รัมที่นั่งไขว่ห้างดูสองสาวร้องไห้อยู่เงียบๆ ถามขึ้นว่าชื่อ “สปิก้า” มีที่มาจากไหน สุบารุจึงตอบว่ามันคือชื่อของดวงดาวจากบ้านเกิดเขา
รัมถามจี้ต่อถึงการเตรียมใจของสุบารุต่อการนำบิชอปมหาบาปมาใช้งาน เพราะว่าต่อให้ทำไปเพื่อเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ หากว่าสุบารุยังมีความลังเล เธอก็มองว่าอย่าหาทำดีกว่า
รัมจ้องสุบารุด้วยสายตาดุดันจนเขาสะดุ้ง ทันซ่าเองก็เห็นพ้องกับรัม พยานทั้งสองคนรู้สึกกังขาต่อการนำบิชอปมหาบาปมาใช้งาน สุบารุจึงต้องแสดงให้พวกเธอเห็นถึงการเตรียมใจของเขา
สุบารุ: เข้าใจดีอยู่แล้วล่ะ เพราะว่ามีคนย้ำเติมมาเยอะแล้วล่ะนะ จะขอแบกรับไว้ทั้งหมดเอง
รัม: งั้นเหรอ? ขอบอกไว้เลยนะ ไม่ว่าบารุสุกับเรมจะคิดยังไง รัมก็ไม่ขอยกโทษให้อยู่ดี
เรม: …อึก ท่านพี่
รัม: ไม่ได้นะ เรม ในฐานะพี่สาว รู้สึกภูมิใจต่อความอ่อนโยนของเธอก็จริงอยู่ แต่ว่าเรื่องนั้นกับเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกัน
เรมที่น้ำตาคลอยังคงโอบกอดสปิก้าไว้ กระนั้น ในฐานะที่รัมเป็นหนึ่งในผู้สูญเสียบางสิ่งไปเพราะบาป “ตะกละ” เช่นกัน เธอจึงต้องบอกความรู้สึกจากใจจริงแก่น้องสาว
รัม: ยังไม่ได้อยู่บนจุดเริ่มต้นของความปรารถนาที่อยากจะให้อภัยเลยด้วยซ้ำ เหตุผลเดียวที่ในตอนนี้รัมยังไม่ฉีกเด็กสาวคนนั้น…ที่ยังไม่ฉีกสปิก้าเป็นชิ้นๆ ก็เพราะติดปัญหาเรื่อง “ความทรงจำ” แค่นั้นแหละ
ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับสปิก้าในตอนนี้ รัมอาจจะเสียโอกาสในการคืนความทรงจำให้แก่น้องสาวไปตลอดกาล
ทว่า รัมได้ตั้งมั่นไว้แล้วว่าจะทำให้เรมนึกออกว่ารัมรักเธอมากแค่ไหน และทำให้นึกออกด้วยว่าเรมรักรัมมากแค่ไหน
. หากว่าสปิก้าอยากได้รับการให้อภัยจากรัม เธอก็ต้องแสดงผลงานชดเชยความผิดให้เป็นที่ประจักษ์เสียก่อน
ซึ่งรัมได้เปรียบเทียบว่าอย่างน้อยสปิก้าก็ยอมให้ความร่วมมือดีกว่า “รอย อัลฟาร์ด” ที่ถูกจับตัวขังไว้
สุบารุ: ระหว่างนี้นะ สปิก้า …เธอพอจะใช้พลังแห่งอำนาจดึงเอา “ความทรงจำ” กับ “ชื่อ” ของเรมคืนมาแบบรวดเดียวเลยได้ไหม?
สปิก้า: อูอู…อาอู…
สุบารุ: แหงล่ะนะ แบบนั้นมันคาดหวังมากเกินไปหน่อย…
สปิก้าลองหุบและกางฝ่ามือดู แต่ก็ไม่เกิดผลลัพธ์อะไรจนเธอต้องส่ายหน้าปฏิเสธ
กระนั้น สุดท้ายแล้วก็มีเพียงสปิก้าคนเดียวนี่แหละที่จะต้องแบกรับบาปกรรมของ “รุย” ต่อไป
เธอจะต้องฝึกฝนการใช้อำนาจบาปตะกละให้เชี่ยวชาญเพื่อหาหนทางเอาชื่อกับความทรงจำของเหล่าเหยื่อกลับคืนมา
แม้ว่านั่นจะเส้นทางที่ทำให้ตัวสปิก้าใกล้เคียงกับความเป็น “รุย อาร์เน็บ” คนเดิมยิ่งขึ้นไปอีกก็ตาม
. สุบารุหันไปขอโทษทันซ่าที่เขาไม่ฟังคำแนะนำของเธอ ทันซ่าสงสัยว่าทำไมสุบารุไม่อ้างว่าการใช้งานรุยจะส่งผลดีต่อท่านยอร์น่า แค่นั้นทันซ่าก็คงเข้าข้างสุบารุแล้ว
ทว่า สุบารุไม่ได้อยากจะใช้วิธีการขี้โกงในการซื้อใจหรือสร้างความสัมพันธ์กับทุกคน และทันซ่าก็คือหนึ่งในคนที่เขาไม่อยากทำแบบนั้นด้วย
ช่วงที่ยังติดอยู่บนเกาะกินุนไฮฟ์ สุบารุเคยไม่ลังเลที่จะฆ่าตัวตายเพื่อทำการ Try & Error ในการแก้ไขความสัมพันธ์กับทาสดาบบนเกาะใหม่เรื่อยๆ จนกว่าจะได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ
สุบารุ: แต่ว่า พอได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าทุกคนก็ไม่อยากทำอีกแล้วล่ะ
สุบารุหลับตาลงและใช้ลิ้นเลียไปหลังฟันกรามเพื่อเช็คให้แน่ใจว่าไม่มีถุงเก็บยาพิษซ่อนอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว
สุบารุได้ตั้งมั่นกับตัวเองไว้ว่าเขาจะไม่ใช้วิธีการนั้นเพื่อแก้ไขความผิดพลาดในความสัมพันธ์อีกต่อไป เนื่องจากว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ใช่เรื่องที่ควรจะแก้ไข
. ตัดไปยังอีกฝั่งหนึ่ง
การ์ฟีล: พี่ออตโต้ จะรักษาให้เนี่ย ยื่นแขนมาทีเซ่
ออตโต้: ไม่ล่ะ อย่าได้กังวลไป สบายมากครับ ไม่เห็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย…
การ์ฟีลคะยั้นคะยอให้ออตโต้ยอมให้เขารักษามือข้างขวาของออตโต้ที่ทั้งบวมเป่งและฟกช้ำดำเขียวจนน่าเป็นห่วง
ทีแรกออตโต้นั้นเอาแต่ดื้อรั้น แต่พอการ์ฟีลเกลี้ยกล่อมว่าเขาไม่อยากไปสู้ศึกสำคัญระหว่างที่ต้องพะวงเรื่องมือที่ยังไม่ได้รักษาของพี่ชาย
สุดท้ายออตโต้ก็ยอมใจอ่อนให้การ์ฟีลรักษากำปั้นที่บวมเป่ง เรียกได้ว่านี่เป็นครั้งแรกเลยที่ออตโต้พึ่งเคยกระดูกมือหักจากการใช้ชีวิต 20 กว่าปีที่ผ่านมา
การ์ฟีล: นี่มันเหมือนกับ “การตายในศึกก่อนใครของโดมุสใจเสาะ” เลย
ออตโต้: หมายถึงว่าพวกใจเสาะมักจะทำตัวกระตือรือร้นเกินเหตุในสนามรบจนตายไปแบบน่าเบื่องั้นเหรอ?
การ์ฟีล: เอาเหอะ ยังไงพี่ออตโต้ก็ห่างไกลจากคำว่าใจเสาะเยอะอยู่แล้วน่า
. กระแสเวทรักษาที่อ่อนโยนเหมือนน้ำอุ่นไหลผ่านมือขวาของออตโต้และสมานบาดแผลพร้อมลบล้างความเจ็บปวดออกไป
การ์ฟีลเตือนออตโต้ว่าอย่าพึ่งรีบใช้มือขวาไปต่อยอะไรอีก เนื่องจากว่ามือข้างนั้นยังอ่อนแอหลังพึ่งผ่านการฟื้นฟู ถ้าหากว่าเขาอยากจะต่อยอีกก็ควรใช้มือข้างซ้าย
ว่าแล้วการ์ฟีลก็หันไปดูกำแพงรถมกรที่มีรอยบุบและรอยแตก ผลงานจากฝีมือกำปั้นของออตโต้ ซึ่งถ้าหากลองวัดความสูงของรอยกำปั้นดูจะพบว่า…
การ์ฟีล: ――ตำแหน่งตรงกับส่วนหัวของจอมทัพตัวจิ๋วเลยสินะ
ออตโต้: คุณนัตสึกิเนี่ยโชคดีนะครับที่ตัวหดลงพอดี เพราะถ้าเผลอไปต่อยคุณนัตสึกิในสภาพนั้นเข้า ไม่ว่าจะอ้างอะไร ผมก็คงดูเหมือนคนเลวทรามอยู่ดีล่ะนะครับ
การ์ฟีล: นั่นสิเนอะ ถ้าจอมทัพเขายังตัวใหญ่ ชั้นคนนี้ก็คงต่อคิวรอต่อยต่อจากพี่นั่นแหละนะ
สองหนุ่มพูดจาหยอกล้อกันว่าบางทีความเจ็บก็เป็นวิธีสั่งสอนที่ดีที่สุด เพราะงั้นการต่อยสุบารุสักหมัดให้เขาได้เรียนรู้น่าจะส่งผลดี ต่อให้จะเป็นร่างเด็กก็ตาม
กระนั้นสุดท้ายแล้วออตโต้ก็ไม่คิดจะลงไม้ลงมือเช่นนั้นอยู่ดี เพราะถ้าหากเขาไปหาสุบารุในตอนนี้ มีหวังได้เห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็นเข้าแน่ๆ
. ออตโต้ใช้มือขวาที่พึ่งรักษาเขกกะโหลกตัวเองเพื่อใช้ความเจ็บปวดดึงสติเอาไว้
ตอนนี้เอมิเลียกับเบียทริซกำลังยืนเฝ้ารอผลสรุปของการหารือเรื่อง “รุย” ของสุบารุ เรม รัม อยู่ใกล้ๆ ที่การ์ฟีลยังอยู่ด้วยคงเพราะเขาเป็นห่วงออตโต้
ตามความเห็นของออตโต้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลประการใด บิชอปบาป “ตะกละ” รุย อาร์เน็บ ก็สมควรถูกกำจัดทิ้งให้สิ้นซาก
ด้วยเหตุนี้ ออตโต้จึงจำใจไม่ยอมบอกความจริงอย่างหนึ่งให้พวกเอมิเลียได้ทราบ ซึ่งก็คือ แท้จริงแล้วออตโต้รู้ดีว่า “รุย” นั้นไร้จิตอาฆาตโดยสิ้นเชิง
ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นเด็กสาวที่พูดไม่เป็นภาษา แต่ “พรคุ้มครองแห่งประกาศิต” ของออตโต้นั้น สามารถทำให้เขาสื่อสารกับทารกได้สบาย
ช่วงที่กำลังตั้งตัวเป็นพ่อค้าเร่ ออตโต้เคยรับงานเสริมช่วยดูแลลูกน้อยของพวกคนมีอิทธิพลมาเยอะแล้ว เขาจึงสามารถอ่านเจตนาของ “รุย” ได้ชัดเจนตั้งแต่แรก
ออตโต้รู้ดีว่า “รุย” นั้นห่วงใยสุบารุและเรมเป็นอย่างมาก แต่เขากลับเลือกเก็บเรื่องนั้นเป็นความลับจากพวกเอมิเลีย เพื่อให้พวกเธอรักษาระยะห่างจาก “รุย” เอาไว้
. อนาสตาเซีย: ――ออตโต้คุงกับการ์ฟคุง ว่างคุยไหมเอ่ย?
อนาสตาเซียกับยุลิอุสเข้ามาทักทายออตโต้กับการ์ฟีล แต่การที่ยุลิอุสโผล่มาด้วยทำให้ใบหน้าของออตโต้เกร็งขึ้นเล็กน้อย
ส่วนการ์ฟีลนั้นไม่ชอบให้อนาสตาเซียเรียกเขาว่า “การ์ฟคุง” เท่าไหร่ ซึ่งที่จริงแล้วอนาสตาเซียก็ติดวิธีเรียกแบบนั้นมาจากมิมินี่แหละ
ตั้งแต่ที่สองคนนั้นโผล่มา การ์ฟีลก็รีบมายืนขวางออตโต้ไว้ เพราะเขาสัมผัสได้ว่าพี่ชายมีปฏิกิริยาต่อยุลิอุสไม่ค่อยดีเท่าไรนัก
เดิมทีอนาสตาเซียตั้งใจพายุลิอุสมารักษาออตโต้ แต่พอออตโต้ยกมือขวาให้ทั้งสองคนเห็นว่าการ์ฟีลช่วยรักษาเรียบร้อยแล้ว อนาสตาเซียจึงแลบลิ้นอย่างโล่งใจ
หากเทียบกันกับพวกเอมิเลียที่ร่วมเดินทางกับอนาสตาเซียและยุลิอุสผ่านเนินทรายออกุเลีย ออตโต้กับการ์ฟีลนั้นไม่ได้สนิทสนมกับฝ่ายอนาสตาเซียมากนัก
ออตโต้ประกาศชัดเจนเลยด้วยซ้ำว่าเขายังมองพวกอนาสตาเซียเป็นศัตรูอยู่ ซึ่งทางอนาสตาเซียก็ชอบใจที่ในฝ่ายเอมิเลียยังมีคนที่มองเธอเช่นนั้นอยู่
. ยุลิอุสขอโทษออตโต้ที่ก่อนหน้านี้เขาก้าวก่ายเกินเลยไปหน่อย ทีแรกออตโต้นึกว่ายุลิอุสขอโทษเรื่องที่เขาบอกว่าตัวเองไม่ใช่คนนอก
แต่จุดยืนเรื่องนั้นของยุลิอุสยังไม่เปลี่ยน เขามีน้องชายที่หลับไม่ตื่นและจดจำชื่อไม่ได้ ด้วยเหตุนั้น ยุลิอุสจึงยึดมั่นว่าตัวเขาไม่ใช่คนนอกในเรื่องนี้อย่างแน่นอน
ออตโต้: …ถ้างั้นแล้ว เรื่องอะไรที่คิดว่าก้าวก่ายเกินไปล่ะ?
ยุลิอุส: ท่านออตโต้ ขออภัยด้วยที่แย่งเอาบทบาทของคุณไป
ออตโต้: …
ยุลิอุส: เข้าใจได้จากการตอบรับของคุณเลย ต่อให้ฉันไม่พูดออกไป คุณก็คงจะใช้โอกาสนั้นพูดประเด็นเดียวกันอยู่ดี ถึงกระนั้น ฉันกลับแย่งเอาบทบาทผู้รอบรู้ประจำฝ่ายของคุณไป เพียงเพราะว่าเป็นเหยื่อของบาป “ตะกละ” เพราะงั้นแหละ
ยุลิอุสหยุดคำพูดลงและโค้งศีรษะให้แก่ออตโต้
ยุลิอุส: ขออภัยจากก้นบึ้งของหัวใจ รู้สึกผิดไปแล้วจริงๆ ครับ
ออตโต้หักห้ามใจไม่ให้เผลอกัดริมฝีปากตัวเองต่อหน้าสองคนนี้ แถมยุลิอุสก็ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาเสียที ออตโต้จึงรู้ตัวว่าเขาเป็นฝ่ายที่ต้องพูดอะไรต่อก่อน
ออตโต้: …เงยหน้าขึ้นมาเถอะครับ
พอได้ยินคำอนุญาต ยุลิอุสจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา เผยให้เห็นบาดแผลใต้ดวงตาที่ส่งเสริมภาพลักษณ์ของผู้กล้าแกร่งไร้ความยำเกรง
ออตโต้: เรื่องที่คุณกล่าวไว้ไม่ได้มีจุดประสงค์ร้าย ไม่ต้องกังขาเรื่องที่คุณตั้งใจจะให้ความร่วมมือกับคุณนัตสึกิด้วย แต่กระนั้น คุณก็ยังเป็นศัตรูอยู่ดี ไม่มีอะไรเปลี่ยน
ยุลิอุส: ท่านออตโต้
ออตโต้: ผมไม่ใช่อัศวิน เราจึงไม่มีทางได้ดวลดาบกัน และคุณเองก็ไม่ใช่พ่อค้าหรือข้าราชการ เราจึงไม่มีทางได้ปะทะวาจากัน ――แต่ถึงกระนั้น แม้จะไม่ต้องดวลดาบหรือฟาดวาจากัน คุณก็ยังเป็นศัตรูของผม และผมก็ยังเป็นศัตรูของคุณครับ
ออตโต้กำหมัดและประกาศจุดยืนว่า ไม่ว่าสุบารุกับเอมิเลียจะคิดเห็นอย่างไร จักรวรรดิวอลลาเคียก็ต้องการนำบิชอปมหาบาปมาใช้ประโยชน์อยู่ดี
ดังนั้น ถ้าหากเกิดผลเสียหายขึ้นมาภายหลัง ภาระรับผิดชอบก็ควรจะตกอยู่ที่จักรวรรดินั่นแหละ ซึ่งอนาสตาเซียเองก็เห็นด้วยในประเด็นนี้
ทว่า ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร หากคนทั่วไปทราบว่าจักรวรรดิ พรรคเอมิเลีย และพรรคอนาสตาเซียมีส่วนเกี่ยวข้องกับบิชอปมหาบาป
แม้จะเพียงแค่เล็กน้อย ก็รับรองได้เลยว่าคงเสื่อมเสียชื่อเสียงกันระนาว
นั่นคือสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่ายุลิุสผู้เป็นเหยื่อ เอมิเลียผู้มีจิตใจดีงาม หรือสุบารุผู้อ่อนต่อโลกและเปี่ยมล้นด้วยความหวังจะปรารถนาเช่นไร
. ออตโต้ขอตัวจากออกมาแค่นั้นโดยอ้างว่ามีธุระ แถมยังกำชับการ์ฟีลว่าไม่จำเป็นต้องตามเขามา สื่อสารชัดเจนว่าเขาต้องการอยู่คนเดียวสักพัก
จิตใจของออตโต้ยังคงระส่ำระส่าย เขานึกย้อนถึงคำพูดของยุลิอุสที่เจ้าตัวขอโทษเรื่อง “แย่งบทบาทของเขาไป”
ที่จริงแล้วออตโต้ไม่ได้เกลียดหรือมีปัญหาอะไรกับยุลิอุสหรอก เขาแค่รู้สึกขมขื่นที่ยุลิอุสเข้าใจผิดไปอย่างใหญ่หลวง
ออตโต้นั้นไม่มีวันที่จะพูดอะไรที่เป็นการกดดันให้สุบารุรู้สึกว่าเขามาถึงทางตันอย่างแน่นอน
จริงอยู่ว่าออตโต้เห็นด้วยกับสิ่งที่ยุลิอุสกล่าวไว้ทุกประการ กระนั้นต่อให้ต้องตาย ออตโต้ก็จะไม่มีวันพูดเรื่องนั้นออกมาให้สุบารุได้ยินโดยเด็ดขาด
ถ้ามองดูลึกๆ แล้ว ยุลิอุสกับสุบารุนั้นคล้ายกันกว่าที่คิด ทั้งสองเป็นพวกยึดถือในอุดมคติ และเชื่อมั่นในความดีงามของมนุษย์ คิดอะไรก็พูดออกมาตรงๆ
เรียกได้ว่ายุลิอุสนั้นก้าวเดินอยู่บนแสงสว่างแบบเดียวกันกับสุบารุและเอมิเลีย …ต่างไปจากออตโต้
. รอสวาล: ――ออตโต้คุง อย่าทำแบบนั้นเลย
พอออตโต้รู้ตัวอีกที เขาก็เผลอยกแขนขวาที่พึ่งได้รับการรักษาขึ้นมา และเตรียมที่จะกระแทกมันใส่กำแพงอีกครั้ง แต่รอสวาลกลับโผล่มายั้งมือเขาไว้ได้ก่อน
รอสวาลมองออกว่าออตโต้ไม่อยากคุยกับเขา แต่ก็ยังอยากหาเรื่องชวนคุยอยู่ดี ออตโต้จึงเริ่มรำคาญเล็กน้อย
ออตโต้: ท่านมาร์เกรฟน่าจะมองออกอยู่แล้วนี่ ว่าตอนนี้ผมน่ะยังไม่สะดวกคุย ถ้าไม่อยากให้ทั่วทั้งร่างถูกพวกหนูที่ผมกล่อมมาได้แทะ ก็รบกวนช่วยอย่าสอดนักเลยครับ
รอสวาล: หลังจากนี้ไป ถ้าเกิดถูกหนูแทะขึ้นมา ก็รู้ได้เลยว่าคนร้ายคือนายเองสินะ เรื่องนั้นน่ะฟังแล้วได้ประโยชน์ก็จริง… แต่ที่น่าเป็นห่วงคือนายมากกว่านะ
ออตโต้: …ผมเหรอ? ทำไมท่านมาร์เกรฟถึงคิดเช่นนั้นล่ะ?
รอสวาล: ฉันน่ะเหรอ? แน่นอนว่าฉันน่ะ มีสแตนส์(จุดยืน)แบบเดียวกับออตโต้คุงว่าต่อให้จักรวรรดิจะถูกทำลายย่อยยับยังไงก็ไม่สำคานนน
ออตโต้: …
รอสวาล: โอ๋ ผิดงั้นเหรอ? บิชอปมหาบาปน่ะไม่ต่างอะไรจากยาพิษที่ไม่สามารถทดแทนยารักษาได้ ถ้ายังดันทุรังคิดจะใช้งานมัน จักรวรรดิก็สมควรที่จะหายไปแล้ว อย่างที่นายแนะนำสุบารุคุงไป เขาควรจะสลัดทิ้งให้หมดและพาแค่เมมเบอร์ที่ไม่อยากจะทอดทิ้งกลับไปด้วยกัน
. ออตโต้รู้สึกรังเกียจท่าทีพยายามประจบประแจงของรอสวาล แต่ในขณะเดียวกันเขาก็เกลียดตัวเองที่มองว่าความคิดเหล่านั้นคือตัวเลือกที่ถูกต้องตามตรรกะที่สุด
รอสวาลกล่อมออตโต้ต่อว่าออตโต้ทำมามากพอแล้ว และไม่ว่าออตโต้จะพยายามขัดขืนอย่างไร เวลาที่เอมิเลียกับสุบารุมีความปรารถนาตรงกัน สุดท้ายความปรารถนานั้นก็จะกลายเป็นจริงขึ้นมาอยู่ดี
ออตโต้สับสนไปหมด ถ้าหากทุกสิ่งทุกอย่างที่สุบารุกับเอมิเลียต้องการจะกลายเป็นจริง 100% อย่างที่รอสวาลว่า ป่านนี้เอมิเลียคงจะได้ขึ้นเป็นกษัตริย์และเปลี่ยนชื่อไปเป็น “นัตสึกิ เอมิเลีย” ไปนานแล้ว
ออตโต้: นี่ล้อเลียนผมอยู่เหรอครับ? หรือไม่งั้นก็กำลังล้อเลียนคุณนัตสึกิกับท่านเอมิเลียอยู่?
รอสวาล: ไม่ใช่ทั้งคู่ ก็แค่รู้สึกสงสารนาย บ้านเกิดของนายมีส่วนช่วยในการเดินทางจากลูกุนิก้ามายังวอลลาเคีย ด้วยเหตุนั้น ฉันเลยรู้สึกทราบซึ้งใจต่อนายมาก ถึงได้อยากจะให้คำแนะนำนี้ไว้
ออตโต้: …
รอสวาล: การเข้ามาเกี่ยวพันในการคัดค้านความเห็นของสุบารุคุงและท่านเอมิเลียมากเกินไปจะกลายเป็นพิษร้ายต่อตัวนาย รู้สึกเป็นห่วงจริงๆ ว่าพิษร้ายนั้นจะกลืนกินนายและทำให้ถึงตายในที่สุด ยังไงเสียนายก็เป็นบุคลากรมากพรสวรรค์ที่หาตัวได้ยากล่ะนะ
รอสวาลเลิกพูดจาลากเสียงแบบตัวตลกและจดจ้องออตโต้ ซูเวนด้วยดวงตาทั้งสองสี ราวกับว่าอย่างจะแสดงให้อีกฝ่ายเห็นถึงความจริงใจ
. ออตโต้นิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนที่เขาจะเริ่มรู้ทันว่ารอสวาล L เมเธอร์สมีจุดประสงค์เช่นไรกันแน่ ออตโต้จึงสวนกลับว่าเขาคงยอมฟังคำแนะนำของรอสวาลไม่ได้
ออตโต้: เข้าใจดีครับ ――ผมน่ะเกะกะขวางทางใช่ไหม? ผมยังไม่ยกโทษให้กลอุบายที่ท่านมาร์เกรฟวางไว้เลย แถมยังกังขาว่าน่าจะมีอุบายอะไรที่แอบเตรียมไว้อีก
รอสวาล: …โอ๋?
ออตโต้: เพราะงั้นถึงได้เข้าหาตอนที่ผมมีเรื่องไม่สบายใจมากมายรุมล้อม คงคิดว่าเป็นโอกาสเหมาะที่จะกำจัดผมทิ้งโดยมีเหตุผลรองรับ แต่พลาดครั้งใหญ่แล้วครับ
รอสวาลประเมินถูกก็จริงว่านี่คือสถานการณ์แรกที่ทำให้ออตโต้โมโหมากขนาดนี้ตั้งแต่เข้าร่วมพรรคเอมิเลียมา โกรธพอๆ กับตอนที่เขาเคยต่อยหน้าสุบารุเป็นครั้งแรก
แต่รอสวาลประเมินพลาดที่คิดว่าออตโต้จะยอมสละทิ้งทุกอย่าง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เอมิเลียกับสุบารุปรารถนาไม่ได้กลายเป็นจริงฟรีๆ
ทุกอย่างเป็นผลจากน้ำพักน้ำแรงของสมาชิกฝ่ายอย่างออตโต้ การ์ฟีล เบียทริซ รัม เฟรเดริก้า เพทร่า และพาทรัช ด้วยเช่นกัน
รอสวาลพยายามจะสื่อว่าทุกสิ่งที่สุบารุกับเอมิเลียต้องการจะกลายเป็นจริง ไม่ว่าคนรอบตัวจะคัดค้านอย่างไร สุดท้ายตัวตนของพวกเขาเหล่านั้นก็ไร้ความหมายอยู่ดี
ทว่า ออตโต้ไม่ใช่คนที่จะพยักหน้าเห็นด้วยกับสุบารุและเอมิเลียไปทุกเรื่องและปูทางให้ความปรารถนาของทั้งสองคนกลายเป็นจริง
เขาไม่ได้มีพลังต่อสู้อย่างการ์ฟีลและเบียทริซ และไม่ได้เป็นเสาค้ำจุนช่วยเหลืออย่างรัม เฟรเดริก้า หรือเพทร่า
เช่นนั้นแล้วความหมายในการมีอยู่ของออตโต้คืออะไร?
ออตโต้: ทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก ยอมรับเรื่องนั้นไม่ได้หรอก ไม่มีทางยอมได้หรอก ตราบใดที่คุณนัตสึกิกับท่านเอมิเลียยังคงมีบางสิ่งที่ปรารถนาอยู่ เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาเลิกที่จะปรารถนา เมื่อนั้นแหละที่ความหมายในการมีอยู่ของตัวผมจะหมดไปครับ
รอสวาล: …
ออตโต้: น่าเสียดายนะ ท่านมาร์เกรฟ ที่มันไม่เป็นไปตามที่คุณปรารถนา
ออตโต้ไม่ถูกกับรอสวาลเสมอมา จึงไม่น่าแปลกที่รอสวาลอยากจะกำจัดเขาออกไปจากเกม แต่สำหรับการเดินหมากในวันนี้ ออตโต้ไม่หลงกลยอมแพ้ไปก่อน
ออตโต้: ผมเลือกจุดยืนของตัวเองไปแล้ว ตัวผมน่ะไม่มีทางก้าวเดินบนแสงสว่างได้ แต่ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร
รอสวาล: …
ออตโต้: เดินหมากผิดแล้ว ท่านมาร์เกรฟ คุณน่ะไม่ควรจะเข้าหาผมเลย
เนื่องจากรอสวาลเร่งรีบเดินเกมเกินไป ผลลัพธ์จึงลงเอยผิดคาดจากที่เขาต้องการ กลายเป็นว่าออตโต้ตั้งมั่นในจุดยืนของตัวเองยิ่งกว่าเดิม
. ระหว่างที่ออตโต้จดจ้องรอสวาลที่ทำใบหน้าบึ้งตึง เพทร่าก็โผล่มาทักทายเขา เนื่องจากว่าเธอเป็นห่วงออตโต้หลังได้ยินข่าวเรื่องที่เขาชกกำแพงจนมือเจ็บ
การปรากฏตัวของเพทร่าทำให้รอสวาลไปต่อไม่เป็นเช่นกัน เธอเหน็บแนมรอสวาลเรื่องที่ลิ้นเขารับรสชาติไม่ได้ ไล่ต้อนรอสวาลจนมุมเสียยิ่งกว่าออตโต้เมื่อครู่เสียอีก
เพทร่า: อ๊ะ จะว่าไปแล้ว ที่ได้ยินมา ไม่ได้มีแค่เรื่องมือค่ะ ก่อนหน้านี้ ได้ยินว่าคุยเรื่องรุยจังกัน แล้วก็…
ออตโต้: อ๊ะ อา นั่นสินะครับ เรื่องนั้นเองก็น่าเป็นห่วง――
เพทร่า: แล้วฉันก็เลยลงมือต่อยสุบารุแทนที่คุณออตโต้น่ะค่ะ
เพทร่ากล่าวเช่นนั้นออกมาหน้าตาเฉย พลางยกกำปั้นขึ้นมาโชว์อย่างกระตือรือร้น
เพทร่า: ได้ยินว่าคุณออตโต้ยั้งมือไว้ เพราะถ้าเกิดคุณออตโต้ต่อยสุบารุตัวจิ๋วในตอนนี้มันคงน่าสงสารเกินไปหน่อย เพราะงั้น ฉันก็เลยลงมือให้แทนค่ะ
ออตโต้: ฮ่า…ฮ่าฮ่าฮ่า…อะฮ่าฮ่าฮ่า!
ทั้งที่พึ่งรู้สึกขมขื่นจากคำขอโทษของยุลิอุสผู้เข้าใจผิด ทั้งที่พึ่งรู้สึกผิดหวังในตัวเองที่โดนรอสวาลไล่ต้อน กระนั้นคำพูดของเพทร่ากลับให้เขาขำออกมา
ออตโต้ยังคงเห็นต่างจากสุบารุ ปัญหาก็ยังไม่หมดไป แต่ไม่ว่าสุบารุจะเจอทางตันอีกกี่ครั้ง ออตโต้ก็จะคอยเป็นคนช่วยแย้งอยู่เสมอ
เพราะว่านั่นคือเหตุผลในการมีอยู่ของเขา
ออตโต้: เพทร่าจัง
เพทร่า: คะ?
ออตโต้: ขอบคุณนะครับ
เพทร่า: ด้วยความยินดีค่ะ
. จบตอน