เริ่มตอนด้วยแฟลชแบ็คหลังเหตุการณ์ Arc 2
สุบารุโดนกระดาษบาดมือเลยได้คุยกับรอสวาลเรื่องความแรร์ของเวทรักษา
พัคกับเบียทริซเป็นกรณีพิเศษ ส่วนเรมที่ใช้เวทรักษาได้ที่จริงควรเข้าไปเรียนที่เมืองหลวง แต่เรมติดพี่เกิน รอสวาลเลยเป็นคนสอนเวทให้
กลับมาปัจจุบันทอดด์ทายาลงบนนิ้วที่หักของสุบารุและเอายาอีกตัวที่เป็นเมือกเขียวๆให้เขาทานซ้ำ
เป็นวิธีรักษาที่ลำบากลำบนมากๆ
สุบารุค้นพบว่าที่วอลลาเคียนี้เวทรักษาเป็นสิ่งหายากมาก กระทั่งในเตนท์พยาบาลทหารยังมีแต่ยาโพชั่นหรือสมุนไพรอะไรจำพวกนั้น
(ตอนก่อนหมอก็รักษารุยด้วยการใช้ผ้าพันแผลไม่ใช่เวทรักษา)
สุบารุรู้สึกผิดที่ท็อดด์ทำตัวดีด้วยเพราะคิดว่าเขาเป็นพวกขุนนาง
สุบารุโม้ไปว่าตัวเองเป็นพวกนักเดินทางถึงได้รู้จักเวทรักษาที่ควรเป็นของหายากและใส่ชุดไม่เข้ากับอากาศแบบนี้
ท็อดด์เห็นรุยนั่งเกาะแกะตัวติดสุบารุมาก เลยถามว่าทำไมไม่สนิทกันไว้ สุบารุสร้างเรื่องไปว่าเรมคือเพื่อนร่วมทาง ส่วนรุยนี่ไม่รู้จัก
ท็อดด์มอบหมายงานให้สุบารุ ซึ่งก็คืองานจัดระเบียบข้าวของในเตนท์ของพวกทหารให้เรียบร้อย
ตอนค่ำสุบารุก็ทำงานจนเสร็จ เรมก็ถูกปล่อยตัวออกมาจากคุกแล้ว สุบารุ เรม รุยได้พักอยู่เตนท์เดียวกัน
เรมไม่พอใจที่ต้องนอนเตนท์เดียวกันเลยจิ้มกระดูกสะโพกสุบารุจนร้องเสียงหลง แล้วรุยที่ไม่พอใจก็มาขัดเรมเหมือนเคย
เรมเลยดึงตัวรุยมาหนุนตักแล้วลูบหัว บ่นสุบารุทำไมต้องใจร้ายกับเด็กคนนี้ ดูเหมือนขาของเรมจะยังไม่หายดี
เรมหยิบถ้วยชามออกมา เอาเนื้อเสียบไม้ให้สุบารุ แล้วหันไปป้อนรุยที่หนุนตักอยู่
สุบารุกินเนื้อแล้วน้ำตาไหลคิดถึงเอมิเลียกับเบียทริซและตื้นตันเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะได้ใช้เวลาสงบสุขกับเรมแบบนี้อีก
เรมบ่นว่ากลิ่นสุบารุแม่งเหม็นมากกินข้าวไม่อร่อย สุบารุเลยบ่นว่าบอกตูเหม็นแล้วยัยเด็กนั่นล่ะ?
ปรากฏว่าเรมไม่ได้กลิ่นสาบแม่มดจากรุยเลย สุบารุมึนตึ้บว่าทำไมถึงได้เป็นแบบนั้น
เรมบอกว่าจะจัดที่นอนให้รุยและไล่สุบารุให้เอาถ้วยข้าวไปเก็บ สุบารุออกมาด้านนอก ถึงจะมืดแล้วแต่เขาก็ยังเห็นแคมป์ไฟทหารสำหรับเฝ้ายามอยู่ประปราย
สุบารุอยากกลับไปเจอพวกเอมิเลียให้เร็วที่สุด แล้วก็สังเกตเห็นว่านิ้วมือที่หักไปเริ่มฮีลกลับมาใช้ได้แล้ว เขาพูดชมว่ายาของท็อดด์ก็ใช้ได้เลยนี่
“ชักจะได้ใจไปแล้วนะ ไอ้เวรนี่” จามาลที่เห็นสุบารุเดินออกมาจากเตนท์พึมพำอย่างไม่พอใจอยู่ในเงามืด
จบตอน