สุบารุ “ตายแล้วกลับมา” จุดเซฟอยู่ตอนถูกจับมัด ต้องกินรองเท้าจามาลอีกรอบ
ลูปนี้สุบารุกะว่าจะแก้ตัวใหม่ ต้องญาติดีกับทั้งท็อดด์และจามาลไว้ ปล่อยพวกทหารไปเจรจากับเผ่าชูดราค ป่าจะได้ไม่ถูกเผาอีก
หลังถอดผ้าปิดตาออก สุบารุพยามเลือกคำพูดดีๆ ถึงจะสับสนแต่พอเข้าใจสถานการณ์ ขอบคุณที่ช่วยเขามาจากแม่น้ำ
แต่จู่ๆท็อดด์ทักว่า “เดี๋ยวก่อน” แล้วเอื้อมมือมาจับหน้าสุบารุ
ตามด้วย “นายน่ะ เมื่อกี้มองชั้นด้วยสายตาแบบนั้นทำไม?” แล้วจ้วงมีดลงไปที่ไหล่ขวาของเขา
สุบารุประมวลผลไม่ทันว่าทำไมพฤติกรรมท็อดด์ถึงได้เปลี่ยนจากหน้ามือไปเป็นหลังตีน
จามาลได้ยินเสียงสุบารุร้องเลยวิ่งกลับเข้าเตนท์มา เขาเองก็แปลกใจกับพฤติกรรมของท็อดด์เหมือนกัน
ท็อดด์บอกว่าเขามั่นใจว่าสุบารุเป็นพวกศัตรูแน่ๆแล้วเอาเท้าเหยียบมีดบนไหล่ของสุบารุซ้ำ จามาลเป็นฝ่ายถามแทนว่าแทงสุบารุทำไม
ท็อดด์บอกว่าดวงตาของสุบารุน่าสงสัย ไม่ได้กลัว ไม่ได้สับสน ไม่ได้ร้องไห้ แต่เป็นดวงตาของคนที่จะหลอกบงการอีกฝ่าย
ท็อดด์กะจะปล่อยจามาลระบายความโกรธกับสุบารุ สุบารุรู้ตัวว่าต้องตายแน่ๆ และหลังเขาตายเรมกับรุยก็จะโดนทรมานต่อ
สุบารุเลยอ้างขึ้นมาว่าเขาเป็นคนสอดแนมของเผ่าชูดราค ส่วนมีดกับเสื้อผ้านี่ขโมยมาจากนักเดินทางเพื่อปลอมตัว
สุบารุเล่นละครเนียนเป็นคนเลวขายเพื่อนพ้องในเผ่า ใช้พวกบิชอปเป็นต้นแบบ สุบารเสนอว่าถ้าไม่ฆ่าเขา เขาจะพาพวกทหารไปที่หมู่บ้านของเผ่า
จามาลฟังแล้วสมเพช แต่ท็อดด์ดูจะเชื่อที่เขาโม้
สุบารุถูกสวมกุญแจมือไว้เพื่อพาออกจากค่าย ระหว่างทางพวกเขาผ่านคุกของเรม
เรมสงสัยว่าจะทหารจะพาสุบารุไปไหนและทำไมกลิ่นสาบแม่มดของสุบารุถึงแย่ยิ่งกว่าเดิม
สุบารุตีบทแตกต่อว่าเรมกับรุยเป็นเด็กสาวที่เขาเตรียมไว้เพื่อเข้าถึงพวกทหาร ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา
สุบารุตัดสินใจว่าจะไม่ญาติดีกับพวกวอลลาเคียอีก พวกนี้มันบ้าพลังเกินไปจะเป็นพวกเดียวกันหรือศัตรูก็อันตราย
สุบารุนำทางพวกทหาร 20 กว่าคนรวมท็อดด์กับจามาลเข้าไปในป่าแบดไฮม์
ระหว่างทางก็เริ่มคิดแผนจะพาตัวเรมกับรุยออกมาจากคุก แล้วหนีออกจากประเทศนี้
(ถ้าไม่พารุยไปด้วยเรมคงซัดหน้าเขาแล้วพารุยหนีเอง)
สุบารุเปิดใช้การ์ดกับดัก กลิ่นสาบแม่มดของเขาล่อสัตว์ปีศาจงูเขียวมา พวกทหารโจมตีงูทันทีเลยดึงความสนใจมันไป
สุบารุอาศัยความวุ่นวายนี้เพื่อเริ่มวิ่งหนีกลับไปค่ายทหาร เขาก้มหัวหลบขวานที่ท็อดด์เขวี้ยงใส่ได้ทัน
แต่ก็โดนท็อดด์เขวี้ยงมีดขุนนาง(ที่ได้มาจากชายปิดหน้า)มาปักใส่กระดูกสะบักอยู่ดี
สุบารุวิ่งหนีสุดชีวิต แต่สุดท้ายก็สะดุดหกล้มหัวฟาดพื้นและหมดสติไป
สุบารุฟื้นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงคนเรียก เขายังไม่ตายและพบว่าตัวเองถูกขังอยู่ในกรงที่ทำจากไม้
“ไม่คิดว่าจะได้เห็นหน้าเจ้าอีกครั้งนะ ---นัตสึกิ สุบารุ” นักโทษในกรงข้างๆเขาก็คือชายปิดหน้าที่กำลังยิ้มอย่างโอหัง
จบตอน