ปราสาทรูริแดงตกแต่งโครงสร้างส่วนนอกด้วยอัญมณีรูริ(ลาพิซลาซูลี่)สีน้ำเงินที่จะสลับไปเปล่งแสงสีแดงเป็นพักๆ
วินเซนต์ในปราสาทรูริแดงมีหน้าตาเหมือนตัวจริงมากจนแยกไม่ออก
แต่สุบารุก็มั่นใจว่านี่เป็นแค่ “ตัวปลอม ที่ลอกเลียนหน้าตาของจักรพรรดิ”
ที่จริงวินเซนต์ก็เคยบอกแล้วว่ามีแม่ทัพเทวะที่เป็นเหมือน “เงา(ตัวตายตัวแทน)” ของเขาอยู่ (จิชา โกลด์)
มีเดียม: เอ๋ อาเบลจิน ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่… อุ๊บ
อัล: โอ๊ะโอ เป็นอะไรไหม มีเดียมจัง? อัลจินก็อยู่ตรงนี้ไง
นัตสึมิ: อัล ไนซ์ฟอลโล่มากค่ะ
มีเดียมเกือบเข้าไปทักวินเซนต์ตัวปลอม โชคดีที่อัลเอามืดอุดปากเธอไว้ได้ทัน
เหตุการณ์นี้ทำให้องครักษ์ผมเขียวเหลืองคนหนึ่งหันมามอง
. สุบารุประเมินว่าองครักษ์สามคนของวินเซนต์ปลอมน่าจะแข็งแกร่งมากๆ ไม่งั้นก็อาจจะมีลูกน้องอีกเพียบกระจายอยู่ทั่วเมือง
อัล: ถ้างั้นลองวัดดูหน่อยดีไหมล่ะ (วัดระดับฝีมือศัตรู)
นัตสึมิ: ถ้า “คอนทินิว” ได้ก็ว่าไปอย่าง แต่กลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ที่แก้ไขไม่ได้ขึ้นมา อย่าพึ่งทำอะไรบุ่มบ่ามดีกว่าค่ะ
อัล: คร้าบๆ
อัลทำท่าเหมือนพร้อมบวกเต็มที่ แต่พอนัตสึมิห้าม เขาก็ยอมเลิกล้มความคิดอย่างว่าง่าย
มีเดียมพยายามเตือนให้พวกนัตสึมินึกถึงเรื่องสำคัญบางอย่าง ทว่า เวลาก็หมดลงก่อน
สาวกวาง: ท่านยอร์น่า มิชิกุเระ ขอต้อนรับทุกท่านค่ะ
สาวกวางในชุดกิโมโนโค้งคำนับแล้วเปิดประตูเชื้อเชิญแขกทั้ง 7 ให้เข้าเฝ้าเจ้านายของเธอ
สไตล์การแต่งตัวและเครื่องประดับของสาวกวางนั้นทำให้นัตสึมิคิดถึง “คามุโระ” ขึ้นมาเลย
(คามุโระ = เด็กรับใช้ของโออิรัน)
. ผู้ที่รอพวกเขาอยู่ในห้องรับแขกคือสาวงามร่างสูงในชุดกิโมโนลายดอกไม้
เรือนผมยาวสลวยสีขาวย้อมปลายสีส้มของเธอถูกประดับประดาด้วยกระดูกและเขาของสัตว์
ยอร์น่า: วันนี้มีแขกเยอะจังเลยนะเจ้าคะ
สาวงามเผ่ามนุษย์สัตว์สายพันธุ์จิ้งจอกกล่าวเช่นนั้นแล้วค่อยๆย่างก้าวเข้ามาหา เธอมีหางอันฟูฟ่องอยู่ 9 หางโดดเด่นเป็นสง่า
จิ้งจอกสาวเดินมาหยุดนั่งลงตรงเก้าอี้กลางห้องโถงรับแขกแล้วจุดไปป์สีทองขึ้นมาสูบ
หญิงสาวผู้ให้บรรยากาศเหมือนเป็น “โออิรัน/นางคณิกา” คนนี้ก็คือ “ยอร์น่า มิชิกุเระ” นายหญิงแห่งปราสาทรูริแดงนั่นเอง
. วินเซนต์(?): -—ยอร์น่า มิชิกุเระ
นัตสึมิ: ก็เดาไว้อยู่แล้วหรอกค่ะ กระทั่งเสียงก็เหมือนกันเป๊ะเลย…
ยอร์น่า: แหมๆ ใต้เท้า ไม่ได้พบกันตั้งนานนะคะ… เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เจอหน้ากันที่นี่เจ้าค่ะ ปกติถึงจะส่งคำเชิญไปกี่รอบ ท่านก็ไม่เคยมาที่นครแห่งมารเลย
วินเซนต์(?): คำเชิญงั้นรึ? ถ้าหากว่าคำเชิญของเจ้ามันคือการยกกองทัพมาบุก ก็น่าจะเข้าใจการตอบรับของเราผู้นี้ดี
ยอร์น่า: ค่ะ ก็จริงอยู่ แต่ศีรษะของข้าน้อยก็ยังไม่ขาดจากบ่า แถมวันนี้ท่านก็ไม่ได้พาเจ้าเด็กจอมปัญหาคนนั้น(เซซิลุส)มาด้วยนี่เจ้าคะ ---เพราะงั้น ข้าน้อยก็เลยอาจจะตื่นเต้นไปหน่อยที่ส่งความรู้สึกไปถึงท่านเสียที ขออภัยด้วยค่า
ดูจากท่าทีไม่ไหวติงแต่ระแวดระวังของวินเซนต์ตัวปลอมและท่าทีกับคำพูดยั่วยวนของยอร์น่าแล้ว อัลกับสุบารุก็อดคิดไม่ได้ว่าสองคนนี้มี Something กัน
อัล: อย่าบอกนะว่าพี่สาวคนนั้นเขาก่อกบฏเพียงแค่เพื่อที่จะเรียกร้องความสนใจจากอาเบลจังน่ะ?
นัตสึมิ: …หวังว่าจะไม่ใช่แบบนั้นละกันนะคะ
สาเหตุที่นัตสึมิไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นก็เนื่องจากว่าเขาฝากสาวรับใช้ไปส่งสโลแกน “อาเบลแม่งน่าโมโห” เพื่อเป็นการเรียกความสนใจของยอร์น่า
ดังนั้น ถ้าหากแม่ทัพยอร์น่าชอบวินเซนต์ขึ้นมา ทุกอย่างมันก็จะผิดแผนไปหมด
. ตอนนั้นเอง องครักษ์คนหนึ่งของวินเซนต์ปลอมก็ทักท้วงยอร์น่าขึ้นมาว่าเธอทำตัวเสียมารยาท
เขาเป็นชายหนุ่มผมสั้นตั้งสีเขียวเหลืองสลับไว้ยาวเป็นบางส่วน บนร่างสวมเกราะเบาสีดำทับด้วยผ้าคลุมสีทรายอีกชั้นหนึ่ง
ยอร์น่า: บริวารของใต้เท้างั้นรึ…
คาฟม่า: ข้าชื่อ “คาฟม่า อิรูลุกซ์” ได้รับคำสั่งให้ติดตามใต้เท้ามาด้วยในครั้งนี้ เดิมทีหน้าที่ก็แค่การคุ้มกัน… แต่ท่าทีของเจ้านี่มันเหลือจะทน
ยอร์น่า: ท่าทีของข้าน้อยหรือเจ้าคะ? หมายถึงเรื่องอะไรกันคะ?
คาฟม่า: ก็ทุกเรื่องน่ะแหละ! ก่อนอื่นเลย ทำไมถึงปล่อยให้เจ้าพวกนั้นมาเข้าเฝ้าด้วย! ถึงที่นี่จะเป็นปราสาทของเจ้า แต่ก็เป็นอาณาเขตของจักรวรรดิด้วยเช่นกัน…อย่าบอกนะว่าลืมเรื่องนั้นไปด้วย!
คาฟม่าเริ่มโวยวายใส่ยอร์น่ายกใหญ่แถมยังชี้นิ้วมาทางพวกนัตสึมิอีก
ยอร์น่า: ไม่ใช่เสียหน่อยค่ะ พูดให้ถูกคือข้าน้อยเป็นของใต้เท้าต่างหากสิเจ้าคะ
คาฟม่า: ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น! พวกเจ้า หมายถึงพวกเจ้าตรงนั้นน่ะแหละ!
นัตสึมิ: เอ๊ะ!? หมายถึงพวกดิฉันเหรอ!?
. นัตสึมิพยายามเลี่ยงความเป็นเป้าสนใจด้วยการขอเลื่อนการเข้าพบเป็นวันอื่น แต่ยอร์น่าก็ปฏิเสธเพราะเธอไม่รู้จะว่างอีกทีเมื่อไหร่
กลายเป็นเจ้าคาฟม่าด้วยซ้ำที่สนับสนุนให้พวกนัตสึมิกลับไปก่อน ทว่า ก่อนที่พวกนัตสึมิจะทันได้ไปไหน—
วินเซนต์(?): ยอร์น่า มิชิกุเระ เจ้าคิดอะไรอยู่กันแน่? ตอบข้ามา
วินเซนต์ตัวปลอมเปล่งรังสีจักรพรรดิที่รุนแรงราวกับตัวจริงออกมา มันกดดันทุกคนในห้องนั้นจนพากันหยุดชะงักไป
ยอร์น่า: แน่นอนว่าต้องคิดถึงใต้เท้า… คิดถึงจักรวรรดิวอลลาเคียของใต้เท้าอยู่แล้วเจ้าค่ะ
ยอร์น่าหันเหความสนใจของวินเซนต์ตัวปลอมไปยังพวกนัตสึมิ ด้วยการบอกว่าเธอมีเหตุผลที่ให้เข้าเฝ้าพร้อมกันอยู่
นัตสึมิ: ขออภัยค่ะ ขอเสนอแนะอะไรหน่อยนะคะ พวกดิฉันดูจะมาอยู่ผิดที่ผิดทางและอาจจะมีเรื่องที่ไม่ควรจะได้ยินก็ได้ เพราะฉะนั้น ขอตัวก่อนละกันนะคะ…
ยอร์น่า: แหมๆ พูดจาอ่อนแอเหลือเกินนะเจ้าค้า~
พอได้ยินยอร์น่ากล่าวแทรกขึ้นมา ในวินาทีนั้น นัตสึมิก็รู้ตัวว่าเขาทำพลาดครั้งใหญ่เสียแล้ว
ยอร์น่า: ได้ฟังมาจาก “ทันซ่า” แล้วเจ้าค่ะ… พวกเจ้าน่ะคิดจะหลอกล่อให้ข้าน้อยกลายเป็นศัตรูกับใต้เท้าสินะเจ้าคะ?
นั่นแหละคือประเด็นที่มีเดียมเคยเตือนนัตสึมิไว้ก่อนหน้านี้ แต่ดูเหมือนว่าเหตุการณ์อาจจะสายเกินแก้ไปเสียแล้ว
จบตอน