บ้านเกิดของ “ไวส์ โลกุน” คือนครเลือดโลหะ “กลาราเซีย” มันคือเมืองที่เป็นศูนย์กลางการตีอาวุธและชุดเกราะของจักรวรรดิวอลลาเคีย
ไวส์ที่เกิดมากำพร้าพ่อแม่ต้องเลี้ยงชีพด้วยการทำงานเป็นช่างตีเหล็ก แต่เขาไม่ได้ภูมิใจในอาชีพ แค่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานเพื่ออยู่รอด ไวส์เลยเป็นคนเข้าถึงยากจนไม่ค่อยมีเพื่อนคบค้าสมาคมด้วย
ทว่า ไวส์ก็ไม่ได้ใส่ใจ ในเมื่อเขาเกิดมาตัวคนเดียว เขาจึงคิดว่าการจะตายแบบตัวคนเดียวก็ไม่เสียหายอะไร
. อยู่มาวันหนึ่ง ไวส์ถูกกล่าวหาว่าเอาวัตถุดิบไปขายในช่องทางเถื่อน แต่เนื่องจากไวส์ไม่มีเพื่อนช่วยแก้ต่างให้เลย เขาจึงถูกลงโทษด้วยการ “ตีตรา” อาชญากรลงบนข้อศอก
รอยสักที่เป็นตราบาปทำให้ไวส์ประกอบอาชีพสุจริตได้ลำบาก เขาจึงต้องลักขโมยและขายของเถื่อนเพื่ออยู่รอด จนสุดท้ายไวส์ก็กลายเป็นอาชญากรไปจริงๆ
ตอนที่ถูกกล่าวหารอบแรกไม่มีใครเชื่อว่าไวส์เป็นผู้บริสุทธิ์ แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกให้ไวส์เลือกเดินเส้นทางแห่งคนบาป
ไวส์: ชอบมองว่าข้าน่ารังเกียจกันนัก ก็เอาซี่…
ไวส์ตัดขาดความสัมพันธ์กับผู้คน เขาเลือกทิ้งชีวิตเยี่ยง “คนปกติ” และเข้าเส้นทางคนชั่วจนถูกตีตราบาปไปทั่วร่าง
ทั้งหัวไหล่ มือ ขา หน้าอก ใบหน้าและศีรษะล้วนเต็มไปด้วยตราบาป ไวส์กลายเป็นแค่ “เดนมนุษย์” ที่ไม่มีใครอยากเข้าใกล้
. วันหนึ่งไวส์ได้ทราบข่าวลือจากวงเหล้าว่าช่างตีเหล็กฝึกงานที่เคยทำงานร้านเดียวกันคือตัวการที่ใส่ร้ายเขา
ไวส์ไม่รีรอที่จะเล่นงานคู่อริจนยับเยินด้วยการกัดหูมันจนขาด เหตุการณ์นั้นทำให้ไวส์ถูกทหารเฝ้าเมืองล้อมจับและส่งไปเป็นทาสดาบที่เกาะกินุนไฮฟ์
ไวส์ไม่ขัดขืนและยอมรับชะตากรรม เขาถูกบังคับให้เข้าต่อสู้กับสัตว์อสูรร่วมกับกลุ่มคนแปลกหน้า ไวส์จึงไม่คิดจะลังเลที่หักหลังเพื่อเอาตัวรอด
ไวส์อยากรอดไปให้ได้ เพื่อที่ว่าวันหนึ่ง เขาอาจจะได้กลับไปใช้ชีวิตอย่าง “คนปกติ” และเจอใครสักคนที่จะปฏิบัติกับเขาอย่าง “คนปกติ”
สุบารุ: ――ไวส์! หยิบดาบขึ้นมา! ชั้นเชื่อใจนายนะ!!
. ตัดกลับมาปัจจุบัน
ไวส์: หาที่กำบัง!
ทันทีที่เห็นศีรษะของผู้คุมปลิวว่อนมา ไวส์ก็รีบผลักสุบารุไปหาทันซ่าให้เขาหลบพ้นทาง
ทันซ่ามีร่างกายแข็งแกร่งแต่จิตใจอ่อนแอ สุบารุมีร่างกายอ่อนแอแต่จิตใจกล้าแกร่ง ไวส์จึงเลือกช่วยทั้งสองคนไว้ก่อนเพราะเป็นคู่หูกำลังรบสำคัญของกลุ่ม
ไวส์ไม่ชัวร์ว่าท็อดด์ที่อยู่ดีๆ ตัดคอพวกเดียวกันมีเป้าหมายอะไรแอบแฝงนอกจากขู่ให้กลัว เขาเลยปัดศีรษะของผู้คุมออกไปให้พ้นทางไว้ก่อน
แล้วในพริบตาต่อมาทาสดาบเดรัจฉานอินทรีดำก็บินถลาเข้ามาใส่โถงทางเดินเพื่อเขมือบหัวที่ถูกไวส์ปัดทิ้งไป
ไวส์: เอ็ง…!
ไวส์กัดฟันเพื่อทนต่อความเจ็บปวดจากบาดแผลที่โดนกำแพงถล่มใส่และโดนปีกของอินทรีดำบาด
นั่นเพราะไวส์ไม่อยากละสายตาไปจากชายอันตรายที่มุ่งหมายจะสังหารสุบารุยิ่งกว่าเดิม แม้จะพึ่งได้ยินว่าเขาเป็นลูกชายของจักรพรรดิ
. ท็อดด์เริ่มย่างก้าวเข้ามาใกล้และชูขวานขึ้น ไวส์รับรู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายไม่ลังเลที่จะฆ่า เขาจึงยกแขนขึ้นมากำบัง
ขวานของท็อดด์ที่ตั้งใจเล็งจามหัวบดขยี้แขนซ้ายของไวส์จนกระดูกข้อศอกแตกละเอียดไปจนถึงหัวไหล่
ไวส์: อดทนไว้…
เดิมทีไวส์เป็นพวกใจกล้าบ้าบิ่นอยู่แล้ว เขาแค่ขาดสกิลการตัดสินใจเฉียบขาดที่จะใช้ประโยชน์จากมัน
แต่หลังจากที่เจอกับสุบารุ เขาก็ได้เรียนรู้วิธีการจะใช้ความกล้าให้เป็นประโยชน์ ว่าแล้วไวส์จึงยื่นแขนขวาที่เหลืออยู่ไปคว้าตัวศัตรู
――ทว่า อยู่ดีๆ ชายถือขวานก็หายตัวไปจากระยะมองเห็นของไวส์คล้ายกับว่าล่องหนได้ แต่แท้จริงแล้วนั่นเป็นเพราะดวงตาข้างขวาของไวส์ถูกทำลายเละ
สุบารุ: ――ไวส์!!
ไวส์ที่เกือบจะหมดสติลืมตาขึ้นตามเสียงเรียกแล้วหันกลับไปเห็นโถงทางเดินที่มีควันโขมง แถมยังเห็นชายที่หายตัวไปก่อนหน้าใช้ขวานจามหัวของอินทรีดำจนคอขาด
เลยศพของอินทรีดำไป ไวส์เห็นว่าเพื่อนร่วมทีมทั้งสี่ยังปลอดภัยดี เขารู้สึกโล่งใจขึ้นมาอย่างน่าประหลาดจนอยากพูดอะไร แต่แขนซ้ายกับใบหน้าฝั่งขวามันก็เจ็บเหลือเกิน
ไวส์: เป็นครั้งแรกเลย…
สุบารุ: ไวส์!
ไวส์: ที่มีคนเชื่อมั่นในตัวข้า…
สุบารุ: ไวสสสสส์!!
เข่าของไวส์ทรุดลงจนเขาล้มตัวลงนอน เสียงตะโกนแสดงความห่วงใยเป็นครั้งสุดท้ายทำให้ไวส์ตายตาหลับได้
. สุบารุอยากที่จะวิ่งไปหาไวส์ที่ล้มฟุบลง แต่เขาถูกทันซ่ารั้งตัวเอาไว้ไม่ให้ทำอะไรบุ่มบ่าม
จากมุมมองของสุบารุ เขาเห็นอย่างชัดเจนว่าท็อดด์ใช้มีดแทงดวงตาข้างขวาของไวส์
ทันใดนั้นเพดานของโถงทางเดินที่สัตว์อสูรกบยักษ์สีเทาเกาะอยู่ก็พังทลายลงมาทับศพไวส์จนร่วงทะลุลงไปยังชั้นล่าง
สุบารุ: ไวส์!
ท็อดด์: โชคดีจริงๆ ที่ตัวที่สองร่วงไปตายเอง สัตว์อสูรมันฆ่ายากนี่นะ
ทีแรกสุบารุยังคงปฏิเสธความจริงและคิดจะกระโจนตามเข้าไปเพื่อช่วยไวส์ แต่เขาเรียกสติตัวเองกลับมาได้เพราะต้องเตรียมรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าก่อน
. ท็อดด์: สัตว์อสูรน่ะจะกินศพของคนที่หักเขาของพวกมันล่ะ ถ้าหักเขาของสัตว์อสูร พวกมันก็จะเชื่อฟังคนหัก แต่ก็จะแค้นฝังหุ่นด้วย พอเจ้านายตายเมื่อไหร่ สัตว์อสูรถึงได้กินศพเพื่อล้างแค้นไงล่ะ น่าสะอิดสะเอียนเนอะว่าไหม
ปกติท็อดด์ไม่ใช่พวกสาธยายมากก่อนฆ่าแบบนี้ แต่ที่เขาอธิบายก็เพื่อทำให้สมองสุบารุกลับมาประมวลสถานการณ์ทัน
ให้สุบารุได้เข้าใจว่าท็อดด์ใช้ศพผู้คุมหลอกล่ออินทรีดำไปโจมตีโถงทางเดินฝั่งพวกสุบารุและสุบารุรอดมาได้เพราะไวส์ช่วยเอาไว้
สุบารุ: อา อ๊าาาาาา!!
ท็อดด์: ในที่สุดก็ทำตัวเป็นเด็กน้อยสมวัย
ท็อดด์กล่อมให้สุบารุกลับมาคิดถึงความตายของไวส์จนจิตใจของเขาปวดร้าว แต่พอท็อดด์ชูขวานขึ้นเตรียมปิดฉาก ทันซ่าก็มายืนขวางไว้ก่อน
ทันซ่า: ท่านชวาร์ซ!
ท็อดด์: พลาดแล้ว เธอน่ะ
ทันซ่า: เอ๊ะ?
ท็อดด์อาศัยจังหวะก้มคุกเข่าลงแล้วใช้แขนวิดร่างเล็กๆ ของทันซ่าขึ้นเพื่อเหวี่ยงเธอให้ลอยออกไปทางรูกำแพงที่อินทรีดำพังเข้ามา
ถึงแม้ว่าทันซ่าจะได้บัฟจากวิชาคงคงจนมีพละกำลังเกินรูปร่าง แต่นั่นไม่ได้ทำให้น้ำหนักตัวเธอเพิ่มขึ้น ทันซ่าที่มิอาจต่อต้านแรงโน้มถ่วงได้จึงถูกโยนหายไปยังอีกฝั่งของเกาะ
. อิโดร่า: องค์จักรพรรดิ…
ท็อดด์: หืม?
อิโดร่า: นี่บุตรชายขององค์จักรพรรดินะ!? แกบ้าไปแล้วหรือไง!?
ท็อดด์ไม่สนไม่แคร์และเลือกตอบโต้ด้วยการจามขวานเล็งใส่หัวของอิโดร่าแทน แต่สุบารุก็ดึงชายเสื้อของจนอิโดร่าจนล้มและช่วยชีวิตเขาไว้ได้หวุดหวิด
ท็อดด์: ถ้าปล่อยให้หายไปต่อหน้าต่อตาก็แย่น่ะสิ
เฮียอิน: ชวาร์――
แต่แล้วท็อดด์ดันหันเหความสนใจไปยังเฮียอินที่พยายามจะพลางตัวหนีแล้วใช้ขวานผ่าแนวยาวจากไหล่ถึงหน้าอกจนมนุษย์กิ้งก่าตายคาที่
อิโดร่า: ขะ…ขอท้าดวล… ถ้าหากว่านายเองก็เป็นนักรบล่ะก็――
ท็อดด์: เป็นทหาร ไม่ใช่นักรบ
ในขณะที่อิโดร่ากำลังเอ่ยท้าด้วยน้ำเสียงสั่นเทา ท็อดด์ก็จ้วงมีดแทงทะลุคอของเขา แล้วใช้ขวานจามกะโหลกแยกซ้ำทันที
. ไวส์ตายแล้ว เฮียอินตายแล้ว อิโดร่าตายแล้ว ทันซ่าก็ถูกโยนหายไป
ท็อดด์จงใจเหลือสุบารุไว้เป็นคนสุดท้ายมาเพื่อถามยืนยันอีกรอบว่าเขาใช่บุตรชายของจักรพรรดิจริงหรือไม่
สุบารุฝืนบลัฟต่อให้สุดว่าเขาเป็นลูกชายของจักรพรรดิจริงๆ และแนะนำให้ท็อดด์ยอมแพ้ แต่แน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่คิดจะยอมทำตาม
ท็อดด์: นายจะเป็นบุตรนอกสมรสของจักรพรรดิหรืออะไรก็ไม่สำคัญ สนใจเรื่องชื่อมากกว่า
สุบารุ: ชื่อ…เหรอ?
ท็อดด์: ชื่อ “นัตสึกิ ชวาร์ซ” มันฟังดูคล้ายกับชื่อตัวอันตรายที่ชั้นรู้จักเลย แถมนายยังมีกลิ่นเหมือนคนที่ว่าอีก
สุบารุ: รู้จัก “กลิ่นสาบแม่มด” ด้วยเหรอ?
ท็อดด์: กลิ่นสาบแม่มด? อา เปล่าเลย ผิดแล้วๆ เข้าใจกันผิดแล้ว ก็แค่กลิ่นตัวที่เหม็นตุๆ น่ะ พอดีจมูกไวนิดหน่อย เลยสงสัยขึ้นมา
สุบารุ: …
ท็อดด์: ――นายน่ะ มีพี่ชายอยู่รึเปล่า? ถ้าใช่ ก็อยากเก็บนายไว้เป็นเบี้ยต่อรองกับเขาอยู่เหมือนกัน
พี่ชายที่ท็อดด์พูดถึงก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นตัวตนปลอม “นัตสึมิ ชวาร์ซ” ที่ท็อดด์เคยเจอที่ค่ายทหารและเมืองกัวราล
. การท็อดด์เสนอตัวเลือกที่จะปล่อยให้สุบารุมีชีวิตรอดต่อไปนี้ถือเป็นโอกาสหายากมาก สุบารุจึงช่างใจว่าควรคว้าเอาไว้ดีไหม
พวกพ้องของเขาตายกันไปเกือบหมดแล้วในลูปนี้ แต่ด้วยเหตุผลบางประการ สุบารุกลับสังหรณ์ใจแปลกๆ ว่าเขา “ห้ามตาย” เด็ดขาด เพราะงั้นถึงต้องเล่นไปตามเกมก่อน
สุบารุ: ระ…รู้จักพี่ชายของชั้นด้วยเรอะ?
ท็อดด์: ――เดี๋ยวก่อนนะ
สุบารุ: เอ๋?
แต่แล้วอยู่ดีๆ ท็อดด์ก็ยื่นฝ่ามือมากุมใบหน้าของสุบารุเอาไว้ แล้วจ้องมองด้วยสายตาเยือกเย็นน่าขนลุก
ท็อดด์: ――นายน่ะ คิดจะปั่นหัวชั้นสินะ?
จากนั้นท็อดด์ก็แทงมีดเล่มใหญ่เสียบหน้าอกของสุบารุ ปล่อยเขานอนสำลักเลือดบนพื้น ใช้เท้าเหยียบให้อยู่กับที่ แล้วก็ยกขวานเตรียมปิดฉาก
สุบารุ: จะ…ตาย…ไม่ได้
ท็อดด์: หนึ่ง สอง ซั่ม
สุบารุพยายามยกแขนเล็กๆ ของเขาขึ้นมากัน แต่มันก็เปล่าประโยชน์เพราะขวานของท็อดขยี้ทั้งแขนและศีรษะให้แหลกไปพร้อมกันได้ในฉับเดียว
. สุบารุที่ “ตายแล้วกลับมา” พบว่าตัวเองไม่ได้สมองไหลและไม่มีแผลถูกมีดเสียบที่หน้าอก เขาจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกและมองไปเห็น――
สุบารุ: อ๊ะ
ชายผู้มีรอยสักตามตัว “ไวส์” หันกลับมามองทางสุบารุ แขนซ้ายของเขาถูกขวานสับเละ และที่ตาขวาของเขาก็มีมีดปักอยู่
ไวส์: เป็นครั้งแรกเลย…
ริมฝีปากเลือดท่วมของไวส์กล่าวอย่างสั่นเทา มันทำให้สมองของสุบารุเริ่มประมวลผลทันว่าเกิดอะไรขึ้น
ไวส์: ที่มีคนเชื่อมั่นในตัวข้า…
สุบารุ: อ๊าาาาาาา!!
ร่างไร้กำลังของไวส์ล้มฟุบลง มันสายเกินไปเสียแล้ว ไม่ว่าสุบารุจะทำอะไร เขาก็ไม่อาจจะช่วยเหลือไวส์ได้อีกต่อไป
จุดเซฟของ “ตายแล้วกลับมา” ถูกเลื่อนกระชั้นชิดมาเรื่อยๆ และการเลื่อนในครั้งนี้ได้ก่อให้เกิดเหตุการณ์บังคับที่สุบารุไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีกต่อไป
สุบารุ: ว้ากกกกกกกกก!!
หัวใจของนัตสึกิ สุบารุแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ยามที่เขารู้ตัวเป็นครั้งแรกว่ามีผู้คนที่เขามิอาจช่วยเอาไว้ได้อยู่
จบตอน