ปู่นูลไม่ใช่ผู้รักษามืออาชีพ เขาเป็นแค่ทาสดาบที่ถูกส่งไปประจำการห้องรักษา ดังนั้นสุบารุจึงไม่มีทางหาสุดยอดยาพิษที่สามารถฆ่าคนได้ทันทีจากเขาได้แน่นอน
อย่างเดียวที่ปู่นูลพอจะผสมขึ้นได้คือยาพิษที่ทำให้เหยื่อตกอยู่ในสภาพเลือดไหลเวียนผิดปกติจนค่อยๆ ตายอย่างทรมาน ซึ่งไม่เหมาะกับการฆ่าตัวตายเลย
ทว่า สำหรับสุบารุนั่นคือสิ่งจำเป็น ยาพิษที่แสนทรมานนี้คือสิ่งย้ำเตือนว่าความตายมันไม่ใช่สิ่งที่ชินชาได้ง่ายๆ
ถ้าหากสุบารุมียาพิษแบบไม่ทรมานให้ใช้ เขาคงจะใช้มันเพื่อรีเซ็ตเรื่องเล็กๆ น้อยๆ จนกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่เข้าใจความทุกข์ทรมานของมนุษย์ไป
. อยู่ดีๆ สุบารุก็นอนคุดคู้ในสภาพน้ำหูน้ำตาไหลท่วมหน้า ไวส์จึงรีบเข้ามาดูอาการแล้วใช้มือปาดคราบสกปรกทั้งหลายออกให้ทันที
ไวส์: เฮ้ย ชวาร์ซ! จู่ๆ เป็นอะไรไป!?
สุบารุ: มะ…ไม่เป็นรายยย
ไวส์: สภาพแบบนั้น…ยังมีหน้ามาบอกว่าไม่เป็นไรอีกเหรอ!
สุบารุ “ตายแล้วกลับมา” หลังกลืนยาพิษสุดแสนทรมาน ทำให้ดวงวิญญาณของเขายังตามความเจ็บปวดของร่างกายที่หายไปไม่ทัน
เขามีอาการแบบนี้ทุกครั้งที่หลังรีเซ็ตลูปที่ฆ่าตัวตายด้วยยาพิษของปู่นูล โชคดีที่ช่วงระหว่าง “สปาร์ก้า” ส่วนใหญ่สุบารุจะตายเพราะเขี้ยวเล็บของสัตว์อสูรเสียมากกว่า
กระนั้น ถ้าหากมีลูปไหนสุบารุไม่ตายทันที หรือเอาชนะสปาร์ก้าได้แต่มีสมาชิกในทีมตาย เขาก็จะกลืนยาพิษหลังฟันกรามเพื่อรีเซ็ตทันที
. ผ่านไปสักพัก อาการของสุบารุก็ค่อยๆ ดีขึ้น แล้วเขากับไวส์ก็ได้ยินเสียงกลไกของสะพานชักทำงาน
นั่นเป็นสัญญาณเตือนว่าอาราเคียกับท็อดด์ได้มาถึงเกาะกินุนไฮฟ์และสุบารุจะต้องดวลกับศัตรูตัวฉกาจอีกครั้ง
สุบารุกลัวท็อดด์จนตัวสั่น แต่ถ้าหากปล่อยไว้ พวกไวส์ก็จะต้องตายอีกแน่
สุบารุพอเดาได้ว่าท็อดด์เป็นคนช่วยอาราเคียเอาไว้ที่เมืองกัวราล เขาจึงไม่แปลกใจที่สองคนนี้จะอยู่ด้วยกัน แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ…
สุบารุ: แม่งเอ๊ย ไหนมันว่าจะกลับไปหาคู่หมั้นไง? ทำไมไม่กลับไปอยู่บ้านเกิดเงียบๆ ล่ะวะ… ไอ้ขี้โม้เอ๊ย!
ไวส์: เหยื่อสังเวยของ “สปาร์ก้า” กลุ่มใหม่มาเรอะ…?
สุบารุ: ไม่น่าใช่หรอก ไวส์ ช่วยอะไรหน่อยได้มั้ย?
ไวส์: …ลืมที่ข้าพูดไปก่อนหน้านี้แล้วรึไง?
สุบารุ: “แค่อยากเป็นกำลังให้” ใช่มั้ย? ถ้างั้นขอยืมกำลังนายหน่อย
ไวส์: ถ้ายังจำได้ก็ดี… แล้วอยากให้ข้าช่วยอะไรล่ะ?
ไวส์ไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะให้การช่วยเหลือสุบารุอย่างเต็มที่ เขารู้สึกนับถือไวส์ได้ด้านนั้นมาก
สุบารุ: แค่แป๊บเดียวก็ยังดี ช่วยถ่วงเวลาพวกที่กำลังเข้ามาที่เกาะไว้ให้หน่อย
. ตั้งแต่ที่โดนวิชาหดร่างของโอลบาร์ต อำนาจ “ตายแล้วกลับมา” ของสุบารุก็มีจุดเซฟสั้นลงเหมือนทำงานผิดปกติ แต่จุดเซฟในคราวนี้คือประมาณ 30 นาทีก่อนที่ทุกคนจะตาย
ถึงจะวานให้ไวส์ช่วยถ่วงเวลา แต่สุบารุก็ย้ำเตือนไม่ให้เขาไปอาละวาด เพราะเดี๋ยวจะถูกอาราเคียไม่ก็ท็อดด์เชือดทิ้งเอาได้
สุบารุ: ทุกคนเลือดไหลออกจากหน้าจนตาย… แก๊สพิษเหรอ? หรือว่าเป็นเวทมนตร์ประเภทหนึ่ง?
สุบารุเริ่มทำการวิเคราะห์สถานการณ์ ในลูปก่อนเขาไม่มีเวลาเช็คว่าพวกสัตว์อสูรในกรงตายหรือเปล่า แต่มนุษย์ทุกคนตายกันหมด ทั้งทาสดาบและทหารยาม
ข้อยกเว้นเดียวก็คือตัวเขากับท็อดด์ ถึงแม้ว่าสุบารุจะมีอาการแบบเดียวกับเหยื่อคนอื่น แต่เขากลับไม่ตายโดยทันที
สุบารุ: ถ้าเป็นแก๊สพิษ ท็อดด์มันกินยาถอนพิษไว้ล่วงหน้าเหรอ? ถ้านั่นเป็นเวทมนตร์ประเภทหนึ่ง… อาราเคียเป็นคนร่ายหรือเปล่า? พอมาคิดดูแล้ว หาตัวอาราเคียไม่เจอเลย
ในลูปก่อนสุบารุเจอศพแทบทุกคนที่รู้จัก ยกเว้น อาราเคีย กุสตาฟและเซซิลุส อาราเคียน่าจะอยู่ฝ่ายเดียวกับท็อดด์อยู่แล้ว สุบารุจึงสงสัยเรื่องชะตากรรมของกุสตาฟกับเซซิลุส
สุบารุลองคำนึงถึงความเป็นไปได้ของ “กฎคำสาป” แต่เขาก็ลองท้าทายกุสตาฟดูแล้วและพิสูจน์ได้ว่ามันน่าจะเป็นแค่คำขู่ อีกอย่างกุสตาฟก็ไม่น่าจะฆ่าทหารยาม
. สุดท้ายแล้ว มีความเป็นไปได้เหลือแค่สองอย่างในหัวสุบารุคือแก๊สพิษของท็อดด์หรือเวทมนตร์ของอาราเคีย แต่ทั้งสองทฤษฎีมีช่องโหว่หนึ่งอย่าง
สุบารุ: ทำไมชั้นถึงได้รับผลน้อยกว่าคนอื่น?
ไม่ใช่ปัจจัยด้านอายุ เพราะทันซ่าเองก็ตาย ไม่ใช่การกระทำก่อนหน้านั้น เพราะไวส์ที่ไปด้วยกันเองก็ตาย ไม่ใช่ปัจจัยด้านเผ่าพันธุ์ เพราะเฮียอินกับอิโดร่าตายไม่ต่างกัน
เพราะเขามาจากต่างโลก? เพราะเขาเคยอยู่ในราชอาณาจักร? เพราะเขาทำสัญญากับวิญญาณสุดน่ารัก? เพราะเขามี “แม่มด” เป็นสตอล์คเกอร์? เพราะเขาโดนวิชาหดร่าง?
ทำไมกัน ทำไมกัน ทำไมกัน อะไรกันที่ทำให้สุบารุต่างจากคนอื่น?
เซซิลุส: ――ว่าไง บัสซู ทำหน้าเครียดอะไรอยู่น่ะ?
สุบารุ: อุหวา!? …ซะ…เซสซี่?
ระหว่างที่มัวครุ่นคิด เซซิลุสก็ทักมาจากด้านหลังด้วยท่าทีไม่ทุกข์ร้อนเหมือนเคย
สุบารุพบเจอกับเซซิลุสที่เนินสูงของเกาะซึ่งมองเห็นรถลากของแขก เซซิลุสชำเลืองลงไปแล้วแนะนำให้สุบารุไปหาข้อมูลสำหรับการหลบหนีจากผู้ส่งสารที่มาเยือน
. สุบารุไม่คิดว่าเซซิลุสจะช่วยท็อดด์สังหารหมู่ แต่เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าลูปก่อนเขาแค่หาศพเซซิลุสไม่เจอหรือว่าหมอนี่ออกจากเกาะไปแล้วด้วยวิธีการบางอย่าง
สุบารุ: เซสซี่ กำลังจะเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นบนเกาะ อาจจะเป็นฝีมือของพวกที่มาจากนครหลวง แต่ก็เจาะจงไม่ถูกเหมือนกัน…
เซซิลุส: ฟังดูแย่จังเลยนะ… ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่คุณหนูมนุษย์กวางกับกลุ่มของบัสซูต้องเผชิญ ภาวะแห่งความตายหรือไงกันนะ
สุบารุ: อึก
เซซิลุส: ให้ตายซี่ การตอบรับของบัสซูมันช่างน่าชื่นใจและน่าประทับใจ อย่างงี้เองเหรอครับ? สัญญาณบ่งชี้ว่าเหตุการณ์สำคัญกำลังจะเกิด รอจนเบื่อแทบตายแล้วเนี่ย!
สุบารุ: เซสซี่! ไม่ได้ล้อเล่นนะโว้ย! ทุกคนกำลังจะซวยกันหมด!
แทนที่จะรู้สึกกระวนกระวาย เซซิลุสกลับตื่นเต้นต่อวิกฤตการณ์เสี่ยงภัยที่เขากำลังจะได้เผชิญ แถมเขายังไม่คิดจะยื่นมือช่วยเหลือสุบารุฟรีๆ อีกต่างหาก
เซซิลุส: ――ตอนนี้แหละครับ ตอนนี้แหละ เพลานี้คือช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อสำคัญ! อยากรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไงผมถึงจะไปเข้าฝั่งด้วย ก็ฟังเงื่อนไขที่ผมกำลังจะบอกตอนนี้แหละ
สุบารุ: ตอนนี้เหรอ…
เซซิลุส: ช่าย ช่าย ใช่เลยครับ! ทำให้ผมหลงใหลในลางสังหรณ์ของบัสซู! เชื่อมโยงต่อความคาดหวัง! เอาล่ะ หมาป่าผู้ถูกดาบแทงเอ๋ย! จงฉายแสงให้แก่ผู้สังเกตการณ์ที่เฝ้ามองโลกาแสนทรหดแห่งนี้ ผู้ใดเอ่ยที่จะทำให้เซซิลุส เซ็กมุนต์ผู้นี้หลงใหลได้!
ความบ้าระดับที่เพ้อเจ้อว่าตัวเองสามารถสื่อสารกับโลกและคิดว่าตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลก
หลังจากที่กังขามาโดยตลอด สุบารุเริ่มที่จะปักใจเชื่อแล้วว่าหมอนี่คือ “เซซิลุส เซ็กมุนต์” ตัวจริง
สุบารุ: ชั้นจะ…
เซซิลุส: ว่าไงครับ?
สุบารุ: ชั้นจะเอาแกมาเป็นพวกเดียวกันให้ได้ แล้วก็จะใช้งานให้สาสมเลยคอยดู
เซซิลุส: ――ไม่เกลียดความบ้าบิ่นแบบนั้นหรอก ชอบด้วยซ้ำ
เซซิลุสเผยรอยยิ้มที่ต่างออกไปจากทุกทีออกมา เหมือนเป็นสัญญาณว่าเขารับคำท้าของสุบารุ
ทว่า ทันใดนั้นเองก็มีเลือดไหลหยดออกมาจากจมูกของเซซิลุส สุบารุที่ตื่นตระหนกรีบกวาดสายตาดูและเห็นผู้คนบนเกาะเริ่มล้มลง
――การสังหารหมู่เริ่มต้นขึ้นแล้ว
. เซซิลุส: โอ๊ะโอ
สุบารุ: เซสซี่! ปะ…เป็นอะไรรึเปล่า!?
เซซิลุส: ให้ตายซี่ ท่าทางจะงานเข้า ศัตรูโหดหินเอาเรื่องนะเนี่ย บัสซู ดูท่าจะเล่นงานทุกวิถีทางเลย
ถึงแม้จะมีเลือดไหลพรากออกมาจากจมูกและดวงตา โทนเสียงของเซซิลุสก็ยังคงรื่นเริงไม่เปลี่ยน แต่ว่านั่นยังไม่ใช่ส่วนที่น่าขนลุกที่สุดของเขา
สุบารุ: นายไม่กลัวตายเลยเหรอ…?
เซซิลุส: ผู้คนยังไงก็ต้องตายอยู่ดีล่ะนะ
ไม่ลังเล ไม่สับสน ไม่กลัว ไม่กังวล ไม่เสียใจ
เซซิลุสปล่อยมือออกจากจมูกที่โลหิตไหลพรั่งพรู ซ่อนมือที่เปื้อนเลือดไว้ใต้แขนเสื้อ แล้วนอนแน่นิ่งพิงรัวกั้นจนจากไปอย่างสงบ
เซซิลุสไม่ได้มีพลังที่จะช่วยโกงความตายแบบสุบารุ แต่เขากลับสามารถยอมรับความตายได้อย่างง่ายดาย
สุบารุ: อ่อก
แล้วหลังจากที่เซซิลุสตายจากไป สุบารุก็เริ่มออกอาการไอเป็นเลือดต่อทันที
. สุบารุเดินเตร็ดเตร่หาผู้รอดชีวิตบนเกาะ แต่พวกทันซ่าและปู่นูลก็ต่างเสียชีวิตไปกันหมดแล้ว นั่นทำให้สุบารุนึกเสียใจที่เขาไม่ได้มาเตือนพวกทันซ่าก่อน
รอบนี้สุบารุไปเช็คกรงขังสัตว์อสูรด้วย พวกมันเองก็นอนตายในสภาพเลือดไหลออกจากดวงตาและจมูกไม่ต่างจากมนุษย์
ตอนนี้สุบารุเองก็ใกล้ตายเต็มที เขาหายใจไม่ค่อยออกเพราะเลือดกำเดาอุดจมูก ดวงตาก็เปียกแฉะและแดงฉานเพราะโลหิตจนมองไม่ค่อยเห็น
สุบารุเดินมาหยุดรอบริเวณลานกว้างและรอคอยให้ยมทูตผู้น่ารังเกียจโผล่มาพรากชีวิตของเขาไป
ท็อดด์: ――นี่นาย ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะเนี่ย?
ทันทีที่ยมทูตนามว่า “ท็อดด์ แฟงก์” ปรากฏตัวออกมา สุบารุก็ชูนิ้วกลางที่สั่นไหวใส่หน้าเขา
ท็อดด์: นึกว่าพวกคนบนเกาะนี้จะโดนถอนรากถอนโคนไปหมดแล้วซะอีก…
ท็อดด์ทำการชักมีดออกมาเตรียม เขาคงรู้สึกประหลาดใจน่าดูที่ยังมีผู้รอดชีวิตหลงเหลืออยู่
. บนเกาะไม่หลงเหลือใครให้สุบารุพูดคุยด้วยได้แล้วนอกเหนือจากท็อดด์ ก่อนตายเขาเลยขอเสวนากับยมทูตเสียหน่อย
ท็อดด์เป็นคนที่เจ้าเล่ห์และขี้ระแวงขั้นสุด กระทั่งอีกฝ่ายเป็นเด็กใกล้ตาย เขาก็ไม่เคยบอกใบ้อะไรให้สุบารุเป็นของแถมก่อนลาโลก
สุบารุพยายามคิดหาหนทางดึงข้อมูลจากยมทูตผู้เลือดเย็น ในลูปนี้อย่างมากเขาก็คงหาข้อมูลได้อีกแค่ “อย่างเดียว” ดังนั้น ข้อมูล “อย่างเดียว” ที่ว่ามันจะต้องสำคัญ
ท็อดด์คือคนที่สังหารหมู่ทุกคนหรือเปล่า? ถามไปก็ไร้ความหมาย
ใครยังรอดอยู่บ้าง? ถามไปก็ไร้ความหมาย
อาราเคียอยู่ไหน? ถามไปท็อดด์ก็คงไม่บอกอยู่ดี ไร้ความหมาย
กุสตาฟเป็นยังไงบ้าง? ถามไปก็คงไม่ตอบ
แล้วถ้าถามเกี่ยวกับวิธีการสังหารหมู่ล่ะ?
มันไม่ใช่แก๊สพิษแน่ๆ ตัวเขากับเซซิลุสที่ขึ้นไปบนเนินสูงเหนือกระแสลมยังไม่รอด หรือว่ามันจะเป็นเวทมนตร์ของอาราเคียจริงๆ?
[เซซิลุส: ――ตอนนี้แหละครับ ตอนนี้แหละ]
เสียงของเซซิลุสที่ตายไปแล้วดังก้องขึ้นมาในหัวสุบารุ มันกลายเป็นการจุดชนวนให้แก่ความคิดที่หยุดนิ่งของเขาจนกล้าที่จะร้องตะโกนสิ่งที่อยู่ในใจออกไป
สุบารุ: ――กฎคำสาปสินะ!!
มันคือทฤษฎีที่เคยปัดทิ้งไปก่อนหน้า แต่ทันทีที่เขาได้ยินเสียงร่ำร้องของสุบารุ ยมทูตนามท็อดด์ก็เคลื่อนไหวโดยไม่รีรอ
ท็อดด์: ตายซะ
จิตสังหารของท็อดด์พุ่งสูงขึ้นในพริบตา เขาเข้าประชิดตัวเพื่อใช้มีดแทงคอสุบารุแล้วชักออกอย่างรวดเร็วจนโลหิตพุ่งสาดกระเซ็นไปทั่ว
สุบารุที่หงายหลังกระแทกพื้นพยายามกัดถุงยาพิษแต่ดันล้มเหลว ทว่า บาดแผลในรอบนี้ไม่จำเป็นต้องพึ่งพิษก็คงตายไงอยู่ดี
ท็อดด์: ใส่นี่ไว้ในปาก บ้าไปแล้วเหรอ?
ท็อดด์สังเกตเห็นถุงยาพิษในปากของสุบารุแล้วใช้นิ้วเขี่ยมันขึ้นมาดู สุบารุไม่รู้ว่าท็อดด์ใช้วิธีการใดยืนยันว่าของในถุงเป็นยาพิษ แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับข้อมูลที่เขาพึ่งได้มา
สุบารุ: ยะ…
ท็อดด์: ว่าไงนะ?
สุบารุ: อย่าง…เดียว…
ท็อดด์: ――ชิ
ข้อมูล “อย่างเดียว” สุดแสนสำคัญที่สุบารุได้มาจากลูปนี้คือท็อดด์สีหน้าเปลี่ยนและเลือกสังหารสุบารุทันทีที่เขาได้ยินคำว่า “กฎคำสาป”
สิ่งที่สังหารหมู่ทุกคนบนเกาะกินุนไฮฟ์ก็คือ “กฎคำสาป” ที่ไม่น่าจะมีอยู่จริงนั่นเอง
จบตอน