สถานการณ์สุดแสนวุ่นวายในนครหลวงลูปุกาน่าทำให้เบียทริซหวนนึกถึงยุคสมัยแห่งความวุ่นวายเมื่อ 400 ปีก่อน ยุคสมัยของ [แม่มด]
แม้ว่าใจของเบียทริซจะเปี่ยมล้นด้วยความกระวนกระวาย ม้าลมกรดที่เธอโดยสารอยู่ก็ยังคงมุ่งหน้าไปตามทิศที่รุยชี้ไป
เบียทริซยังคงกังขาว่าควรเชื่อใจรุยมากแค่ไหน แต่ที่แน่ๆ เธอมั่นใจว่ารุยมีความสามารถในการระบุตำแหน่งบุคคลที่เธออยากตามหา
แต่ข้อจำกัดของมันยังไม่ค่อยชัดเจน บางทีอาจจะต้องเป็นคนที่รุยรู้จักเท่านั้น เพราะก่อนหน้าที่เธอก็พาเบียทริซที่เกือบร่างสลายไปหาสุบารุได้ทัน
. พอพวกสุบารุมาถึงโซนทางเหนือของนครหลวงจักรวรรดิ ก็พบว่าจุดหมายเป็นคฤหาสน์คนใหญ่คนโตหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางย่านคนมีฐานะ
สุบารุ: คฤหาสน์โคตรใหญ่!
อิโดร่า: เอาไงดี ชวาร์ซ! กำแพงอย่างสูง! อ้อมไปที่ด้านหน้าไหม…
สุบารุ: ไม่ดีกว่า เราไม่มีเวลาแล้ว! ทันซ่า!
ทันซ่า: อย่าได้เข้าใจผิดไปนะคะ ――ฉันน่ะไม่ใช่เครื่องมือพังกำแพงของท่านชวาร์ซค่ะ
ถึงปากจะว่างั้น แต่ทันซ่าก็กระโจนตัวไปใช้ส้นเท้าถีบกำแพงคฤหาสน์ที่เสริมแกร่งด้วยพรคุ้มครองธาตุปฐพีจนทะลุ เป็นการเปิดทางให้ม้าลมกรดวิ่งตาม
เบียทริซสังเกตเห็นกลุ่มคนรวมตัวกันอยู่หน้าอาคารพร้อมกันกับที่รุยส่งเสียงทัก พวกสุบารุจึงมั่นใจได้ทันทีว่าต้องไปทางไหน
ก่อนที่ทหารซากศพจะทันยกดาบฟันบุคคลที่คุ้นเคย เบียทริซกับสุบารุก็ร่ายเวท “เอล มีเนีย” เปลี่ยนพวกซากศพให้กลายเป็นเศษผลึกในพริบตา
. สุบารุที่ลงจอดบนพื้นพร้อมเบียทริซ หลับตาข้างหนึ่งและฉีกยิ้มเก๊กท่าเต็มที่ เบียทริซเองก็ภูมิใจในความกล้าหาญของคู่หู ทว่า…
สุบารุ: ――ขอโทษที่ปล่อยให้รอนะ เรม! เปิดตัวดารานำแสดง!
เรม: ――นี่ใครเหรอคะ?
สุบารุ: เฮ้ย นี่ชั้นไง ชั้นเอง! ตัวอาจจะหดลงไปบ้าง แต่นี่ชั้นเอง! รู้ใช่มั้ยว่าใคร?
เรม: …ขอบคุณนะที่ช่วยไว้ แต่นึกไม่ออกเลยค่ะ
สุบารุ: บ้าไปแล้ว!
ถ้าไม่นับรุยที่รู้จักสุบารุในร่างนี้อยู่แล้ว เบียทริซสามารถรู้ได้ทันทีว่าสุบารุร่างโชตะคือพาร์ทเนอร์ของเธอ สุบารุเลยคาดหวังว่าเรมจะจำเขาได้
ความประทับใจแรกของเบียทริซคือเรมไม่เห็นจะอ่อนโยนกับสุบารุอย่างที่เขาเคยเล่าให้ฟังเลย ทำเอาเธอแอบกังขาว่าสุบารุโม้หรือเปล่า
เบียทริซลองถามว่าเรมจำเธอได้ไหม ซึ่งเรมก็สารภาพว่าพึ่งเคยเจอเบียทริซเป็นครั้งแรก ชัดเจนว่าทั้งชื่อและความทรงจำของเรมยังไม่กลับมา
ฟล็อป: ชะอ้าว!? ก็นึกว่าใครจากที่ไหนมาช่วยไว้ สามีคุงนี่! นั่นสามีคุงไม่ใช่เหรอ!? โล่งอกไปทีที่มาช่วยอย่างเร็ว!
สุบารุ: อา เห็นไหม ขนาดคุณฟล็อปยังจำได้… เดี๋ยวนะ!? คุณฟล็อปเหรอ!? ไหงถึงมาอยู่ที่นี่ได้? ถูกลักพาตัวมาพร้อมกับเรมเหรอ?
ฟล็อปเล่าสถานการณ์ที่เขาบาดเจ็บหนักจนเรมต้องตามมารักษาให้สุบารุฟัง กระทั่งตอนนี้ก็ฟล็อปก็ยังคงต้องพันแผลหนาเตอะและมีใบหน้าซีดเซียว
. พอได้ฟล็อปช่วยปะติดปะต่อ ในที่สุดเรมก็เริ่มเชื่อว่าเจ้าเด็กน้อยตรงหน้าคือสุบารุเสียที
เรม: แปลกคน ก็เคยคิดอยู่หรอกนะว่าเป็นคนแปลก… แต่นอกจากแต่งหญิงแล้ว ก็ยังกลายเป็นเด็กได้อีกเหรอคะ?
สุบารุ: ไม่ใช่แล้ว! นั่นน่ะมันสถานการณ์บังคับ! จริงไหม เบียทริซ
เบียทริซ: สุบารุ นี่ไปแอบแต่งหญิงลับหลังพวกเบ็ตตี้อีกแล้วเหรอ…?
สุบารุ: ตอนนี้ประเด็นมันไม่ใช่เรื่องนั้น!
พอรุยเข้าไปกอดเรมด้วยความคิดถึง สุบารุก็ยืนยันว่าเขากับรุยคืนดีกันแล้ว แต่เบียทริซนั้นรู้สึกแปลกๆ ยามที่เห็นเรมกับรุยที่เคยเป็นบิชอปมหาบาปสนิทสนมกัน
ถึงแม้ว่าจะยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของรุย แต่อย่างน้อยตอนนี้สุบารุก็หาตัวเรมเจอได้อย่างปลอดภัยตามเป้าหมายแล้ว
. ทันซ่าเตือนสุบารุว่าพวกเขาไม่มีเวลามัวซึ้งและควรรีบไปจากที่นี่ แต่สุบารุก็อยากช่วยคนออกไปจากที่นี่ให้ได้มากที่สุดด้วย
เรมกับฟล็อปเสริมว่าที่คฤหาสน์นี้ยังมีผู้หญิงชื่อคาชัวและกลุ่ม “องค์ชายรัชทายาทผมดำ” ที่ถูกขังไว้ในอาคารแยกที่พวกเขายืนอยู่ด้านหน้าตอนนี้
พวกองค์ชายรัชทายาทตัวปลอมเป็นคนดีหรือคนเลวก็ไม่รู้ แถมการปล่อยพวกเขาอาจจะทำให้คำลวงที่ว่าสุบารุเป็นองค์ชายรัชทายาทถูกเปิดเผย
กระนั้นสุบารุก็ไม่อาจสละชีวิตของผู้อื่นเพื่อปกป้องคำลวงได้ ขืนปล่อยพวกเขาทิ้งไว้ มีหวังถูกพวกซอมบี้เจอตัวเข้าในไม่ช้า
สุบารุ: ขอยืมมาสเตอร์คีย์อีกทีได้ไหม?
ทันซ่า: …ถึงจะไม่ทราบว่า “มาสตาคี” คืออะไร แต่ก็พอเข้าใจที่จะสื่อ ท่านชวาร์ซ คงไม่ต้องย้ำเตือนอีกทีใช่ไหมคะ?
สุบารุ: ทันซ่าไม่ใช่เครืองมือพังกำแพงใช่ไหม? โทษทีนะ
เนื่องจากพวกเรมไม่ได้มีกุญแจเปิดอาคาร สุบารุจึงต้องขอยืมกำลังของทันซ่าอีกครั้ง ทันซ่าถอนหายใจแต่สุดท้ายก็ช่วยบิดแม่กุญแจทิ้งให้
ระหว่างที่เรมกับฟล็อปกำลังอึ้งในความแข็งแกร่งของเด็กสาวมนุษย์กวาง สุบารุก็แง้มบานประตูเข้าไป
สุบารุ: แต่ละคนคงมีสถานการณ์แตกต่างกันไป แต่ตอนนี้เรามาลืมความแค้นเคืองแล้วร่วมมือกันออกไปจากที่นี่ดีกว่าไหม?
ที่ด้านในอาคารแยกเป็นคุกที่จับตัวองค์ชายราชทายาทผมดำวัยประมาณสุบารุ 14-15 คนขังไว้ แต่ห้องขังค่อนข้างกว้างขวางและสะอาด
เหล่าองค์ชายตัวปลอมดูท่าจะได้รับการดูแลอย่างดี เหมือนเผื่อไว้ว่าอาจจะมีตัวจริงปะปนอยู่
แม้ว่าบรรดาองค์ชายตัวปลอมจะมีเผ่าพันธุ์และสีผิวแตกต่างกัน แต่พวกเขาทั้งหมดล้วนมีผมและดวงตาสีดำแบบสุบารุ ซึ่งเป็นคุณลักษณะที่หาได้ยากในโลกนี้
. สุบารุฝากฝังทันซ่าในการทำลายกุญแจห้องขังของเหล่าองค์ชายตัวปลอม แล้วหันไปถามเรมว่าคนที่ชื่อ “คาชัว” อยู่ที่ไหน
เรมกับฟล็อปอธิบายว่าคาชัวเป็นหญิงสาวผมหยิกสีน้ำตาลที่มีขาพิการ เธอเลยซ่อนตัวอยู่แถวอาคารหลักซึ่งน่าจะมีพวกซอมบี้อยู่อีกเยอะ
สุบารุ: ที่น่ากังวลคือทันซ่าเป็นกำลังรบเพียงคนเดียวนี่สิ
เบียทริซ: เบ็ตตี้กับสุบารุในตอนนี้ไม่น้อยหน้าเด็กสาวมนุษย์กวางคนนั้นหรอกย่ะ
อิโดร่า: ฉันเองถึงจะไม่เก่งเท่าไวส์กับท่านกุสตาฟ แต่ก็จะช่วยสู้ด้วยอีกแรง
ถ้าอิโดร่าจะมาช่วยสู้ สุบารุก็ต้องหาใครสักคนมากุมบังเหียนของม้าลมกรดแทน ซึ่งอาจจะพอหาได้จากในบรรดาองค์ชายตัวปลอม
สุบารุ: ทันซ่ามาด้วยกันเผื่อไว้ก่อนดีกว่า แล้วเพื่อที่จะให้คาชัวคนนั้นสบายใจ ให้เรมหรือคุณฟล็อปตามมาด้วยสักคน――
??: ――เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าเป็นคาชัวล่ะก็ ช่วยออกมาได้อย่างปลอดภัยแล้ว
สุบารุ: …
เสียงของคนแปลกหน้าที่ดังมาจากด้านนอกอาคารแยกทำให้หัวใจของสุบารุแข็งทื่อราวกับถูกแทงด้วยอะไรเย็นๆ
เบียทริซ: ――สุบารุ?
สุบารุเมินเสียงเรียกของเบียทริซแล้วรีบเดินไปที่หน้าทางเข้าบริเวณที่เรมกับฟล็อปยืนอยู่ เพื่อที่จะได้รีบพาตัวเรมออกมาให้ห่างจากเจ้าของเสียง
??: ว่างั้นก็เหอะ เหตุบังเอิญแปลกๆ มันมีอยู่จริงแฮะ แต่สถานการณ์มันก็ดันเป็นงี้ไปแล้ว จริงไหม?
สุบารุ: …
ท็อดด์: เราต่างก็คงมีสถานการณ์ของตัวเอง… แต่ตอนนี้เรามาลืมความแค้นเคือง เพื่อที่จะได้ร่วมมือกันหนีออกไปจากที่นี่ดีกว่าไหม?
ศัตรูตัวปัญหาที่สุดของสุบารุในจักรวรรดิ “ท็อดด์ แฟงก์” ยักไหล่พลางกล่าวล้อเลียนประโยคก่อนหน้านี้ของเขา
. จบตอน