บทที่ 7 ตอนที่ 77 "โชคชะตาเล่นตลก"

เริ่มตอนที่มุมมองฝั่งเมืองกัวลาล

ผ่านไปหลายวันหลังจากหายนะมังกรบิน บ้านเมืองเสียหายอย่างหนัก ผู้คนล้มตายมากมาย

หลังอ่านรายงานความเสียหายที่ออตโต้นำมาให้ เอมิเลียก็รู้สึกเจ็บใจว่าเธอควรมาถึงเมืองให้เร็วกว่านี้ ออตโต้เลยปลอบว่าพวกตนทำดีที่สุดแล้ว

เพทร่ามาถึงกัวลาลแล้วเช่นกัน เธอสวมบทบาทเป็น “คุณหนูลูกสาวนายจ้าง” ของกลุ่มเอมิเลีย เอมิเลียที่สวมบทบาทสาวใช้ “เอมิลี่” เลยหวีผมให้คุณหนูเพทร่าอยู่

กลุ่มเอมิเลียสร้างเรื่องปลอมว่าพวกตนแอบลักลอบเข้าวอลลาเคียเพื่อรักษาอาการป่วยของ “คุณหนูเบียทริซ” น้องสาวของคุณหนูเพทร่า

ช่วงหลายวันที่ผ่านมา การ์ฟีล เฟรเดริก้าและเอมิเลียช่วยกันซ่อมแซมเมืองและรักษาคนเจ็บเท่าที่ทำได้

ตอนนี้จึงได้เวลาอันควรที่จะไปประชุมที่ศาลากลางประจำเมืองเพื่อร่วมกันหารือถึงสิ่งที่ควรทำต่อไป

. ตัดมาทางการ์ฟีลที่เดินมาเจอไฮน์เคลที่เฝ้ายามอยู่คนเดียวบนกำแพงเมืองฝั่งทิศใต้ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ก๊งเหล้าย้อมใจไปด้วย

ในบรรดาคนเจ็บที่การ์ฟีลช่วยรักษา ไฮน์เคลนี่แหละที่ปางตายที่สุดแล้ว เพราะเขาโดนแม่ทัพมาเดลินอัดมาจนเละ

การ์ฟีล: จะว่าไป ยังไม่ได้ยินคำขอบคุณสักคำเลยนะเฟ้ย ตาลุง

ไฮน์เคล: ――ชิ

การ์ฟีลไม่ค่อยถูกกับไฮน์เคลนัก เพราะได้ยินพรรคพวกเล่าถึงพฤติกรรมของเขาในเมืองพริสเทล่า แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของการพ่ายแพ้ที่ไฮน์เคลกำลังเผชิญอยู่ดี

กระนั้นการ์ฟีลก็ยังหมั่นไส้ไฮน์เคลที่ไม่ยอมขอบคุณ แถมถามอะไรก็ไม่ยอมตอบ เขาเลยเริ่มยิงคำถามรัวๆ

การ์ฟีล: ที่นี่คือจักรวรรดิก็จริง อาจจะมีธรรมเนียมที่ชั้นคนนี้ไม่รู้จัก… แต่แกน่ะมาจากราชอาณาจักรไม่ใช่เรอะ? ได้ยินว่าเป็นพ่อของ [นักดาบเทวา] ด้วยนี่

ไฮน์เคล: …

การ์ฟีล: อย่างที่ชั้นคนนี้ว่า หมอนั่นน่ะเหนือชั้นสุดๆ ถ้าแกร่งขนาดนั้น ก็คิดว่าพ่อแม่จะแกร่งเหมือนกัน แต่นี่แค่มารยาทก็ยังไม่มี――

ไฮน์เคล: ――ต่อให้พ่อแม่จะดีแค่ไหน ก็ใช่ว่าลูกจะดีตาม ในทางกลับกัน พ่อแม่ของสัตว์ประหลาดก็ใช่ว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดเหมือนกันเสมอไป

การ์ฟีล: โอ้…

ไฮน์เคล: นายนี่ สบถเก่งจริงนะ แต่ถ้าอยากยั่วโมโหใคร หัดเรียนจากท่านหญิงพริสซิลล่าไว้ ที่ทำอยู่นั่นไม่ได้ผลหรอก

. การ์ฟีลที่คิดคำโต้กลับไม่ออก ยอมเมินไฮน์เคลแล้วมองดูความเสียหายที่กำแพงเมืองทิศใต้ซึ่งเป็นพื้นที่ที่เสียหายมากที่สุดแทน

อ้างอิงจากเอมิเลียซึ่งไปถึงคนแรก สิ่งที่สร้างความเสียหายได้รุนแรงขนาดนั้นก็คือ…

การ์ฟีล: เสียงคำรามของมังกรแท้…

การ์ฟีลรู้สึกเจ็บใจเล็กน้อยที่เขาพลาดโอกาสในการเผชิญหน้ากับทั้งมังกรเทพวอลคานิก้าที่หอสังเกตการณ์เพลอาเดสและมังกรแท้อีกตัวที่เมืองนี้

ไม่ใช่ว่าเพราะอดเจอสิ่งมีชีวิตในตำนาน แต่เพราะว่าตัวเขาเป็นกำลังรบหลักของกลุ่ม แต่ดันไม่อยู่ตอนเวลาสำคัญและได้มาคอยตามรักษาคนเจ็บแทน

ตลอดการเดินทางลักลอบข้ามประเทศ การ์ฟีลเจ็บใจที่ตัวเขาไม่ได้มีส่วนช่วยเท่าไหร่เลย

ออตโต้ใช้คอนเนคชั่นของตระกูลหาวิธีข้ามพรมแดน แล้วตอนที่การข้ามพรมแดนเกิดปัญหาขึ้น เพทร่าก็เป็นคนช่วยเจรจาจนผ่านมาได้อย่างห้าวหาญ

แล้วพอเกิดปัญหาแรกหลังเข้าวอลลาเคียมาได้ เฟรเดริก้าก็เป็นผู้ที่ใช้เลือดของเธอในการแก้ปัญหา ที่การ์ฟีลได้ทำมีแค่ต่อยไอ้คนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าให้หุบปาก

(เก็บไว้เล่าในตอนสั้นแหง)

. การ์ฟีลนึกว่าเขาจะได้เจอสุบารุอีกครั้ง หลังได้ยินข่าวลือพูดถึงหญิงสาวนาม [นัตสึมิ ชวาร์ซ] ที่เมืองกัวลาล แต่ดันคราดกันไปแค่นิดเดียว

การ์ฟีล: ――ต่อสู้ร่วมกับตัวเป้งของจักรวรรดิ สุดยอดไปเลยน้า จอมพล

หลังการ์ฟีลได้ยินวีรกรรมของสุบารุในจักรวรรดิ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมในตัวไอดอล การ์ฟีลหวังให้สุบารุเดินทางกลับมาจากนครมารเคออสเฟลมได้อย่างปลอดภัย

ไฮน์เคล: ――เฮ้ย ไอ้เด็กเวร ทนมานานพอละ เลิกกัดฟันให้เหมือนคนโตแล้วที

การ์ฟีล: เหอะ ทำไมชั้นคนนี้ต้องฟังแกด้วยวะ? ถ้ารำคาญนักก็ไปให้พ้นหน้าสิ

ไฮน์เคล: ตอกกลับได้แค่นั้นเรอะ ไอ้เด็กจอมประชด? ชั้นมาถึงก่อน แกสิที่ต้องไป

การ์ฟีล: ――ปอดแหกตอนเจอ “เก้าแม่ทัพเทวะ” แท้ๆ อย่ามาทำเป็นปากดี!

ไฮน์เคล: อา นั่นสินะ ――ชั้นปอดแหก จะทำไมซะอีก ก็เป็นตัวชั้นนี่นะ

การ์ฟีล: ตาลุง…?

ไฮน์เคล: ทำให้ท่านหญิงพริสซิลล่าอารมณ์เสียอีก ห่วยแตกจนกู่ไม่กลับ

การตอกกลับของการ์ฟีลส่งผลให้ไฮน์เคลจิตตกเกินคาด เขาหยิบขวดเหล้ามากระดกแล้วก่นด่าตัวเอง ทำเอาการ์ฟีลไม่รู้จะโต้ตอบอย่างไร

. การ์ฟีลลองปลอบใจว่าเก้าแม่ทัพเทวะคือกำลังรบแกร่งสุดของวอลลาเคีย ถึงสู้แพ้ไฮน์เคลก็ไม่ควรเก็บไปคิดมาก

การ์ฟีลรู้ดีว่าคำปลอบของเขามันห่วยแตก แต่ไฮน์เคลกลับไม่ได้หัวเสีย แถมยังสมเพชตัวเองยิ่งกว่าเดิม ว่าความล้มเหลวของเขาทำให้สิ่งไขว่คว้ามานับสิบปีหลุดมือไป

ไฮน์เคล: จะว่าไป คนที่รักษาชั้นคือแกสินะ? ครั้งหน้าก็ระวังด้วยล่ะ

การ์ฟีล: หาาา!?

ไฮน์เคล: อย่าพลาดโอกาสที่จะทอดทิ้งให้คนที่แกเหม็นขี้หน้าอีกล่ะ

การ์ฟีลฉุนเฉียวจนกระชากคอเสื้อไฮน์เคลให้ลุกขึ้น ขวดเหล้าหลุดจากมือชายผมแดงและกระทบพื้นจนแตกเสียงดัง

ไฮน์เคล: หกหมด น่าเสียดาย

การ์ฟีล: ที่เอ็งอยากพูดแค่นั้นเองเหรอวะ!?

การ์ฟีลจ้องมองดวงตาสีฟ้าครามของไฮน์เคล มันคือดวงตาสีเดียวกับของไรน์ฮาร์ดและวิลเฮล์มที่เขาเคยเห็นมาก่อน

ทว่า ดวงตาของไฮน์เคลกลับขุ่นมัวไร้ชีวิตชีวาราวกับว่าเก็บงำความชอกช้ำมาหลายต่อหลายปี

การ์ฟีลไม่เข้าใจเลยว่าทำไมความพ่ายแพ้ของไฮน์เคลถึงทำให้พริสซิลล่าอารมณ์เสียและทำไมเรื่องนั้นถึงทำให้ไฮน์เคลสิ้นหวังได้ขนาดนี้้

ไฮน์เคล: ――ภรรยาชั้น

ในที่สุด ไฮน์เคลก็พึมพำบางอย่างออกมา การ์ฟีลพยายามเงี่ยหูฟังเพื่อจับใจความ ทว่า ดวงตาที่มืดมัวของไฮน์เคลกลับมองผ่านการ์ฟีลไปยังด้านหลังของเขา

การ์ฟีล: เฮ้ยนี่?

ไฮน์เคล: นั่นรถลากนี่

ตอนนั้นเองที่มีเงาของรถลากปรากฏขึ้นที่เส้นขอบฟ้าทิศที่ไฮน์เคลจ้องมองไป เงาเล็กๆ นั่นเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงข่าวดีว่ากลุ่มที่เดินทางไปเคออสเฟลมกำลังกลับมา

. ไฮน์เคลเปลี่ยนท่าทีจากชายผู้สิ้นหวังกลับไปเป็นจอมพูดจาเหน็บแนม เขาสะบัดตัวให้หลุดจากแขนที่กระชากคอเสื้อแล้วแนะนำให้การ์ฟีลรีบไปหาคนที่อยากเจอเสีย

ไฮน์เคลกระโดดลงจากกำแพงโดยไม่ทุกข์ร้อนและมุ่งหน้ากลับเข้าเมือง การ์ฟีลนึกคำพูดที่จะหยุดไฮน์เคลไม่ออก เพราะตอนนี้ใจเขารู้สึกท่วมท้นไปด้วยเรื่องอื่น

ว่าแล้วการ์ฟีลจึงกระโดดลงจากกำแพงเมืองไปยังทิศตรงข้ามกับไฮน์เคลและออกวิ่งด้วยความเร็วเหนือสายลม มุ่งหน้าไปยังเงาของรถลากที่เห็นอยู่ไกลๆ

การ์ฟีล: จอมพล…!

ไม่ใช่แค่เอมิเลีย เบียทริซและเพทร่า การ์ฟีลเองก็อยากเจอกับสุบารุอีกครั้งไม่แพ้ใคร เขาใส่ความรู้สึกนั้นไปในกำลังขาและพุ่งทยานต่อไป

ทันใดนั้นเอง การ์ฟีลก็หยุดขาลง เพราะที่เขาเห็นมันไม่ใช่แค่รถลากคันเดียว แต่เป็นขบวนรถที่มีวัวลากหลายตัวตรงดิ่งมาทางเขา

การ์ฟีล: นะ…นี่มัน…

ที่หัวขบวนมีรถลากที่ใช้ม้าลมกรดเป็นสัตว์พาหนะต่างจากคันอื่น แถมยังมีชายสวมหน้ากากอสูรคนหนึ่งชะโงกหน้าออกมาจากหน้าต่าง

วินเซนต์: ――นี่เจ้า มัวแต่อ้ำอึ้งอะไรอยู่ได้ ถ้าเป็นคนส่งสารจากเมืองล่ะก็ ทำตามหน้าที่เสียสิ

. ซีคูร์: เหนื่อยหน่อยนะครับ ท่านหญิงเฟรเดริก้า

เฟรเดริก้า: ขอบพระคุณที่เป็นห่วงค่ะ ท่านซีคูร์

ตัดไปทางศาลากลาง แม่ทัพซีคูร์ ออสมัน ผู้เป็นสุภาพบุรุษผิดกับฉายาและรูปลักษณ์ภายนอกได้เสิร์ฟชาให้แก่เฟรเดริก้า สกิลชงชาของเขาดีจนเฟรเดริก้ายังรู้สึกชื่นชม

ในฐานะผู้อาวุโสของกลุ่ม เฟรเดริก้ารู้สึกว่าเธอกับออตโต้จำเป็นต้องช่วยกับดูแลสมาชิกกลุ่มคนอื่น

จริงอยู่ว่าเบียทริซและเอมิเลียแก่กว่าถ้าวัดตามอายุจริง แต่เบียทริซอยู่ในโหมด “ประหยัดพลังงาน” จนหลับแทบตลอด ส่วนเอมิเลียก็แบกรับความรับผิดชอบเป็นอย่างมาก

โชคดีที่มิเซลด้าดูจะปิ๊งออตโต้จนช่วยเป็นไกด์นำทางให้เขามาเข้าพบซีคูร์แต่เนิ่นๆ แถมซีคูร์ก็ยังยอมรับความช่วยเหลือของกลุ่มพวกเธอโดยทันทีอีก

ในปัจจุบัน รอสวาลกับรัมแยกทางจากกลุ่มเอมิเลียหกคนที่เหลือเพื่อเดินทางไปพบขุนนางคนหนึ่งที่รู้จักกับรอสวาล

กระทั่งตัวเฟรเดริก้าเองก็พึ่งได้รู้ว่ารอสวาลมีเส้นสายอยู่ในวอลลาเคียด้วย

. ในการเดินทางทริปนี้ เอมิเลียเป็นผู้ตัดสินใจหลัก แต่การตัดสินใจของกลุ่มแต่ละครั้งก็จะผ่านการหารือระหว่างเฟรเดริก้า ออตโต้และเพทร่า ก่อนเสนอเอมิเลียเช่นกัน

หลังพวกเธอได้ยินข่าวลือเรื่องกบฏหญิงผมสีดำนามว่า “นัตสึมิ ชวาร์ซ” ออตโต้ก็เข้าใจได้ทันทีว่านั่นคือวิธีการส่งสารของสุบารุ ทั้งกลุ่มจึงตัดสินใจมาที่กัวลาล

[ออตโต้: นี่หมอนั่น คิดว่าการแต่งหญิงจะช่วยแก้ปัญหาได้ทุกเรื่องเลยหรือไงกันนะ… ที่จริง เพราะแต่งหญิงแล้วช่วยได้ขนาดนี้ เลยทึกทักเอาเองแบบนั้นแหงเลย]

เท่าที่เธอฟังจากซีคูร์ อีกไม่นานสุบารุก็จะกลับมายังกัวลาล หลังเสร็จสิ้นภารกิจ เอมิเลียกับเพทร่าน่าจะดีใจเป็นอย่างมาก

ทว่า อีกบุคคลหนึ่งที่พวกเธอถ่อมาถึงวอลลาเคียเพื่อตามหาดันคลาดกันไปนิดเดียว

ซีคูร์: …นี่ถ้าเราปกป้องท่านหญิงเรมไว้ได้ก็ดีสิ

เฟรเดริก้า: ในสถานการณ์คับขันแบบนั้น ท่านซีคูร์อย่าโทษตัวเองไปเลยค่ะ ถึงจะรู้สึกเศร้าที่ได้ยินข่าวนั้นก็เถอะ

พอกลุ่มเอมิเลียมาถึงกัวลาล กลายเป็นว่าเรมดันถูกแม่ทัพเทวะจับตัวไป แลกกับการยอมถอนฝูงมังกรบินออกจากเมือง

ที่เฟรเดริก้าพออุ่นใจอยู่ได้ ก็เพราะการที่ศัตรูยอมรับข้อเสนอของเรมนั้น แปลว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าเรม

ถ้ารัมอยู่ที่นี่ด้วย เธอคงใจร้อนอยากรีบไปช่วยเรมโดยเร็ว เพราะถึงอย่างไร รัมก็ไปเยี่ยมหาเรมที่เตียงบ่อยไม่แพ้สุบารุ แม้ว่าเธอจะลืมตัวตนของน้องสาวฝาแฝดไป

. ทหาร: ――แม่ทัพโทซีคูร์!

ซีคูร์: มีเรื่องอะไร?

ทหาร: ขอรายงานครับ มีขบวนรถลากจำนวนมากปรากฏทางทิศใต้ของเมือง เดินทางมาจากนครมารหมดเลยครับผม

เฟรเดริก้า: นครมาร! ถ้างั้นก็!

ซีคูร์: กลับมาแล้วงั้นรึ สมกับเป็นผู้ที่ไม่เคยทำอะไรเสียเวลาจริงๆ เรียกท่านหญิงพริสซิลล่ากับพวกท่านหญิงเพทร่ามาโดยด่วน

ทหาร: ขอรับ!

ถึงแม้จะได้ทราบข่าวร้ายเรื่องเรม แต่อย่างน้อยเฟรเดริก้าก็โล่งใจไปเปลาะหนึ่งจากข่าวดีในครานี้ ซีคูร์เองก็ร่วมแสดงความยินดีด้วย

ทหาร: ――ท่านแม่ทัพโท ที่จริงมีเรื่องจะรายงานอีกอย่างครับ

ซีคูร์: ทำไมรึ?

ทหาร: ขบวนรถเดินทางมาจากนครมารก็จริงอยู่ครับ แต่ไม่เห็นวี่แววของท่านหญิงนัตสึมิ ชวาร์ซเลย… ได้ยินว่าหายตัวไปตั้งแต่ที่เคออสเฟลมแล้ว

ราวกับโชคชะตาเล่นตลก เฟรเดริก้าต้องฟังข่าวร้ายซ้ำซ้อนแบบไม่ได้พัก

. จบตอน