แทนที่จะเป็นมานาปริมาณมหาศาลหรือผลึกมนตราหายาก ค่าใช้จ่ายสำหรับพาวเวอร์ [เคลื่อนย้าย] ลึกลับของคลินด์กลับกลายเป็น [ศักยภาพ]
【สุบารุ: จะว่าไปคนๆ นี้พูดถึงปัจจัยแม่มดบาป [โศกา] ใช่ปะ? เขาพูดใช่ไหมนะ? ปัจจัยแม่มดมันคือไอ้นั่นนี่ หนึ่งในคีย์เวิร์ดไม่เข้าท่าที่เอคิดน่าเคยพูดถึงน่ะ!】
เพทร่า: …ฉันน่ะไม่ค่อยถูกชะตากับ [แม่มดแห่งโลภะ] คนนั้นเท่าไหร่ เพราะงั้นเลยไม่แน่ใจว่าควรเชื่อถือสักแค่ไหนนี่สิ
ปมเรื่องผ้าเช็ดหน้ายังทำให้เพทร่ามีอคติต่อแม่มดคนนั้นไม่หาย อิมาจินารี่สุบารุเองก็เห็นพ้องว่าเอคิดน่าไม่ใช่คนดีแล้วก็ไม่น่าเชื่อใจสักเท่าไหร่
เมลี่: ถ้ามีปัจจัยแม่มดอยู่ แสดงว่าคุณพ่อบ้านเองก็เป็นบิชอปมหาบาปเหรอ?
ทั้งเพทร่าและอิมาจินารี่สุบารุต่างก็ไม่ค่อยรู้จักปัจจัยแม่มดเท่าไรนัก เมลี่ผู้คุ้นเคยกับคำศัพท์นั้นมากกว่าจึงถามแทรกขึ้นมา
【สุบารุ: ถ้าเกิดว่าคุณคลินด์คนนี้เป็นบิชอปมหาบาปเหมือนเพเทลกิอุสล่ะก็ จะเชื่อการสนทนาฉันท์มิตรก่อนหน้านี้ได้แค่ไหนล่ะเนี่ย…】
เพทร่า: คนที่ให้อภัยสปิก้าจังที่เป็นบิชอปมหาบาป [ตะกละ] อย่างสุบารุยังจะมีหน้ามาพูดอะไรแบบนั้นด้วยเหรอ?
【สุบารุ: พูดอะไรน่ะ!? ชั้นเนี่ยนะให้อภัย [ตะกละ] ที่ทำเรื่องแบบนั้นกับเรม!?】
. เพทร่าบอกให้อิมาจินารี่สุบารุไปทบทวนความทรงจำของเธอเอาเอง โดยที่คอยจับตาดูท่าทีของคลินด์ผู้ถูกกล่าวหาเป็นบิชอปมหาบาปไปด้วย
คลินด์: ข้อกังขาของเมลี่นั้นสมเหตุสมผลก็จริงอยู่ แต่ว่ากระผมมิใช่บิชอปมหาบาปครับ “ปฏิเสธ” เดิมที ปัจจัยแม่มดบาป [โศกา] นั้นเป็นสิ่งที่ผิดแผกอยู่แล้วครับ “ส่วนเกิน” ต่อให้จะเข้ากันได้กับปัจจัยบาปนี้ ก็จะไม่ถูกนับเป็น [แม่มด] หรือบิชอปมหาบาปหรอกครับ “แกะดำ”
เพทร่า: …
คลินด์: ผู้ถือครองคนก่อน… บุุคคลที่เข้ากันได้กับปัจจัยแม่มดบาป [โศกา] นั้น เรียกตนเองว่า [พ่อมดแห่งโศกา] ครับ “ทึกทักตน” …ไม่สิ คนอื่นเรียกครับ บุคคลนั้นไม่ค่อยใส่ใจนักว่าจะถูกเรียกเช่นไร ภรรยาของเขาเพียงแค่มองว่าเรียกเช่นนั้นแล้วเหมาะสมดีเท่านั้นเอง “ชื่อเล่น”
เพทร่า: พ่อมด…
【สุบารุ: ไม่ใช่แม่มดแต่เป็นพ่อมดงั้นเรอะ! ก็เข้าใจได้แหละ ขืนเรียกเป็น”หนุ่มมด” มันคงฟังดูแปลกๆ】
เพทร่า: ถ้างั้น ท่านพี่คลินด์เองก็เป็น [พ่อมดแห่งโศกา] งั้นสินะ?
คลินด์: ไม่เลย “ปฏิเสธ” กระผมเข้ากันมิได้กับปัจจัยแม่มดบาป [โศกา] ครับ ด้วยเหตุนั้นจึงจำเป็นต้องเสียค่าใช้จ่ายเพื่อดึงพลังจากอำนาจบาป [โศกา] ออกมาครับ “ไม่เหมาะสม” โดยทั่วไปผู้ที่เข้ากันได้กับปัจจัยแม่มดสามารถใช้อำนาจได้โดยที่ไม่จำเป็นต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ ครับ มันคือสิทธิ์พิเศษในการเขียนแก้โลกซึ่งโอโด ลากูน่าให้การยอมรับ “เป็นทางการ”
เมลี่: สิทธิ์พิเศษในการเขียนแก้โลกงั้นเหรอ ได้ยินมาบ่อยแล้วก็จริง แต่โอโด ลากูน่าเนี่ยน่าจะหัดเลือกคนให้มันดีกว่านี้หน่อยน้า
【สุบารุ: เห็นด้วยกับเมลี่】
. ระหว่างที่อิมาจินารี่สุบารุพยายามลูบหัวเมลี่ทั้งที่มือผ่านทะลุ เพทร่าก็ไตร่ตรองข้อมูลเรื่อง [พ่อมด] ค่าใช้จ่าย และความไม่เข้ากันกับปัจจัยแม่มด
เพทร่าได้ข้อสรุปว่า [หวนกลับจากความตาย] ของสุบารุจะต้องเป็นอำนาจจากปัจจัยแม่มดเหมือนอย่างพลัง [เคลื่อนย้าย] ของคลินด์แน่
อิมาจินารี่สุบารุพยายามปฏิเสธว่าพลัง [หวนกลับจากความตาย] ของเขาเป็นสิ่งที่ได้รับมาจากพระเจ้าต่างโลก แต่เพทร่าดูออกว่าเขาโกหกเพื่อบ่ายเบี่ยง
เพทร่า: ถ้าเกิดว่าบุคคลอื่น อย่างเช่นตัวฉัน สามารถใช้งานปัจจัยแม่มดที่ท่านพี่คลินด์ถือครองอยู่ได้ล่ะก็… แสดงว่าสามารถใช้งาน [เคลื่อนย้าย] แบบไม่อั้นโดยที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเลยสินะ?
【สุบารุ: เพทร่า! แบบนั้นมันโคตรจะอันตรายแหงๆ ห้ามทำเด็ดขาดนะ!】
ถ้าหากว่าสุบารุเป็นผู้เกี่ยวพันกับ [แม่มดแห่งริษยา] และมีสถานะเป็น [พ่อมด] เพทร่าก็ไม่เกรงกลัวที่จะกลายเป็น [แม่มด] เคียงข้างเขา
ทว่า คลินด์กลับเป็นผู้ที่ออกปากปฏิเสธแผนการนั้นของเพทร่า
คลินด์: ก่อนอื่นเลย เพทร่าไม่มีทางเข้ากันได้กับปัจจัยแม่มดบาป [โศกา] อยู่แล้วครับ เจ้าสิ่งนี้กับอีกบาปหนึ่ง ปัจจัยบาป [ทระนง] น่ะเป็นส่วนเกิน… ไม่สิ ควรเรียกว่าเป็นส่วนพิเศษมากกว่า แต่ละบาปคือปัจจัยส่วนพิเศษสำหรับผู้เข้ากันได้เพียงคนเดียว ――พวกมันถูกปรับแต่งให้เข้ากันได้กับผู้กล้าและสตรีศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น “สั่งทำพิเศษ” ไม่มีผู้ใดอีกแล้วที่เข้ากันได้ อีกอย่างหนึ่ง――
เพทร่า: …อีกอย่างหนึ่ง?
คลินด์: ต่อให้เป็นผู้ที่เข้ากันได้ ก็มิอาจหลีกเลี่ยงการเสื่อมสลายของจิตใจได้อยู่ดี “ละอายใจ”
คลินด์เม้มริมฝีปากและก้มมองต่ำ ปฏิกิริยาเช่นนั้นบ่งชี้ว่าเขารู้จักสองบุคคลที่เข้ากันได้กับปัจจัย [โศกา] และ [ทระนง] ซึ่งก็คือผู้กล้าและสตรีศักดิ์สิทธิ์
มิหนำซ้ำผู้กล้าคนดังกล่าวยังถูกปัจจัยแม่มดบาป [โศกา] กัดกินจิตใจจนเสื่อมสลายและกลายเป็น [พ่อมดแห่งโศกา] ในท้ายที่สุด
อีกทั้ง การที่คลินด์เป็นผู้ถือครองปัจจัยแม่มดบาป [โศกา] คนปัจจุบันย่อมหมายความว่าผู้กล้าคนนั้นมิได้อยู่บนโลกใบนี้อีกต่อไปแล้ว
. เมลี่คัดค้านอีกเสียงว่าต่อให้เพทร่าเข้ากันได้กับปัจจัยแม่มด เธอก็จะไม่ยอมรับแผนนั้นเด็ดขาด เพทร่าจึงได้สติกลับมาและไตร่ตรองทุกอย่างใหม่
อิมาจินารี่สุบารุมองดูเมลี่อย่างอบอุ่น เขาคงสับสนน่าดูเพราะในความทรงจำที่ [แดนศักดิ์สิทธิ์] เมลี่เคยเกี่ยวพันกับความตายของเพทร่าและเฟรเดริก้าด้วย
ตามที่คลินด์ได้อธิบายไว้แต่แรก ค่าใช้จ่ายสำหรับการใช้อำนาจบาป [โศกา] ทั้งที่ไม่เข้ากันก็คือ [ศักยภาพ] หรือสิ่งที่มีผลกระทบต่อโลก
ยกตัวอย่างเช่น ศาสตร์เวทมนตร์ ศาสตร์ปรุงอาหาร ศาสตร์การแพทย์ ศาสตร์แกะสลักโลหะ ศาสตร์ตีเหล็ก ศาสตร์พิชัยสงคราม และอื่นๆ อีกมากมาย
สมมุติว่าใช้เวทมนตร์ที่สามารถจุดไฟผ่านคำร่ายเดียวได้เป็นค่าใช้จ่าย ทุกสิ่งที่ควรจะเกิดขึ้นเพราะมนตร์บทนั้นก็จะเลือนหายไปด้วย
“ช่องว่าง” ที่เกิดขึ้นจากศักยภาพที่ควรจะส่งผลกระทบต่อโลกของเวทมนตร์บทนั้นจะกลายมาเป็น “ขอบเขต” ที่คลินด์สามารถใช้งานอำนาจบาป [โศกา] ได้
สรุปแล้วมันคือการแลกเปลี่ยนรีซอร์ส(ทรัพยากร)นั่นเอง
เดิมทีโอโด ลากูน่ามีรีซอร์สในการบริหารจัดการโลกอยู่อย่างจำกัด แต่ค่าใช้จ่ายจะกลายเป็นรีซอร์สส่วนเกินซึ่งคลินด์สามารถแอบนำมาใช้สร้างความเปลี่ยนแปลงต่อโลกได้
. เพทร่า: …ตอนที่ช่วยพาพวกเราไปจักรวรรดิ ท่านพี่คลินด์ต้องใช้อำนาจไปตั้งหลายครั้งเลยนี่ ค่าใช้จ่ายเมื่อตอนนั้นล่ะ?
คลินด์: ――นายท่านเป็นคนจ่าย “ความลับ”
เพทร่า: …ไม่ชอบเลยจริงๆ
ในตอนนั้น ทุกคนต่างทุ่มเทกันเต็มที่เพื่อช่วยเหลือสุบารุกับเรม ไม่ว่าจะเป็นเพทร่า เบียทริซ เอมิเลีย หรือออตโต้
แต่กลายเป็นว่าคนที่ยอมเสียสละมากที่สุดกลับเป็นรอสวาลผู้เก็บเงียบเรื่องค่าใช้จ่ายไว้คนเดียว ข้อเท็จจริงนี้ทำให้เพทร่ารู้สึกขุ่นเคืองและละอายใจ
รอสวาลมิได้ทำไปเพื่อไถ่โทษเรื่อง [แดนศักดิ์สิทธิ์] เพทร่ารู้ดีว่ามันเป็นอะไรที่ซับซ้อนกว่านั้น เธอจึงเก็บงำความรู้สึกอิจฉาอันน่ารังเกียจไว้ที่ส่วนลึกของหัวใจ
ยังไงรอสวาลก็เป็นบุคคลที่เหมาะสมต่อเงื่อนไขการใช้งานอำนาจของคลินด์ที่สุด เพราะเขามีทั้งเวทมนตร์และเครื่องมือเวทประดิษฐ์มากมายเป็นค่าใช้จ่าย
กระนั้นสิ่งที่เสียไปคงมิใช่ [ศักยภาพ] หากเจ้าตัวไม่ได้มีใจรักและความทุ่มเทต่อมัน เวทมนตร์ที่รอสวาลเสียไปคงสำคัญต่อเขาพอสมควรและสามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้
. ตอนนั้นเองที่เมลี่เสนอตัวเป็นคนมอบค่าใช้จ่าย เนื่องจากเธอมองว่าสุบารุเป็นผู้ไว้ชีวิตตนเอง ดังนั้นเมลี่จึงควรตอบแทนบุญคุณเขากลับ
【สุบารุ: เพทร่า ห้ามเด็กคนนี้… ห้ามเมลี่ที! ไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเด็กคนนี้กับตัวชั้นคนปัจจุบันบ้าง แต่ไม่ได้ช่วยไว้เพราะเหตุผลนี้แน่เฟ้ย!】
อิมาจินารี่สุบารุคาดการณ์ได้ถูกต้อง สุบารุตัวจริงไม่ได้ช่วยเมลี่เพื่อหวังผลตอบแทน แถมเพทร่ายังดูออกด้วยว่าเมลี่ตั้งใจจะสละ [พรคุ้มครองควบคุมมาร] เป็นค่าใช้จ่าย
ต่อให้เมลี่จะกลายเป็นเด็กสาวน่ารักธรรมดาที่ไร้พรคุ้มครองสุดแสนมีประโยชน์ สุบารุกับเอมิเลียก็คงจะเอ็นดูเธอเหมือนเคย
แต่เพทร่าไม่อยากให้เมลี่สูญเสีย [ศักยภาพ] นั้นไป เนื่องจากเธอเข้าใจความรู้สึกของสาวน้อยที่มิได้อยากเป็นแค่สาวน้อยธรรมดาไปตลอดดี
แฟรม: ――ท่านเพทร่า ท่านเมลี่
ตอนนั้นเองที่แฟรมได้สติกลับคืนมา เธอแจ้งว่า [พรคุ้มครองโทรจิต] พร้อมใช้งานแล้ว แฟรมจึงสามารถส่งข้อความไปหาเฟลท์และพวกราจินส์ผ่านกราซิสได้
อิมาจินารี่สุบารุแอบกังวลว่าจะคาดหวังให้เฟลท์กับปู่รอมช่วยได้มากแค่ไหน แต่เพทร่ามองว่าปัญหาเรื่องอัลมันใหญ่จนกลายเป็นวิกฤติการณ์ระดับโลกไปแล้ว
เพทร่า: แฟรมจัง รีบถามหาพิกัดของพวกท่านเฟลท์โดยด่วนเลย ตราบใดที่มีท่านพี่คลินด์คนนี้อยู่ ขอแค่รู้ตำแหน่งก็รวมกลุ่มกันได้เลย
แฟรม: ――อึก รับทราบแล้วค่ะ
แฟรมจ้องไปทางคลินด์เล็กน้อย แต่ก็ตัดสินใจไม่ล้วงถามอะไรและทำหน้าที่ของเธอตามที่เพทร่าแนะนำ
. เมลี่: ยังคุยเรื่องค่าใช้จ่ายที่จะให้คุณพ่อบ้านไม่จบเลยนี่
เพทร่า: ――ไม่หรอก ถ้าเป็นเรื่องนั้นน่ะ ตัดสินใจได้แล้วล่ะ
เมลี่: เอ๋?
เพทร่าเดินเข้าไปหาคลินด์ แต่เธอหยุดเพื่อหันหน้าไปบอกอะไรบางอย่างกับอิมาจินารี่สุบารุที่เป็นเพียงภาพลวงตาก่อน
เพทร่า: ช่วยปิดหูไว้หน่อยนะ
อิมาจินารี่สุบารุอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็ตัดสินใจยอมปิดหูตามที่เธอสั่ง พอเห็นดังนั้นเพทร่าจึงเรียกให้คลินด์เงี่ยหูเข้ามาใกล้เพื่อที่เธอจะได้กระซิบบอก
คลินด์: …
เพทร่า: ――พอจะเป็นค่าใช้จ่ายได้ไหม?
ดวงตาของคลินด์เบิกกว้างเมื่อได้ฟังข้อเสนอนั้น แต่สุดท้ายเขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางถอดโมโนเคิล(แว่นตาเลนส์เดียว)ออก เพื่อจดจ้องเพทร่าด้วยตาตนเอง
คลินด์: พอเป็นไปได้กระมัง “ประเมินคร่าวๆ” แต่ว่า เพทร่า ขืนทำแบบนั้น――
เพทร่า: โล่งอกไปที
คลินด์: …
เพทร่า: พอรู้อยู่แล้วแหละ ――ว่าตัวฉันมี [ศักยภาพ] ที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้อยู่
เพทร่าเชิดอกอย่างภาคภูมิเพื่อดักคอมิให้คลินด์กล่าวอะไรมากไปกว่านั้น เธอได้รับคำตอบที่น่าพึงพอใจมาแล้วและคำตอบนั้นก็ทำให้เธอภูมิใจ
จริงอยู่ว่าการประเมินของคลินด์อาจจะมิได้ตรงกับโอโด ลากูน่าเสมอไป แต่อย่างน้อยคลินด์ก็ยอมรับในคุณค่าของ [ศักยภาพ] ที่เพทร่ามีอยู่
เพทร่า: ขอมอบค่าใช้จ่ายให้เองค่ะ ท่านพี่คลินด์ พวกเราจะช่วยโลก… ก็ไม่เชิง ที่จริงไม่ได้สนใจเรื่องโลกเลยด้วยซ้ำ ก็แค่อยากช่วยเหลือเหล่าคนสำคัญเท่านั้นเอง
คลินด์: ――รับทราบแล้วครับ เพทร่า เธอน่ะ คือเด็กสาวผู้กล้าหาญที่สุดในบรรดาเด็กสาวที่กระผมรู้จักเลยครับ “นับถือ”
คลินด์โค้งคำนับอย่างสุภาพแบบเดียวกับที่เขาก้มหัวให้แก่บุคคลที่ตนนับถืออย่างแอนเนโรเซ่หรือรอสวาล
ระหว่างนั้นเมลี่ก็จดจ้องอย่างเป็นกังวล เนื่องจากเธอรู้ว่าเพทร่าพึ่งตัดสินใจทำอะไรที่บ้าบอสุดโต่งลงไปอย่างแน่นอน
เพทร่าเข้าไปสวมกอดเมลี่ให้เธอสบายใจจากนั้นก็มองข้ามไหล่เมลี่ไปยังอิมาจินารี่สุบารุที่พึ่งเอามือออกจากหู
เธอสบตากับใบหน้าที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็แสนจะน่าหลงใหล จากนั้นเพทร่าผู้รู้สึกว่าตนเองน่ารักที่สุดตั้งแต่ที่เกิดมาก็ประกาศออกไปว่า――
เพทร่า: สุบารุ รักที่สุดเลย(大好き)
. จบตอน