำให้สมดุลการแพ้ชนะถูกเปลี่ยนฝั่งอีกครั้ง
พอเห็นอาราเคียโดนฟันกลางหลังจนสิ้นท่าไป ท็อดด์ก็ลังเลว่าจะเอายังไงต่อดี ทางจามาลก็หัวร้อนอยากบวกเต็มที่จนโน้มน้าวให้ถอยหลังกลับอีกรอบยาก
ถ้าทำให้จามาลหัวเสียจนสู้กันเองขึ้นมา ท็อดด์ก็อาจจะต้องฆ่าจามาลทิ้ง แต่ถ้าเลือกได้เขาก็ไม่อยากจะทำแบบนั้น
ถึงอย่างไรจามาลก็คือ “พี่เขย” ของเขาและท็อดด์ก็สัญญากับคู่หมั้นไว้แล้วว่าจะพาพี่ชายของเธอกลับบ้านอย่างปลอดภัยด้วย
. ท็อดด์พยายามกล่อมจามาลว่าถ้าทั้งคู่เข้าไปตายแบบโง่ๆ คุณน้องสาวที่รออยู่จะเสียใจแย่ แต่รอบนี้จามาลไม่ยอมถอยง่ายๆ
จามาล: นี่แก อย่าคิดว่าชั้นจะยอมถอยทุกครั้งที่แกเอา “คาชัว” มาเป็นข้ออ้างนะ
(คาชัว (カチュア) = น้องสาวของจามาล & คู่หมั้นของท็อดด์)
รอบนี้จามาลไม่ได้กะบุ่มบ่ามเข้าไปบวกกับศัตรูที่โค่นแม่ทัพเทวะได้ เขาตั้งใจบุกเข้าไปช่วยอาราเคียออกมาต่างหาก
พอท็อดด์สังเกตเห็นฝ่ายศัตรูลากร่างของอาราเคียไปที่ไหนสักแห่ง เขาก็มั่นใจว่าเธอยังไม่ตายและตกลงกับแผนนี้ด้วย
(ฉากนี้จะมีมุกที่จามาลบอกว่าเขาจะไปช่วยอาราเคียเพราะ “ก้นเธอแจ่มดี” แล้วท็อดด์บอกว่าขอไปด้วยคน จามาลก็เลยโมโหว่า “ก้นน้องกูยังไม่พอสำหรับมึงเหรอวะ!?”)
ท็อดด์เป็นพวกชอบสำรวจทุกสถานที่ที่ไปให้รอบคอบ เขาเลยมีแผนที่เมืองกัวราลอยู่ในหัวอย่างละเอียด
ทั้งสองอาศัยแผนที่ในหัวท็อดด์ลักลอบเข้าไปที่ศาลากลาง
ระหว่างทางจามาลจับทหารยามที่เฝ้าอยู่มาหักคอทิ้งด้วยความเดือดดาลที่พวกนั้นเปลี่ยนข้างง่ายๆ
. สองหนุ่มเข้ามาถึงคุกใต้ดินของศาลากลาง ที่นี่เอาไว้ใช้ขังพวกนักโทษของเมืองเป็นปกติอยู่แล้ว
อาราเคียถูกขังไว้ที่ห้องลึกสุดด้านในโดยมี “โฮลี่” จากเผ่าชูดราคเฝ้าห้องขังไว้
ในเมื่อไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปะทะ จามาลก็เลยชักดาบคู่เข้าไปท้าดวลกับโฮลี่ทันที
ระหว่างที่โฮลี่ใช้หอกสู้กับจามาล ท็อดด์ก็อาศัยจังหวะนั้นวิ่งไปที่ห้องขังแล้วใช้ขวานจามตัวล็อคทิ้ง
อาราเคียนอนสลบไม่ตอบเสียงเรียกและมีแผลไหม้เป็นรอยถูกดาบฟันอยู่กลางหลัง ท็อดด์ก็เลยเลือกอุ้มเธอขึ้นมา
. พอท็อดด์ให้สัญญาณถอยทัพ จามาลก็ตวัดดาบคู่ปลดหอกของโฮลี่ทิ้งแล้วเตะเธออัดกำแพงจนขยับไม่ได้
ท็อดด์อยากจะปิดฉากสาวชูดราคทิ้ง แต่มีคนพบศพทหารยามด้านนอกแล้วเลยต้องรีบถอยก่อน
พอจามาลเปิดทางฝ่าออกศาลากลางมาได้ ท็อดด์ก็วิ่งนำเข้าไปในตรอกซอกซอย เขาอาศัยความชำนาญเส้นทางในการสลัดศัตรูที่ไล่ตามมา
แต่ระหว่างที่หนีก็มีสาวชูดราคอีกคนยิงธนูมาใส่ท็อดด์ทีเผลอ โชคดีที่จามาลปัดป้องไว้ได้ทัน
แต่นั่นก็แค่ดอกเดียว หลังจากนี้พวกเขาน่าจะโดนระดมยิงพร้อมกันหลายสิบดอก ทั้งคู่เลยหลบอยู่หลังอาคารไปชั่วคราวก่อน
. ท็อดด์ตัดสินใจฝากฝังให้จามาลช่วยปัดธนูเปิดทางให้ได้มากที่สุด เพื่อที่เขาจะได้พาอาราเคียที่เป็นบุคคลสำคัญหนี
จามาลแทบไม่เคยได้ยินท็อดด์เสนอแผนการที่จนมุมแบบนี้ นั่นแสดงว่าสถานการณ์คงเลวร้ายจริงๆ
จามาล: …ว่าแล้วคาชัวนี่เลือกคนไม่เก่งเอาซะเลย นึกว่าน้องเราจะฉลาดกว่านี้
ท็อดด์: อย่าว่าคู่หมั้นของผมแบบนั้นสิครับ ท่านพี่
ถึงจะพูดจาเหน็บแนมแต่จามาลกำดาบแน่นพร้อมปกป้องน้องเขยเพื่อฝ่าเมืองกัวราลออกไปด้วยกัน
ท็อดด์: จามาล พอออกจากซอยแล้วก็ตรงไปต่ออีกซอยเลยนะ พอถึงสุดซอยก็เลี้ยวขวาอีกที แบบนั้นน่าจะพอพักหายใจได้บ้าง
. ทันทีที่โผล่พ้นซอย ห่าฝนลูกธนูก็ถามโถมเข้ามาจากทุกทิศทาง แต่ทหารหนุ่มสวมผ้าปิดตากลับหัวเราะออกมาด้วยความตื่นเต้น
จามาล โอเรลี่ทุ่มสมาธิทั้งหมดไปที่ประสาทการรับรู้และสองมือที่กุมดาบคู่ จากนั้นก็เปิดฉากร่ายรำดาบด้วยฝีมือที่ยอดเยี่ยมที่สุดในชีวิตของเขา
จามาลฝ่าดงธนูเปิดทางและปกป้องท็อดด์กับแม่ทัพที่อยู่ด้านหลังสุดชีวิตจนเข้าไปในซอยได้สำเร็จ จากนั้นก็วิ่งออกขวาตามที่น้องเขยกำชับไว้
—ทว่า สิ่งที่รอเขาอยู่กลับกลายเป็นทางตัน เนื่องจากว่ามีกลุ่มเผ่าชูดราคถือหอกดักรอไว้แล้ว
. จามาลไม่ได้โทษท็อดด์ที่คำนวณเส้นทางผิด เขาเพียงแต่สาปส่งความโชคร้ายของตนกับน้องเขย แล้วก็บอกว่าจุดจบแบบนี้ก็ไม่ได้แย่นัก
จามาลนึกขอโทษน้องสาวในใจ จากนั้นก็เตรียมสู้สั่งลาให้สมศักดิ์ศรีทหารจักรวรรดิ
จามาล: ลุยกันสักตั้ง ท็อดด์ มาส่งท้ายให้เจ้าพวกนี้จดจำกันเถอะ!
จามาลตะโกนออกมาให้น้องเขยที่เขาใช้แผ่นหลังปกป้องมาตลอดทางได้ยิน
—หารู้ไม่ว่าท็อดด์ไม่ได้ตามหลังจามาลมาตั้งแต่แรกแล้ว
ท็อดด์: จนถึงที่สุดแล้ว นายก็โง่ไม่เปลี่ยนเลยนะ พวก
วินเซนต์: [อัสนีสีฟ้า] เซซิลุส เซ็กมุนด์ / [ผู้เสพวิญญาณ] อาราเคีย / [ผู้เฒ่าอำมหิต] โอลบาร์ต ดันคลูเคน / [แมงมุมขาว] จิชา โกลด์ / [อัศวินราชสีห์] กอซ ราลฟอน / [จ้าวอุปกรณ์ไสยเวท] กรูวี่ กัมเล็ต / [สีมั่งคั่ง] ยอร์น่า มิชิกุเระ / [มนุษย์โลหะ] โมโกร ฮากาเนะ / แล้วก็ [แม่ทัพมังกรบิน] มาเดลิน เอสชาร์ต
สุบารุ: ----
วินเซนต์: ในศึกครั้งนี้ ฝ่ายที่ครอบครองเก้าแม่ทัพเทวะได้มากกว่าคือผู้มีชัย นั่นแหละคือวิธีการเอาชนะ และเป็นเงื่อนไขที่ยังไงข้าก็ต้องทำให้สำเร็จให้จงได้
จบตอน
#rezeroarc7 ดูน้อยลง . ระหว่างที่จามาลไปฝ่าดงศัตรูแบบพร้อมตาย ท็อดด์ก็กลบร่องรอยตัวเองแล้วแอบหนีออกมาจากช่องโหว่ของกำแพงเมือง
ท็อดด์: ถ้าพวกนั้นไล่ตามนายไปในซอย ก็คงไม่ว่างมาสนใจทางนี้ ว้า แย่เลย แบบนี้ก็ผิดสัญญากับคาชัวแล้วสิ…
ท็อดด์รำพึงถึงคู่หมั้นที่คงจะรู้สึกเศร้าเพราะข่าวการเสียชีวิตของพี่ชาย แต่อย่างน้อยเขาก็มีอาราเคียอยู่ในมือแล้ว
การช่วยชีวิตแม่ทัพระดับ 1 ไว้น่าจะเป็นข้อแลกเปลี่ยนให้ท็อดด์ได้กลับเมืองหลวงไปเจอหน้าคนรักได้เร็วขึ้น
อาราเคีย: ท่าน…หญิง…
อาราเคียในอ้อมแขนของเขาพึมพำบางอย่างและมีน้ำตาไหลรินออกมา มันทำให้ท็อดด์นึกถึงสหายของตนที่สวมผ้าปิดตาเหมือนเด็กสาวคนนี้
ท็อดด์: คนที่ชื่อ “จามาล” นั่นเขาใส่ผ้าปิดตาข้างไหนนะ? ลืมละ
จบตอน