ณ เมืองล้อมกำแพงกัวราล
พ่อบ้านตัวน้อยวัย 11-12 ปี [ชูลท์] ได้มาตามเรมไปเข้าพบพริสซิลล่า บาริเอล ผู้เป็นนายหญิงชั่วคราวของเรมในตอนนี้
ตั้งแต่เรมตื่นมาไม่มีความทรงจำก็ผ่านมาประมาณ 20 วันได้ และผ่านมาเป็นเวลา 10 วันแล้วนับตั้งแต่ที่พวกสุบารุยึดเมืองกัวราลได้สำเร็จ
ที่ประชาชนไม่มีการลุกฮือต่อต้านผู้นำกลุ่มใหม่ก็เนื่องจากธรรมเนียมการยอมรับผู้ที่แข็งแกร่งกว่าของจักรวรรดิวอลลาเคีย
เมืองนี้มีทั้งประชาชนทั่วไป ทหารประจำการและชนเผ่าชูดราค แต่ก็ได้แม่ทัพซีคูร์และมิเซลด้าช่วยกำกับดูแล จึงไม่ค่อยมีความวุ่นวายนัก
. พริสซิลล่าได้ “ใช้กำลัง” ยึดคฤหาสน์หลังใหญ่ที่สุดในเมืองกัวราลมาใช้อยู่อาศัยอย่างกับเป็นบ้านของตัวเอง ซึ่งเรมก็ได้มาเข้าพบนายหญิงที่คฤหาสน์หลังนี้
ผู้ที่พริสซิลล่าเรียกให้มาพบ นอกจากเรมและชูลท์แล้ว ก็ยังมี “นักดาบ” อีกคนที่เป็นผู้ดวลตัดสินชนะและเอาคฤหาสน์หลังใหญ่สุดในเมืองมาให้พริสซิลล่าใช้
เรม: คุณไฮน์เคล
ไฮน์เคล: …มีอะไร?
เรม: เปล่าค่ะ เห็นว่ามองมาทางฉันเหมือนอยากจะพูดอะไร เลยสงสัยว่ามีอะไรหรือเปล่า
ไฮน์เคล: ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก แค่สงสัยว่าต้องเป็นเด็กสาวที่น่ากลัวขนาดไหนกัน ถึงได้กล้าพูดจากับคุณหญิงพริสซิลล่าแบบไม่เกรงกลัว
. ชายผมแดงหนึ่งในบริวารของพริสซิลล่าคนนี้มีนามว่า [ไฮน์เคล] เขากับชูลท์เดินทางจากฐานบัญชาการเดิมมาประจำอยู่ที่กัวราลตามพริสซิลล่า
ชูลท์: แน่นอนว่าท่านเรมเองก็เป็นหนึ่งพรรคพวกของเราแล้วนะขอรับ!
ไฮน์เคล: ใจเย็นก่อน เจ้าเปี๊ยก ผู้หญิงคนนี้น่ะเป็นพวกของศัตรูของคุณหญิงพริสซิลล่า ไม่ใช่พรรคพวกของเราเลย นับเป็นศัตรูได้ด้วยซ้ำ
ชูลท์: เอ๋!? ท่านเรมเป็นศัตรูของพวกผมงั้นเหรอขอรับ!?
ตัวเรมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจสถานะของตนนัก เนื่องจากเธอไร้ความจำ เลยปฏิเสธอะไรได้ค่อนข้างลำบาก
แถมสุบารุที่ควรจะช่วยเคลียร์ประเด็นนี้ให้กระจ่างได้ก็ดันไม่อยู่ที่นี่อีก
. เรมพยายามจะเอาคำแนะนำของพริสซิลล่ามาใช้ในการจัดการความรู้สึกสับสนของตัวเอง แต่เธอก็ต้องจำใจยอมรับว่าคำพูดของพริสซิลล่ามันก็เข้าใจยาก
ทีแรกไฮน์เคลเข้าใจว่าพริสซิลล่าเก็บเรมไว้ข้างตัวเพื่อล้วงข้อมูลฝ่ายศัตรู แต่กลายเป็นว่าเธอช่วยฝึกสอนเรม เขาเลยไม่ค่อยพอใจต่อการตัดสินใจของนายหญิงนัก
พริสซิลล่า: หุบปาก เจ้าสามัญชน กล้าดียังไงมาออกคำสั่งข้าพเจ้า?
ไฮน์เคล: …อึก
พริสซิลล่า: โดนสั่งสอนไปตั้งกี่รอบแล้ว เป็นชายที่ไม่เคยเรียนรู้เสียเลยนะ แต่ว่าตอนนี้ มือของข้าพเจ้าที่จะใช้สั่งสอนเจ้าน่ะยังไม่ว่าง เพราะต้องใช้เปิดเพจ(หน้า)หนังสืออ่าน
พริสซิลล่าตอกกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยไร้โทสะและพลิกหน้าหนังสืออ่านต่อไป ทว่า แค่นั้นก็ทำให้ไฮน์เคลกลัวจนถอยหลังสองสามก้าวแล้ว
เรมได้เห็นความแข็งแกร่งของพริสซิลล่ามากับตาตอนที่เธอปราบแม่ทัพเทวะอาราเคียลงได้ แต่ไฮน์เคลเองก็แข็งแกร่งไม่แพ้กัน
ไฮน์เคลสามารถดวลดาบชนะนักดาบตัวแทนของเจ้าของคฤหาสน์คนเก่าได้อย่างง่ายดาย โดยที่อีกฝ่ายไม่สามารถต่อกรได้เลย
ฝีมือดาบของเขาคงจะเหนือกว่าทหารจักรวรรดิทั่วไปแน่ๆ แต่ไฮน์เคลก็ยังกลัวพริสซิลล่าถึงขนาดนั้น ทำเอาเรมอดคิดไม่ได้ว่ารีแอคชั่นของเขามันเว่อร์ไปหรือเปล่า
. พริสซิลล่า: ที่หมายตาเด็กสาวคนนี้ก็ล้วนแต่เป็นการทำตามอำเภอใจของข้าพเจ้า แต่ว่า ก็เพราะการทำตามใจนี้แหละข้าพเจ้าถึงได้เก็บชูลท์ที่หิวใกล้ตายมาจากทุ่งแห้งแล้งและเรียกแกที่มัวแต่พยายามอย่างไร้ความหมายจนเลือดตกยางออกมาด้วยกัน
ชูลท์: ใช่แล้วขอรับ! ได้การทำตามใจของท่านพริสซิลล่าช่วยเอาไว้ขอรับ! ผมเนี่ยโชคดีซะเหลือเกินขอรับ!
ไฮน์เคล: คิดแบบนั้นจะดีเหรอไอ้หนู…
หลังได้ฟังคำอธิบายของพริสซิลล่า ไฮน์เคลก็คลายความกังวลลงระดับหนึ่ง แต่เขาก็ยังระแวงเรมไม่หาย สมเป็นคนที่มองโลกตามความจริงที่สุดในกลุ่ม
. พอได้โอกาส เรมก็ถามพริสซิลล่าว่าเรียกพวกตนมาทำไม เพราะการที่เรียกไฮน์เคลมาด้วยแสดงว่าคงไม่ใช่งานบริการทั่วไปแน่
ที่จริงแล้ว เรมไม่รู้หน้าที่ปกติของไฮน์เคลด้วยซ้ำ ที่ผ่านมาเธอเห็นเขาซ้อมแกว่งดาบ ดื่มเหล้าจนเมา หรือไม่ก็เล่นกับชูลท์เท่านั้นเอง
ไฮน์เคลทำเป็นซึนปฏิเสธว่าไม่เคยเล่นกับชูลท์ แต่ชูลท์ก็ปากโป้งว่าถึงเขาจะเป็นฝ่ายเข้าหาเอง แต่ไฮน์เคลก็ช่วยดูแลเขาตลอด
ไฮน์เคลเริ่มหงุดหงิดเลยขอพริสซิลล่าให้บอกจุดประสงค์ เพราะถ้าไม่มีธุระอะไร เขาจะกลับไปที่บาร์
พริสซิลล่า: ――ป่านนี้พวกที่ออกจากเมืองไปน่าจะไปถึงนครมารแล้ว …ถ้าหากสถานการณ์จะเปลี่ยน มันก็คงเป็นไปตามผลลัพธ์ของโอกาสนี้นั่นแหละ เตรียมพร้อมไว้ให้ดี
ตามลางสังหรณ์ของพริสซิลล่า อีกไม่นานก็เกิดสถานการณ์ใหญ่โตต่อเนื่องกันเป็นลูกโซ่ โดยมีจุดเริ่มต้นจากการเปลี่ยนแปลงของฝั่งเคออสเฟลม
พอพูดถึงความสำคัญของสถานการณ์ฝั่งสุบารุ เรมก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลและโมโห จนชูลท์ต้องทักว่าทำไมถึงหน้าแดงแบบนั้น
คำพูดของพริสซิลล่าเปลี่ยนไฮน์เคลกลับเข้าโหมดจริงจัง เขาจึงขอตัวไปที่ศาลากลางเพื่อเตรียมการกับแม่ทัพซีคูร์
. พอไฮน์เคลผู้จริงจังผิดคาดจากไปแล้ว เรมก็หันมาถามพริสซิลล่าว่าเธอจะเอายังไงต่อ
พริสซิลล่า: เรื่องเตรียมการปล่อยให้เป็นหน้าที่เจ้าสามัญชนนั่นไป จะได้ใช้งานเจ้าแม่ทัพนั่นกับชนเผ่าชูดราคอย่างเหมาะสม ส่วนข้าพเจ้าก็จะ…
เรม: คุณพริสซิลล่าก็จะ…?
พริสซิลล่า: ――จะไปอาบน้ำล่ะนะ โปรยดอกไม้กับจุดธูปหอมไว้ให้ด้วย
เรม: …เอ๊ะ?
พริสซิลล่า: งงอะไร อย่าให้ต้องพูดซ้ำสองสิ ข้าพเจ้าจะอาบน้ำ ไปเตรียมห้องอาบน้ำให้ไวเลย
. ชูลท์ตอบรับคำสั่งและออกไปเตรียมอ่างอาบน้ำโดยทันที ส่วนเรมเลือกอยู่ที่ห้องต่อเพื่อถามพริสซิลล่าให้หายคาใจว่าเธอคิดอะไรอยู่กันแน่
พริสซิลล่า: ความกังขาของเจ้าถือเป็นอคติที่คิดไปเอง นี่เจ้าคิดว่าข้าพเจ้าเป็น [ผู้เฝ้ามอง] ของโลกที่สามารถควบคุมทุกสิ่งได้ดั่งใจหรือไงกัน?
เรม: มะ…ไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้นค่ะ…
พริสซิลล่า: ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ล้วนแต่ดำเนินไปเพื่อประโยชน์ต่อข้าพเจ้า แต่ก็ใช่ว่าทุกสิ่งจะเป็นไปตามที่ข้าพเจ้าประสงค์ แบบนั้นก็น่าเบื่อแย่ ไม่ได้ต้องการเช่นนั้น
สักพักทั้งสองก็ได้ยินเสียงชูลท์ร้องตะโกนว่าเขากำลังจะจมน้ำในห้องอาบน้ำ พริสซิลล่าจึงสั่งให้เรมไปช่วย
เรม: ฉันน่ะ ไม่ได้เบ๊ใช้งานของคุณพริสซิลล่านะคะ
พริสซิลล่า: แต่เจ้าก็เมินเสียงร้องให้ช่วยของชูลท์ไม่ได้ เห็นไหม ข้าพเจ้าชนะอยู่ดี
. ในระหว่างที่เรมกับพริสซิลล่ากำลังอาบน้ำอยู่ด้วยกัน จู่ๆ พริสซิลล่าก็ลุกขึ้นยืนทั้งที่เรมกำลังสระผมให้เธออยู่
เรม: คุณพริสซิลล่า ยังล้างตัวให้ไม่เสร็จเลยนะ… อ๊ะ!
พริสซิลล่าเปิดหน้าต่างห้องอาบน้ำแล้วชะโงกหน้าออกไปมอง เรมรีบเอาผ้าเช็ดตัวไปให้ แต่พริสซิลล่าไม่สนใจและเดินออกระเบียงไปทั้งที่ยังโป๊อยู่
เรม: ทะ…ทำอะไรของคุณคะ!? เดี๋ยวคนอื่นก็เห็นหมดหรอก! ถึงนี่จะเป็นชั้นบนสุด แต่มันก็…
พริสซิลล่า: ――บนท้องฟ้า
เรมไม่เข้าใจว่าพริสซิลล่าหมายถึงอะไร แต่เธอใช้จังหวะนั้นสวมผ้าเช็ดตัวให้พริสซิลล่าจากด้านหลังก่อน
พริสซิลล่า: ดูบนท้องฟ้าสิ เรม ――ดูเหมือนว่า “เวเคชั่น(วันหยุดพักผ่อน)” ของเราจะจบลงเสียแล้ว
เรม: นั่น…มัน…
บนท้องฟ้าเต็มไปด้วยจุดสีดำที่ค่อยๆ เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆจากระยะไกล
พริสซิลล่า: ――บอกพวกที่อยู่ข้างล่างให้เตรียมอาวุธโดยเร็วที่สุด ฝูงมังกรบินน่ะไม่ใช่เรื่องขี้ปะติ๋วนะ
. เหนือน่านฟ้าเมืองล้อมกำแพง [กัวราล] เด็กสาวเผ่ามนุษย์มังกรกำลังชำเลืองมองเมืองที่เป็นเป้าหมายของเธอ
เลือดในตัวเด็กสาวเดือดพล่านไปด้วยจิตต่อสู้ สัญชาตญาณการต่อสู้นั้นถูกส่งกระจายออกให้แก่ฝูงมังกรบินที่เป็นบริวารของเธอด้วย
มังกรบิน: ――กรร
มาเดลิน: รู้แล้วน่า มาปิดงานให้เรียบร้อยอย่างที่ตาแก่หงำเหงือกบอกไว้กัน ――พวกเจ้าทุกตัวพร้อมไหม?
แม่ทัพเทวะลำดับ 9 [มาเดลิน เอสชาร์ต] เตรียมการพร้อมที่จะนำหายนะมาสู่เมืองกัวราล
มาเดลิน: จงหวาดผวาและหนีหางจุกตูดไป ถึงอย่างไรพวกแกก็ไม่มีทางหนีพ้น ――เพราะว่ามังกรผู้นี้ได้มาถึงแล้ว
จบตอน