ยาเอะ: ――วิลเฮล์ม ทริอัส
ยาเอะพึมพำชื่อของศัตรูผู้แผ่จิตสังหารไปทั่วห้องออกมาพลางยกระดับการระวังตัว เนื่องจากเธอเป็นฝ่ายเสียท่าในการแลกอาวุธยกก่อนหน้านี้
นักดาบชราสามารถเตะศัตรูที่เป็นสตรีเพศได้อย่างแบบไม่ยั้งตีน หากยาเอะไม่กระโจนตัวถอยหลังเพื่อลดดาเมจ ท้องของเธอคงยุบเป็นรูปรอยเท้าไปแล้ว
กระทั่งในวัยชรา ศัตรูเบื้องหน้ายาเอะก็ยังคงเข้ากับฉายาที่ราชอาณาจักรตั้งให้แก่เขาตั้งแต่เมื่อ 40 ปีก่อน
ยาเอะ: ――นึกไม่ถึงเลยว่าคุณ [อสูรดาบ] จะโผล่มา ตื่นเต้นจังเลยที่ได้พบเจอกับคนดังค่า~ เอพิโซดการล้างแค้นให้แก่ภรรยาที่เสียไปนั้น ช่างเป็นเกียรติยศของดาบแห่งราชอาณาจักรอย่างแท้จริงเลยนะค้า~
วิลเฮล์ม: …
ยาเอะ: ตายจริง? แต่จะว่าไปแล้ว ได้ยินว่าหลังจากนั้นก็ได้พบเจอกับภรรยาอีกครั้งแบบคาดไม่ถึงไปแล้วนี่! เหตุการณ์ที่นครประตูน้ำคงจะเจ็บปวดน่าดูใช่ไหม? สงสารจับใจเลยค่ะ ฮือๆๆ
ระหว่างที่ตีหน้าเศร้าและออกท่าทางทำเป็นร้องไห้ ยาเอะก็ยังคงจับตาดูศัตรูไม่ลดละ แต่ว่าฝั่งวิลเฮล์มมิได้หลงกล เขายังคงกำสองดาบในมือแน่นและเปล่งรังสีดาบออกมา
อิงตามข้อมูลที่ยาเอะฟังมาจากไฮน์เคล เธอนึกว่าวิลเฮล์มจะหัวร้อนง่ายกว่านี้หากถูกล้อเลียนเรื่องภรรยา แสดงว่าข้อมูลน่าจะผิดพลาด
สุดท้ายแผนปั่นหัวให้อีกฝ่ายจิตว้าวุ่นเลยทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงนิสัยเสียในสายตาของนักดาบชราแทน
. ยาเอะรำพึงในใจว่าเธออยากให้ไฮน์เคลเป็นคนเฝ้าเฟลท์แทน พอไฮน์เคลปล่อยเฟลท์หนีไปได้ ยาเอะจะได้มีข้ออ้างในการกำจัดทั้งคู่ทิ้ง
นอกจากหัวหน้าหมู่บ้าน(โอลบาร์ต)แล้ว ไม่เคยมีใครมองวิชาอำพรางของยาเอะออกมาก่อน เธอจึงสงสัยว่าเฟลท์แอบแจ้งที่อยู่ให้วิลเฮล์มรู้ด้วยวิธีการบางอย่างและตรึงลวดเหล็กรอบคอเฟลท์ให้แน่นยิ่งขึ้น
เฟลท์ปฏิเสธอย่างเจ็บใจว่าเธอไม่ได้ทำอะไรเลย แถมยังแลบลิ้นใส่พร้อมเตือนว่ายาเอะไม่มีเวลามัวมาสนใจว่าเฟลท์จะหนีไหมหรอก
ยาเอะยังคงมิได้ละสายตาจากศัตรู เป็นฝั่งวิลเฮล์มเองด้วยซ้ำที่เลือกไม่บุกเข้ามาต่อ คงเพราะเขากำลังประเมินอานุภาพอาคมของยาเอะอยู่
อาคมของชิโนบิล้วนแต่ถูกคิดค้นมาเพื่อใช้สังหารหรือเล่นงานช่องโหว่ของศัตรูโดยเฉพาะ อาคมลวดเหล็กของยาเอะเองก็ไม่ต่างกัน
ดังนั้น คู่ต่อสู้ที่เจนศึกอย่างวิลเฮล์มย่อมระมัดระวังอาคมชิโนบิเป็นธรรมดา หลังจากนี้ฝั่งยาเอะเพียงแค่ต้องวางกับดักทับซ้อนกันไว้เหมือนใยแมงมุม
. วิลเฮล์ม: ――สี่กระบวน
ยาเอะ: ――อะไรคะนั่น?
คำถามนั้นมิได้รับคำตอบเป็นคำพูด เนื่องจากวิลเฮล์มเลือกที่จะเปล่งรังสีดาบออกมาอย่างรุนแรงแทน ยาเอะจึงตอบโต้ด้วยการตวัดลวดจากแหวนทั้งสิบวงเข้าใส่ [อสูรดาบ]
ถึงแม้ว่าอัลจะสั่งห้ามปลิดชีพศัตรูเอาไว้ แต่ยาเอะรู้ดีว่าการโจมตีที่ไร้เจตนาสังหารมิอาจทำอะไรนักดาบชราผู้นี้ได้
ต่อหน้าตาข่ายลวดเหล็กที่ล้อมเข้ามาจาก 32 ทิศทาง วิลเฮล์มตอบโต้ด้วยการตวัดดาบคู่อย่างรวดเร็วเพื่อสร้างสายลมให้พุ่งไปปะทะกับลวดทั้งหมด
ความเร็วการเหวี่ยงดาบอันน่าเหลือเชื่อทำให้ยาเอะเห็นภาพลวงตาของสะเก็ดไฟจากปลายดาบ แต่เธอก็ตวัดลวดจู่โจมระลอกสองต่ออย่างไม่ลดละ
ทันใดนั้นเองส่วนหนึ่งของ [พื้น] ห้องก็ถูกดาบเฉือนและงัดให้ลอยขึ้นมาขวางกั้นระหว่างวิลเฮล์มกับยาเอะ มันมีขนาดใหญ่พอๆ กับเตียงหรูหรา
วิลเฮล์มเตะอัดพื้นให้ลอยพุ่งเข้าหายาเอะ ชิโนบิสาวจึงตวัดลวดที่มือซ้ายเพื่อเหวี่ยงเศษ [พื้น] ให้กระดอนกลับไปหา [อสูรดาบ] ด้วยความเร็วที่สูงขึ้น
ยาเอะ: หา?
ทว่า นักดาบชราทำการปักดาบลงใส่จุดศูนย์กลางของ [พื้น] ที่กระดอนกลับมาอย่างแม่นยำ โมเมนตัมทั้งหมดสูญสลาย ส่งผลให้เศษพื้นขนาดมหึมาถูกเสียบคาไว้กลางอากาศ
กระทั่งยาเอะผู้ถูกเรียกขานเป็นอัจฉริยะยังตระหนักได้ว่าสิ่งที่ [อสูรดาบ] พึ่งแสดงให้เห็นคือวิชาดาบในระดับเทพเจ้า
. วิลเฮล์ม: สามกระบวน
เศษ [พื้น] ทั้งบดบังทัศนวิสัยและขัดขวางการโจมตีด้านหน้า แต่พอได้ยินเสียงพึมพำ ยาเอะก็รีบตวัดลวดเหล็กเข้าจู่โจมขนาบข้างซ้ายขวา เธอวางลวดดักเส้นทางหนีไว้แล้วด้วย
แต่แทนที่จะหนี วิลเฮล์มกลับพุ่งเข้ามาฟันหวดส่วนด้ามของดาบเล่มที่เสียบ [พื้น] อยู่ ส่งผลให้มันพุ่งตรงเข้าใส่กลางแสกหน้าของยาเอะ
เมื่อรู้ตัวว่าดึงลวดกลับมากัน “กระสุนดาบ” ไม่ทัน เธอจึงตัดสินใจเอียงคอหลบแทน ดาบเล่มนั้นเลยปักเข้าใส่กำแพงด้านหลังยาเอะ เฉียดลำคอของเธอไปนิดเดียว
นั่นคือความผิดพลาด เนื่องจากกระสุนดาบที่พุ่งเข้ามาได้ปักขวางเส้นทางหลบหนีทางด้านขวาไว้และบีบบังคับให้ยาเอะหนีได้แต่ทางซ้าย
วิลเฮล์ม: ――ย้ากกกกก!!
ตอนนั้นเองที่ [อสูรดาบ] กระโจนตัวจากเศษ [พื้น] ขึ้นไปแล้วดีดตัวจากเพดานซ้ำอีกทอดเพื่อเข้าประชิดศัตรู คมดาบของเขาผ่าไหล่ซ้ายของยาเอะเป็นแผลลึก
. วิลเฮล์ม วาน แอสเทรอา ――ไม่สิ วิลเฮล์ม ทริอัสตัดสินใจมาเฝ้าอยู่ที่นครหลวงลูกุนิก้าเพื่อหาหนทางรักษาครูช คาร์สเทนผู้เป็นนายของตน
เขาได้ยินว่าเส้นทางไปสู่หอสังเกตการณ์เพลอาเดสที่ [นักปราชญ์] ชอล่าประจำการอยู่ถูกเปิดออกแล้ว หนทางรักษาผลของอำนาจบาป [ราคะ] จึงเริ่มมีความหวัง
ต่อให้ความหวังดังกล่าวจะริบหรี่แค่ไหน เฟลิสและวิลเฮล์มก็จะไขว่คว้ามันไว้ เพราะงั้นทั้งคู่จึงเดินทางมาที่นครหลวงเพื่อรอข่าวดีและหวังที่จะได้ติดตามไปยังหอสังเกตการณ์ในรอบถัดไป
ออตโต้: ――มีเรื่องที่อยากให้ช่วยรับฟัง แล้วก็มีเรื่องที่อยากจะขอความร่วมมืออยู่น่ะครับ
แต่ในขณะที่กำลังรออยู่ ณ คฤหาสน์หลวง เจ้าหน้าที่กิจการภายในของฝ่ายเอมิเลียก็มาแจ้งข่าวหายนะที่อาจจะสั่นคลอนทั้งราชอาณาจักร
แถมชายหนุ่มยังกล่าวถึงชื่อ “สองชื่อ” ที่ผลักดันให้วิลเฮล์มหยิบดาบขึ้นมาช่วยต่อสู้
. วิลเฮล์ม: ――ย้ากกกกก!!
ตัดกลับมาปัจจุบัน วิลเฮล์มกำลังต่อสู้อยู่กับเด็กสาวผมแดงที่เป็นชิโนบิผู้มากฝีมือ อาวุธลวดเส้นบางของเธอมีวิถีโจมตีที่ทั้งกว้างขวาง แปลกประหลาด และหลากหลาย
คู่ต่อสู้ประเภทนี้ยิ่งสู้นานยิ่งเสียเปรียบ วิลเฮล์มจึงหมายเผด็จศึกอย่างรวดเร็ว ซึ่งเขาก็สามารถเข้าประชิดและฟันผ่าไหล่ซ้ายของชิโนบิสาวเป็นแผลลึกได้สำเร็จ
ที่จริงวิลเฮล์มตั้งใจจะผ่าร่างของศัตรูให้ขาดสะพายแล่งเป็นสองซีก แต่ชิโนบิสาวตวัดลวดผ่าพื้นเป็นหลุมเพื่อสร้างช่องทางหลบหนีฉุกเฉินได้ทันเสียก่อน
ทั้งชิโนบิสาวและวิลเฮล์มร่วงลงหลุมตามแรงโน้มถ่วง แต่วิลเฮล์มไม่ลืมที่จะดึงดาบเล่มที่เขาตอกมาขวางกั้นเส้นทางหนีก่อนหน้านี้กลับคืนมา
ความน่ารำคาญของชิโนบิคือเมื่อเผลอปล่อยให้พวกมันละสายตาไปได้ ตอนที่พวกมันโผล่มาอีกครั้ง ระดับความยุ่งยากในการปราบก็จะเพิ่มขึ้นเป็นห้าหรือสิบเท่า ดังนั้น――
วิลเฮล์ม & ยาเอะ: ――เผด็จศึกกันที่นี่แหละ
วิลเฮล์มและชิโนบิสาวกล่าวขึ้นพร้อมกันด้วยความบังเอิญ ทั้งคู่ร่วงลงสู่หลุมมืดชั้นใต้ดิน ซึ่งมีเส้นลวดมรณะถักทอไว้เต็มไปหมดดุจใยแมงมุม
. ย้อนไปก่อนหน้าเล็กน้อยในมุมมองของยาเอะ ระหว่างที่เธอร่วงลงหลุมที่ตนสร้างขึ้น ยาเอะก็รีบใช้ลวดเหล็กพันไหล่ซ้ายเพื่อห้ามเลือด
ยาเอะยังคงทึ่งไม่หายที่ตนเองหวิดจะถูก [อสูรดาบ] สังหารภายใน 4 กระบวนท่าดังที่เขาประกาศก่อนหน้านี้
กระบวนที่ 1 คือการฟันตอบโต้ลวดเหล็ก กระบวนที่ 2 คือการถีบ [พื้น] ที่ผ่าออกมา กระบวนที่ 3 คือการเสียบ [พื้น] ที่กระดอนกลับมา และกระบวนที่ 4 คือการใช้กระสุนดาบเป็นตัวหลอกเพื่อฟันผ่าไหล่
ไม่ว่าจะเป็น [ผู้เฒ่าอำมหิต] นิสัยสุดเลวร้ายที่เธอคุ้นเคยดี ยักษ์ชราที่เกือบจะทำให้อัลแผนเสีย หรือ [อสูรดาบ] ผู้ที่ยังคงเป็นสุดยอดนักดาบในวัยชรา
ชายแก่ที่ยาเอะรู้จักมีแต่บุคคลไม่น่าอภิรมย์ทั้งนั้น ที่จริงเธอก็เคยเรียนรู้จากโอลบาร์ตมาแล้วว่าคนแก่ในสายอาชีพที่เสี่ยงชีวิตมีแต่พวกตัวตึงเท่านั้นแหละ
ความเก่งกาจของชิโนบิขึ้นอยู่กับศาสตร์การหลอกลวงสายตาและศาสตร์การปั่นหัวเหยื่อเพื่อสร้างจังหวะสังหาร ซึ่งยาเอะเทียบโอลบาร์ตไม่ติดในแง่นั้น
เธอเกือบจะถูกอัลสังหารมาแล้วด้วยซ้ำ ที่ยาเอะยังคงมีชีวิตอยู่ต่อได้เป็นเพราะความเมตตาของสัตว์ประหลาดผู้อ่อนโยนตัวนั้นล้วนๆ
ยาเอะประเมินว่าวิลเฮล์มน่าจะมีประสบการณ์ต่อสู้กับชิโนบิมาแล้ว มันทำให้เธอรู้สึกแค้นเคืองจักรวรรดิวอลลาเคีย รวมถึงชิโนบิที่สังหารเป้าหมายไม่สำเร็จในอดีต
. ยาเอะรวมสมาธิเพื่อถอนหายใจและทำการปรับสายตาให้สามารถมองเห็นทุกอย่างภายในหลุมมืดได้ชัดเจนราวกับเป็นตอนกลางวัน
นี่คือความสามารถการควบคุมร่างกายระดับสูงของชิโนบิ ซึ่งควบคุมได้กระทั่งการไหลเวียนของโลหิตรอบดวงตาเพื่อปรับให้เห็นทุกอย่างเป็นสีเทาและเห็นสิ่งมีชีวิตเป็นสีขาว
ผลจากการฝึกฝนยามค่ำคืนอย่างหนักหน่วงทำให้ยาเอะสามารถปรับสายตาได้ง่ายราวกับกดสวิตช์ภายในร่าง และตอนนี้เธอก็ได้ล่อ [อสูรดาบ] เข้ามาในพื้นที่ถนัดแล้ว
วิลเฮล์ม & ยาเอะ: ――เผด็จศึกกันที่นี่แหละ
ไม่มีฝ่ายไหนตกใจที่บังเอิญพูดประโยคเดียวกัน หมดเวลาเล่นเกมปั่นประสาทแล้ว ทั้งคู่ต่างเตรียมใจที่จะสังหารอีกฝ่ายยามที่กระโจนลงมาในหลุมมืด
หลุมใต้ดินแห่งนี้คือสิ่งที่ “ไรป์ บาริเอล” เจ้าของคนก่อนสร้างเอาไว้เป็นเส้นทางหลบหนีลับ เนื่องจากไรป์เป็นชายที่ไม่ไว้วางใจผู้ใด
หลังจากที่พริสซิลล่าสืบทอดตระกูลต่อจากสามี ยาเอะก็ได้ปิดผนึกเส้นทางลับนี้ไว้เพื่อป้องกันมิให้ศัตรูใช้เป็นเส้นทางบุกรุกและเหลือไว้เพียงแค่พื้นที่หลุมลึก
ยาเอะเกลียดชังไรป์ที่หวังใช้พริสซิลล่าเป็นหุ่นเชิดเพื่อควบคุมประเทศ แต่ก็เห็นด้วยกับการเตรียมทางหนีทีไล่ไว้ก่อนของเขา เธอจึงขอเอามันมาใช้งานให้คุ้ม
. หลุมใต้ดินทรงกระบอกคล้ายบ่อน้ำแห่งนี้คือพื้นที่สังหารของ [ซากุระสีชาด] ลวดเหล็กถูกขึงเตรียมไว้ทุกหนทุกแห่งเพื่อให้ยาเอะเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ
ยาเอะ: ――จากนี้เป็นต้นไป ไม่มีการออมมือแล้วค่ะ
ระหว่างที่ยังคงร่วงหล่น ยาเอะทำการถอดรองเท้าออก เผยให้เห็นเท้าเปล่าที่สวมถุงเท้าสีดำและมีวงแหวนอีกสิบวงสวมอยู่บนนิ้วเท้าแต่ละนิ้ว
เมื่อรวมกับวงที่สวมอยู่บนนิ้วมือ ตอนนี้ยาเอะ เทนเซ่นสามารถควบคุมแหวนลวดเหล็กได้พร้อมกันถึงยี่สิบวง ไม่มีการยั้งมืออีกแล้วดังที่ได้ประกาศไว้
ยาเอะพลิกตัวกลับกลางอากาศและใช้เข่าดีดตัวจากแรงตึงของลวดเหล็ก ชิโนบิสาวเต้นระบำไปตามเส้นลวดราวกับดอกไม้ที่พริ้วไหวตามสายลม
หากผู้ใดหลงระเลิงไปกับการเต้นรำก็จะถูกลวดสีเงินเฉือนจนถึงแก่ความตาย แล้วโลหิตจากซากศพเหยื่อก็จะกลายเป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงความงดงามของเธอ
นั่นแหละคือที่มาของฉายา [ซากุระสีชาด]
. เนื่องจากว่าดาบกวัดแกว่งได้ไกลเท่าความยาวแขนของผู้ถือ วิลเฮล์มที่อยู่กลางอากาศจึงไร้ทางเลือกอื่นนอกจากป้องกันตัวเอง
ยาเอะผู้เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระท่ามกลางหลุมมืดเปิดฉากจู่โจมได้ก่อน ทั่วร่างของวิลเฮล์มถูกลวดบาดจนเลือดเนื้อสาดกระเซ็นเปื้อนเครื่องแบบ
ยาเอะไม่จำเป็นต้องเข้าประชิดวิลเฮล์มด้วยซ้ำ เธอแค่ต้องรักษาระยะห่างให้พ้นจากวิถีดาบ แล้วใช้ลวดเหล็กตอดจากระยะไกลไปเรื่อยๆ ก่อนที่ [อสูรดาบ] จะลงถึงพื้น
ยามที่ยาเอะชูแขนขึ้น ――เลือดสาดกระเซ็น
ยามที่ขาของยาเอะกวาดไปตามกำแพงที่ว่างเปล่า ――เลือดสาดกระเซ็น
ยามที่ยาเอะบิดร่างกายและงอตัวจนถึงขีดสุด ――เลือดสาดกระเซ็น
การเต้นรำทุกท่วงท่าของยาเอะล้วนแต่สร้างบาดแผลให้แก่ [อสูรดาบ] โดยที่เขามิอาจต่อต้านได้อย่างเต็มที่
ทั้งที่ขา ลำตัว หัวไหล่ ลำคอ แก้ม และหน้าผากล้วนแต่ถูกลวดเหล็กบาด ยิ่งการเต้นรำของยาเอะใกล้เสร็จ ความตายก็ยิ่งเข้าใกล้ [อสูรดาบ]
ทว่า ดวงตาของนักดาบชรากลับยังคงเปี่ยมล้นไปด้วยจิตต่อสู้แห่งดาบที่ไม่ลดละ
. การกระโจนลงมาในหลุมมืดแห่งนี้ควรจะทำให้สถานะของวิลเฮล์มไม่ต่างอะไรจากเหยื่อที่กระโดดลงมาสู่ปากของสัตว์ร้าย
ลวดเหล็กจากแหวนยี่สิบวงของยาเอะและลวดที่ขึงไว้ในหลุมล่วงหน้าคือฟันแหลมที่พร้อมจะขย้ำแขนขาเขาให้ขาดหรือสังหารทันทีหากกัดโดนจุดสำคัญ
ทั้งที่จุดจบที่รออยู่คือการถูกกลืนลงท้อง สายตาของวิลเฮล์มกลับไร้ซึ่งความสิ้นหวัง ยาเอะจึงไม่คิดจะประมาทเช่นกัน
จากการประเมินของยาเอะ วิลเฮล์มมีอยู่สองทางเลือกคือการดีดตัวจากกำแพงเพื่อเข้าประชิดหรือไม่ก็ปาดาบใส่แบบก่อนหน้านี้
ยาเอะเต้นรำต่อด้วยการกวาดเท้าเป็นวงกลม [อสูรดาบ] ตวัดดาบคู่ปัดลวดเหล็กที่พุ่งเข้ามา แต่เขาก็ยังเลี่ยงบาดแผลใหม่สามรอยบนแก้มมิได้อยู่ดี
วิลเฮล์มงอเข่าและรวบรวมพลังไปยังส้นเท้าเพื่อดีดตัวจากกำแพง แต่ก่อนที่ร่างของเขาจะพุ่งเข้าหายาเอะ ดาบทั้งสองเล่มก็ถูกปาเข้ามาเร็วดุจกระสุนปืนเสียก่อน
ยาเอะเต้นรำไปตามเส้นลวดเพื่อหลบกระสุนดาบได้อย่างฉิวเฉียด เล่มหนึ่งลอดผ่านใต้ขาของเธอ ส่วนอีกเล่มเฉียดแผ่นหลังตอนที่เธอแอ่นตัวหลบ
วิลเฮล์มที่กระโจนเข้ามาต่อไร้อาวุธป้องกันตัว ยาเอะจึงตวัดลวดสวนไปเฉือนเขา [อสูรดาบ] ไร้ทางเลือกอื่นนอกจากงอตัวเพื่อปกป้องส่วนศีรษะเอาไว้
แต่ถึงแม้เขาจะพุ่งฝ่าลวดเข้ามาได้ ยาเอะก็มิได้อยู่จุดนั้นอีกแล้ว เนื่องจากเธอได้พุ่งสวนกลับขึ้นไปด้านบนเป็นแนวทะแยง
. วิลเฮล์ม: ――โอ้ววว!
พอพุ่งไปถึงกำแพงที่ว่างเปล่า วิลเฮล์มดีดตัวไปยังกำแพงฝั่งตรงข้ามของหลุมทรงกระบอกต่อทันที ที่นั่นมีดาบสองเล่มที่เขาปาใส่ยาเอะก่อนหน้านี้ปักอยู่
หลังจากที่เก็บดาบคืนมาสำเร็จ วิลเฮล์มก็ทำการดีดตัวจากกำแพงอย่างต่อเนื่องเพื่อไล่ตามยาเอะกลับขึ้นไปด้วยความเร็วดุจกระสุนปืน
ยาเอะ: …พูดเป็นเล่น!
การดีดตัวไปมาระหว่างกำแพงภายในหลุมมิใช่เรื่องน่าแปลก ยาเอะเองก็ทำได้ แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกตะลึงคือเขาสามารถทำเช่นนั้นพลางหลบเลี่ยงลวดเหล็กจำนวนนับไม่ถ้วนที่ขึงเอาไว้ได้
ทำไมน่ะหรือ? ก็เพราะว่าวิลเฮล์มสามารถจดจำตำแหน่งที่ยาเอะขึงลวดเหล็กเอาไว้ได้หมดแล้ว หลังจากที่เขาร่วงหล่นผ่านหลุมเพียงครั้งเดียว
มีทั้งความสามารถในการสังเกต สัญชาตญาณการสู้รบที่เฉียบคม และความกล้าบ้าบิ่นในการเสี่ยงชีวิต [อสูรดาบ] คือนักรบผู้น่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง
. ยาเอะไม่เหลือทางเลือกอื่นใดนอกจากการงัดไพ่ตายออกมาใช้ เธอเริ่มต้นจากการใช้ลวดดีดตัวขึ้นไปสูงกลางอากาศและกางแขนขาออกไปคนละทิศ
จากนั้นยาเอะก็ควบคุมลวดเหล็กจากแหวนยี่สิบวงให้ไปเกี่ยวพันกับลวดทุกเส้นที่ขึงไว้ในหลุมล่วงหน้า คล้ายกับที่ก่อนหน้านี้เธอขึงอันธพาลเป็นร้อยคนได้ด้วยการเกี่ยวลวดกับวัตถุรอบๆ
ยาเอะออกแรงดึงลวดเหล็กทุกเส้น ซึ่งต้องอาศัยพละกำลังมหาศาลราวกับว่ากระดูกและกล้ามเนื้อทั่วทั้งร่างของเธอจะขาดสะบั้น
ในชั่วพริบตาต่อมา เส้นลวดเหล่านั้นก็ขาดผึงจากแรงตึง ก่อให้เกิดเป็นการโจมตีสุดโกลาหลที่กระทั่งยาเอะยังคาดเดาทิศทางและจำนวนครั้งการจู่โจมมิได้
ทุกอย่างภายในหลุมทรงกระบอกจะถูกเส้นลวดที่ออกอาละวาดหลังถูกดึงจนขาดปั่นแหลกละเอียด แต่แค่นั้นมันยังไม่พอ
ยาเอะ: ――เมดมืออาชีพน่ะ ต้องมีของแถมเพิ่มเติมให้อีก!
ยาเอะยื่นแหวนสิบวงจากสองมือเข้ามาใกล้ปาก จากนั้นก็จุมพิตลงที่แหวน ก่อให้เกิดเป็นประกายไฟที่ไหลไปตามเส้นลวดโดยทันที
ภายในชั่วอึดใจต่อมาก็เกิดการระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง นี่คืออาคมชิโนบิฉบับไร้ปรานีของยาเอะ ไพ่ตายสองชั้นซ้อนจะทำการเผาร่างของ [อสูรดาบ] ให้เกรียม
ยาเอะ: กะแล้วเชียว――
ความเสียใจเดียวคือเธอมิอาจรักษาสัญญาไม่สังหารศัตรูเอาไว้ได้ แต่กับคู่ต่อสู้อย่างวิลเฮล์ม ยาเอะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจัดหนักจัดเต็ม
ยาเอะ: คงต้องเก็บเป็นความลับจากท่านไฮน์เคล――
วิลเฮล์ม: ――ไม่จำเป็น เจ้านั่นเองก็คงรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่แล้วเหมือนกัน
ทันใดนั้นเอง [อสูรดาบ] ก็พุ่งตัวฝ่าเปลวเพลิงระเบิดขึ้นมาและตวัดดาบเฉือนลำตัวของยาเอะผู้มิทันได้ตั้งตัว
. ร่างของยาเอะหมุนติ้วเลือดสาดกระเซ็น มิได้เต้นรำอย่างสง่างามเหมือนทุกที ดวงตาของเธอเบิกกว้าง แทบไม่เชื่อสายตาที่ศัตรูรอดจากไพ่ตายทั้งสองมาได้
การพุ่งตัวรอบสุดท้ายของวิลเฮล์มเป็นแนวดิ่ง มิใช่การดีดตัวกับกำแพงเป็นแนวทะแยงอย่างที่ผ่านมา นั่นแปลว่าเขาใช้เส้นลวดของเธอเป็นแท่นดีดตัว
ยาเอะ: ใช้ลวดของฉัน…ได้ยังไงกัน…
วิลเฮล์ม: ก็เห็นมาตั้งหลายรอบแล้วไงครับ ――ลวดของคุณน่ะเป็นอาวุธที่แหลมคมมากก็จริง แต่ถ้ารู้องศาและกะแรงให้เหมาะสม ก็สามารถใช้พันธนาการแทนเชือดเฉือนได้
น่าทึ่งเหลือเกินที่เขาสามารถประเมินคุณสมบัติลวดเหล็กของยาเอะได้อย่างแม่นยำทั้งที่การต่อสู้พึ่งเริ่มขึ้นไปไม่นาน นอกจากนี้…
ยาเอะ: ถ้างั้น แล้วไฟล่ะ?
วิลเฮล์ม: ฟันทิ้งไงครับ
คำตอบที่ตรงไปตรงมานั้นไร้ซึ่งคำลวง มันทำให้ยาเอะถอนหายใจอย่างห่อเหี่ยวและหวนนึกถึงคำเตือนที่เธอเคยหลงคิดว่าไร้ค่า
【ไฮน์เคล: ――พ่อน่ะแข็งแกร่ง แกร่งแบบบ้าบอเลยนะ เธอกับเจ้าอัลเดบารันก็คงสุดยอดพอตัว แต่ถึงอย่างนั้นชั้นก็ยังกลัวพ่อมากกว่าอยู่ดี เพราะงั้นถึงได้เป็น [อสูรดาบ] ไงล่ะ】
กลายเป็นว่าการประเมินที่แลดูจะอวยเกินเหตุของไฮน์เคลคือความจริง
ยาเอะยังคงไม่คิดว่าวิลเฮล์มน่ากลัวกว่าอัล แต่อย่างน้อยเธอก็มองว่าเขาน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าตัวเธอเองแน่นอน
คงจะเป็นตอนนั้นแหละที่ยาเอะ เทนเซ่นประเมินผิดพลาด เธอตีค่าความคิดเห็นของไฮน์เคลต่ำเกินไปและเชื่อมั่นเพียงแต่ในข้อมูลที่เธอศึกษามาเอง
ทักษะของวิลเฮล์มในตอนนี้เฉียบคมขึ้นยิ่งกว่าสมัยศึกปะทะวาฬขาว ศึกปราบ [เกียจคร้าน] และศึกป้องกันเมืองประตูน้ำเสียอีก
ทว่า ยาเอะไม่มีวันล่วงรู้ได้ ว่าที่จริงแล้วฝีมือของวิลเฮล์มกำลังเริ่มกลับมาใกล้เคียงกับจุดสูงสุดตลอดชั่วชีวิตการเป็นนักดาบของเขา
――หรือก็คือช่วงยุคทองที่เขาสามารถโค่น [นักดาบเทวา(เทเรเซีย)] ลงได้
ผลลัพธ์ของศึกระหว่าง [อสูรดาบ] กับ [ซากุระสีชาด] ณ คฤหาสน์บาริเอลจบลงด้วยชัยชนะของ [อสูรดาบ] ผู้หยุดยั้งการเต้นรำและเฉือนร่างของชิโนบิสาวจนเลือดอาบ
. จบตอน